-geneza pamietnika -dokladna data wybuchu powstania i jego upadku -losy ludnosci cywilnej po upadku powstania -sposob zdobywania wody i zywnosci
Prosze o krotke i zwięzle zdania bo to do kartkowki mam 30 min !
Zgłoś nadużycie!
Pamiętnik z powstania warszawskiego – najsłynniejsza książka Mirona Białoszewskiego, który jest jednocześnie jej narratorem – bohaterem uczestniczącym w wydarzeniach podczas walk powstańczych 1944 (od 1 sierpnia do 9 października), opisywanych dopiero po 23 latach (1967).
1 sierpnia 2009 roku obchodzimy 65. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego - największego zrywu wolnościowego Polaków w czasie II wojny światowej.
. Świat przedstawiony jest światem piwnic, bram, podwórek, prowizorycznych kuchni i zbiorowych legowisk. W świecie tym odwróceniu ulegają wartości: dom staje się miejscem najbardziej niebezpiecznym, piwnica staje się mieszkaniem, kościołem, szpitalem. Najważniejsze stają się przedmioty: cegła służąca do zbudowania kuchni, skorupa garnka, łyżka. Zagrożenie śmiercią powoduje degradację formy współżycia zbiorowości, ale na ich miejsce pojawiają się nowe, zastępcze formy i rytuały. W nich przejawia się "nieheroiczny heroizm" zwykłych mieszkańców Warszawy. Bardzo wyraźny jest tu instynkt przetrwania. W utworze uderza fakt śmierci ludzi, grzebanych gdziekolwiek.
1 votes Thanks 0
Terry
Geneza Pamietnika Powstania Warszawskiego to zapis przezyc Bialoszewskiego i warszawianin, cywilow bedacych swiadkami i uczestnikami tego wydarzenia. Powstanie rozpoczelo sie 1 sierpnia 1944 roku, a zakonczylo sie 9 pazdziernika 1944 roku.Trwalo 63 dni. Od pierwszych dni po wyzwoleniu tego miasta bez mieszkancow, bez ulic i domow zaczeli naplywac ludzie ci, ktorzy tu urodzili sie i ci pochodzacych z roznych stron Polski. Odgruzowywali, remontowali,budowali. Niektorzy zalamywali sie zwlaszcza kobiety. Mezczyzni starali sie angazowac w pomoc walczacym przez zdobywanie dla nich pozywienia. Przejawami powstanczej codziennosci w srodowisku cywilow byl strach o zycie wlasne i bliskich, problemy bytowe (zywnosc, woda, kuchnia do gotowania) oraz czekanie na koniec koszmaru.
1 sierpnia 2009 roku obchodzimy 65. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego - największego zrywu wolnościowego Polaków w czasie II wojny światowej.
. Świat przedstawiony jest światem piwnic, bram, podwórek, prowizorycznych kuchni i zbiorowych legowisk. W świecie tym odwróceniu ulegają wartości: dom staje się miejscem najbardziej niebezpiecznym, piwnica staje się mieszkaniem, kościołem, szpitalem. Najważniejsze stają się przedmioty: cegła służąca do zbudowania kuchni, skorupa garnka, łyżka. Zagrożenie śmiercią powoduje degradację formy współżycia zbiorowości, ale na ich miejsce pojawiają się nowe, zastępcze formy i rytuały. W nich przejawia się "nieheroiczny heroizm" zwykłych mieszkańców Warszawy. Bardzo wyraźny jest tu instynkt przetrwania. W utworze uderza fakt śmierci ludzi, grzebanych gdziekolwiek.
Powstanie rozpoczelo sie 1 sierpnia 1944 roku, a zakonczylo sie 9 pazdziernika 1944 roku.Trwalo 63 dni.
Od pierwszych dni po wyzwoleniu tego miasta bez mieszkancow, bez ulic i domow zaczeli naplywac ludzie ci, ktorzy tu urodzili sie i ci pochodzacych z roznych stron Polski. Odgruzowywali, remontowali,budowali.
Niektorzy zalamywali sie zwlaszcza kobiety. Mezczyzni starali sie angazowac w pomoc walczacym przez zdobywanie dla nich pozywienia.
Przejawami powstanczej codziennosci w srodowisku cywilow byl strach o zycie wlasne i bliskich, problemy bytowe (zywnosc, woda, kuchnia do gotowania) oraz czekanie na koniec koszmaru.