Pierwszym okresem dziejów Cesarstwa było panowanie dynastii Ludolfingów (919-1024, od 962 jako cesarze), czyli książąt saskich. Był to okres silnej władzy królewskiej i cesarskiej w samych Niemczech. Cesarz sprawował kontrolę nad sprawami wewnętrznymi i prowadzili pomyślną politykę ekspansji. Dążono do przywrócenia władzy cesarskiej charakteru uniwersalnego, jednak szybko okazało się to niewykonalne, ze względu choćby na opór Francji. Był to też okres cezaro-papizmu, czyli przewagi świeckich cesarzy nad instytucją Kościoła. Cesarze sascy niejednokrotnie decydowali o obsadzie tronu papieskiego. Polska, Czechy i Węgry zostały wciągnięte w orbitę niemieckich wpływów.
Pierwszym okresem dziejów Cesarstwa było panowanie dynastii Ludolfingów (919-1024, od 962 jako cesarze), czyli książąt saskich. Był to okres silnej władzy królewskiej i cesarskiej w samych Niemczech. Cesarz sprawował kontrolę nad sprawami wewnętrznymi i prowadzili pomyślną politykę ekspansji. Dążono do przywrócenia władzy cesarskiej charakteru uniwersalnego, jednak szybko okazało się to niewykonalne, ze względu choćby na opór Francji. Był to też okres cezaro-papizmu, czyli przewagi świeckich cesarzy nad instytucją Kościoła. Cesarze sascy niejednokrotnie decydowali o obsadzie tronu papieskiego. Polska, Czechy i Węgry zostały wciągnięte w orbitę niemieckich wpływów.