(VIII.-X.1940), niemiecka ofensywa lotnicza, skierowana przeciwko Wielkiej Brytanii, mająca na celu zdominowanie przestrzenie powietrznej Anglii oraz przecięcie brytyjskich szlaków komunikacyjnych. Działania te w konsekwencji miały przygotować grunt pod operację desantową (d-ca feldmarszałek G. von Rundstedt) na Anglię pod kryptonimem “Seelöwe”.
Bitwa o Anglię z angielskiego Battle of Britain (VIII.-X.1940), niemiecka ofensywa lotnicza, skierowana przeciwko Wielkiej Brytanii, mająca na celu zdominowanie przestrzenie powietrznej Anglii oraz przecięcie brytyjskich szlaków komunikacyjnych. Działania te w konsekwencji miały przygotować grunt pod operację desantową (d-ca feldmarszałek G. von Rundstedt) na Anglię pod kryptonimem “Seelöwe”. Na siły Luftwaffe skierowane do tej kampanii składały się 2-ga Flota Powietrzna feldmarszałka A. Kesselringa, 3-cia Flota Powietrzna feldmarszałka H. Sperrlego i 5-ta Flota Powietrzna gen. H. Stumpffa, które operowały z baz we Francji, Belgii, Holandii i Norwegii. Lotnictwo niemieckie dysponowało 990 myśliwcami typu: Me-109, Me-110 i FW-200 oraz 1640 bombowcami typu: Do-17, Do 215, He-111, Ju-87, Ju-88.
Brytyjczycy mogli im przeciwstawić w ramach RAF 42-67 dywizjonów myśliwskich tj. 672-960 samolotów typu “Spitfire” i “Hurricane” pod dowództwem marszałka lotnictwa H. Dowding’a oraz 400 bombowców. Obronę wyspy wspierało ponadto 80 stacji radiolokacyjnych i 1500 balonów zaporowych. Bitwa toczyła się w 4 fazach:
A) 8-18 VIII. niemieckie naloty na lotniska, porty i stacje radiolokacyjne oraz próba zniszczenia w walce lotnictwa brytyjskiego.
B) 19.VIII-5.IX. atakowanie lotnisk i zakładów przemysłu zbrojeniowego oraz uderzenia na lotnictwo angielskie w głębi wyspy.
C) 6-30.IX. bombardowanie dużych miast a zwłaszcza Londynu.
D) 1-31.X. nocne działania niemieckiego lotnictwa bombowego skierowane na miasta brytyjskie i starcia lotnictwa myśliwskiego.
Kulminacyjnym momentem bitwy był dzień 15.IX.1940 kiedy doszło do masowego nalotu Luftwaffe (500) maszyn z których zestrzelono 80 a drugie tyle uszkodzono, przy własnych stratach 26 samolotów. W wyniku ogromnych strat lotnictwa niemieckiego 1733 zniszczony ch i 643 uszkodzonych A. Hitler przerwał działania. Strona brytyjska straciła 915 samolotów, dalsze 450 zostało uszkodzonych. Zginęło 515 pilotów i 44 tys. cywilów. W bitwie uczestniczyły także polskie dywizjony 302 i 303 myśliwski oraz 300, 301 bombowy. W sumie Polacy zanotowali 203,5 pewne zestrzelenia, 35 prawdopodobnych oraz 36 uszkodzeń maszyn przeciwnika. Najwięcej strąceń w bitwie uzyskał Brytyjczyk A. Malan (32), z polskich pilotów natomiast sierż. J. František 17. W walkach poległo 32 polskich pilotów.
7 votes Thanks 3
Skydomes
serio napisałbyś tyle na kartkówce O.O powodzenia a nauczeniem sie tekstu ......XD
(VIII.-X.1940), niemiecka ofensywa lotnicza, skierowana przeciwko Wielkiej Brytanii, mająca na celu zdominowanie przestrzenie powietrznej Anglii oraz przecięcie brytyjskich szlaków komunikacyjnych. Działania te w konsekwencji miały przygotować grunt pod operację desantową (d-ca feldmarszałek G. von Rundstedt) na Anglię pod kryptonimem “Seelöwe”.
Bitwa o Anglię z angielskiego Battle of Britain (VIII.-X.1940), niemiecka ofensywa lotnicza, skierowana przeciwko
Wielkiej Brytanii, mająca na celu zdominowanie przestrzenie powietrznej Anglii oraz przecięcie brytyjskich szlaków
komunikacyjnych. Działania te w konsekwencji miały przygotować grunt pod operację desantową (d-ca feldmarszałek G. von Rundstedt)
na Anglię pod kryptonimem “Seelöwe”. Na siły Luftwaffe skierowane do tej kampanii składały się 2-ga Flota Powietrzna
feldmarszałka A. Kesselringa, 3-cia Flota Powietrzna feldmarszałka H. Sperrlego i 5-ta Flota Powietrzna gen. H. Stumpffa,
które operowały z baz we Francji, Belgii, Holandii i Norwegii. Lotnictwo niemieckie dysponowało 990 myśliwcami typu: Me-109,
Me-110 i FW-200 oraz 1640 bombowcami typu: Do-17, Do 215, He-111, Ju-87, Ju-88.
Brytyjczycy mogli im przeciwstawić w ramach RAF 42-67 dywizjonów myśliwskich tj. 672-960 samolotów typu “Spitfire” i “Hurricane”
pod dowództwem marszałka lotnictwa H. Dowding’a oraz 400 bombowców. Obronę wyspy wspierało ponadto 80 stacji radiolokacyjnych
i 1500 balonów zaporowych. Bitwa toczyła się w 4 fazach:
A) 8-18 VIII. niemieckie naloty na lotniska, porty i stacje radiolokacyjne oraz próba zniszczenia w walce lotnictwa brytyjskiego.
B) 19.VIII-5.IX. atakowanie lotnisk i zakładów przemysłu zbrojeniowego oraz uderzenia na lotnictwo angielskie w głębi wyspy.
C) 6-30.IX. bombardowanie dużych miast a zwłaszcza Londynu.
D) 1-31.X. nocne działania niemieckiego lotnictwa bombowego skierowane na miasta brytyjskie i starcia lotnictwa myśliwskiego.
Kulminacyjnym momentem bitwy był dzień 15.IX.1940 kiedy doszło do masowego nalotu Luftwaffe (500) maszyn z których zestrzelono
80 a drugie tyle uszkodzono, przy własnych stratach 26 samolotów. W wyniku ogromnych strat lotnictwa niemieckiego 1733 zniszczony
ch i 643 uszkodzonych A. Hitler przerwał działania. Strona brytyjska straciła 915 samolotów, dalsze 450 zostało uszkodzonych.
Zginęło 515 pilotów i 44 tys. cywilów.
W bitwie uczestniczyły także polskie dywizjony 302 i 303 myśliwski oraz 300, 301 bombowy. W sumie Polacy zanotowali 203,5 pewne
zestrzelenia, 35 prawdopodobnych oraz 36 uszkodzeń maszyn przeciwnika. Najwięcej strąceń w bitwie uzyskał Brytyjczyk
A. Malan (32), z polskich pilotów natomiast sierż. J. František 17. W walkach poległo 32 polskich pilotów.