Wyróżniamy 5 polskich tańców narodowych: polonez, krakowiak, kujawiak, mazur i oberek.
Polonez
To taniec korowodowy o uroczystym dostojnym charakterze. Znany jako chodzony, równy, wolny, wielki, okrągły, polski, pieszy. Jest tańcem o tempie umiarkowanym w metrum 3/4.
Stylizowany polonez posiada najczęściej budowę ABA, niekiedy poprzedzona wstępem.
Polonezy tworzyli: M. K. Ogiński, K. Kurpiński, F. Chopin, S. Moniuszko, J. Zarębski, H. Wieniawski.
Przykład: S. Moniuszko "Straszny dwór - aria Miecznika"
H. Wieniawski - "Polonez A-dur"
Krakowiak
To taniec ludowy ziemi krakowskiej. Zwany również : goniony, dreptany, mijany, przebiegany. Taniec notowany w metrum 2/4 , odznacza się żywym tempem z charakterystycznym rytmem synkopowanym.
Krakowiaki najczęściej sa ujete w formę ABA, lub posiadaja szeregową budowę części.
Przykład: R. statkowski - "Krakowiak D-dur op. 7"
I. J. Paderewski - "Krakowiak fantastyczny"
S. Moniuszko - "Wesół i szczęśliwy".
Kujawiak
Nazwę przyjął od regionu, z którego pochodzi. Zwany także: śpiący, niesiony, kolebany. Różni się od mazura wolniejszym tempem, zwykle molowym trybem tonacji i przewagą spokojnego rytmu ósemkowego. Zazwyczaj rozpoczyna się tańcem wolnym chodzonym, potem przechodzi w taniec nieco szybszy, który jest właściwym kujawiakiem. Metrum trójdzielne.
Przykład: K. Serocki - "Kujawiak"
Mazur
To taniec popularny na Mazowszu. Nazywany też : wyrywas, gniewus, goniony, szumny. Pochodzi z Mazowsza, utrzymany w takcie 3/4 (lub 3/8), odznacza się żywym tempem, akcentowaniem słabych (zwłaszcza drugiej) części taktu.
Mazury ludowe cechuje zwykle bardziej urozmaicona rytmika, wszelkie schematy rytmiczne są raczej typowe dla szlacheckich i dworskich tańców.
Przykład: S. Moniuszko - Mazur z opery "Straszny dwór" lub "Halka"
E. Młynarski - "Mazur op. 7"
Oberek
Wywodzi się z Mazowsza. Nazwa pochodzi od charakterystycznych figur obrotowych. Znany pod nazwami: obertas, wyrywas, wykrętacz, zawijacz. Tempo – znacznie szybsze od kujawiaka. Notowany jest w metrum 3/4 lub 3/8 , posiada skoczny i wesoły charakter z figuracyjną melodyką.
Wyróżniamy 5 polskich tańców narodowych: polonez, krakowiak, kujawiak, mazur i oberek.
Polonez
To taniec korowodowy o uroczystym dostojnym charakterze. Znany jako chodzony, równy, wolny, wielki, okrągły, polski, pieszy. Jest tańcem o tempie umiarkowanym w metrum 3/4.
Stylizowany polonez posiada najczęściej budowę ABA, niekiedy poprzedzona wstępem.
Polonezy tworzyli: M. K. Ogiński, K. Kurpiński, F. Chopin, S. Moniuszko, J. Zarębski, H. Wieniawski.
Przykład: S. Moniuszko "Straszny dwór - aria Miecznika"
H. Wieniawski - "Polonez A-dur"
Krakowiak
To taniec ludowy ziemi krakowskiej. Zwany również : goniony, dreptany, mijany, przebiegany. Taniec notowany w metrum 2/4 , odznacza się żywym tempem z charakterystycznym rytmem synkopowanym.
Krakowiaki najczęściej sa ujete w formę ABA, lub posiadaja szeregową budowę części.
Przykład: R. statkowski - "Krakowiak D-dur op. 7"
I. J. Paderewski - "Krakowiak fantastyczny"
S. Moniuszko - "Wesół i szczęśliwy".
Kujawiak
Nazwę przyjął od regionu, z którego pochodzi. Zwany także: śpiący, niesiony, kolebany. Różni się od mazura wolniejszym tempem, zwykle molowym trybem tonacji i przewagą spokojnego rytmu ósemkowego. Zazwyczaj rozpoczyna się tańcem wolnym chodzonym, potem przechodzi w taniec nieco szybszy, który jest właściwym kujawiakiem. Metrum trójdzielne.
Przykład: K. Serocki - "Kujawiak"
Mazur
To taniec popularny na Mazowszu. Nazywany też : wyrywas, gniewus, goniony, szumny. Pochodzi z Mazowsza, utrzymany w takcie 3/4 (lub 3/8), odznacza się żywym tempem, akcentowaniem słabych (zwłaszcza drugiej) części taktu.
Mazury ludowe cechuje zwykle bardziej urozmaicona rytmika, wszelkie schematy rytmiczne są raczej typowe dla szlacheckich i dworskich tańców.
Przykład: S. Moniuszko - Mazur z opery "Straszny dwór" lub "Halka"
E. Młynarski - "Mazur op. 7"
Oberek
Wywodzi się z Mazowsza. Nazwa pochodzi od charakterystycznych figur obrotowych. Znany pod nazwami: obertas, wyrywas, wykrętacz, zawijacz. Tempo – znacznie szybsze od kujawiaka. Notowany jest w metrum 3/4 lub 3/8 , posiada skoczny i wesoły charakter z figuracyjną melodyką.
Przykład: G. Bacewicz - "Oberek"
Pozdrawiam.