Piętaszek na wyspe przybył razem z Karaibami, którzy chcieli go zjeść, ale nie udało im sie to bo uciekł. Za Pietaszkiem pobiegło kilka Karaibów, ale nie udało im sie go złapać, ponieważ Robinson ich zabił. I tak właśnie Robinson poznał Piętaszka. Nie miał on żadnego imienia, więc Robinson na pamiątkę, że uratował go w piątek, nazwał go Piętaszkiem. Piętaszek był ładnie zbudowanym chłopcem mogącym mieć 20 lub 21 lat, o miedzianej cerze i orlim nosie. Rysy jego były przyjemne, nie miały w sobie nic dzikiego. Długie czarne włosy spływały mu na ramiana. Oczy wyraziste, duże i czarne tchnęły łagodnością a dwa rzędy zębów, białych jak kośc słoniowa, błyszczały, kiedy śmiejac się otwierał ładne uformowane usta. Zmiany zachodzące w Piętaszku pod wpływem Robinsona były wielkie. Robinson nauczył go swojego języka, odłuczył go ludożerstwa i ukazał mu nową wiarę. Rola Piętaszka w życiu Robinsona była bardzo ważna. Ostatnie lata spędzone razem z Piętaszkiem były dla Robinsona najszczęśliwsze z całego okresu spędzonego na wyspie. Życie z Piętaszkiem sprawiło, iż Robinson znowu zaczął się śmiać i znowu nabrał chęci do życia na bezludnej wyspie. Piętaszek swą duszą i sercem dziecka nastawiłó Robinsona optymistycznie do świata, życia i wyspy. Robinson słuchał Piętaszka jak najpiękniejszej muzyki, gdy poraz pierwszy od przeszło dziesięciu lat usłyszał głos ludzki. Nie był juz sam i miał z kim porozmawiac. Dodatkowym plusem było tez to, że Pietaszek był wierny Robinsonowi i zawsze mógł na nim polegać. Piętaszek był wesołym bohaterem. Żył w przyjaźni z każdym. Może miał smutne życie, ale i tak cieszył się życiem.
Piętaszek na wyspe przybył razem z Karaibami, którzy chcieli go zjeść, ale nie udało im sie to bo uciekł. Za Pietaszkiem pobiegło kilka Karaibów, ale nie udało im sie go złapać, ponieważ Robinson ich zabił. I tak właśnie Robinson poznał Piętaszka. Nie miał on żadnego imienia, więc Robinson na pamiątkę, że uratował go w piątek, nazwał go Piętaszkiem. Piętaszek był ładnie zbudowanym chłopcem mogącym mieć 20 lub 21 lat, o miedzianej cerze i orlim nosie. Rysy jego były przyjemne, nie miały w sobie nic dzikiego. Długie czarne włosy spływały mu na ramiana. Oczy wyraziste, duże i czarne tchnęły łagodnością a dwa rzędy zębów, białych jak kośc słoniowa, błyszczały, kiedy śmiejac się otwierał ładne uformowane usta. Zmiany zachodzące w Piętaszku pod wpływem Robinsona były wielkie. Robinson nauczył go swojego języka, odłuczył go ludożerstwa i ukazał mu nową wiarę. Rola Piętaszka w życiu Robinsona była bardzo ważna. Ostatnie lata spędzone razem z Piętaszkiem były dla Robinsona najszczęśliwsze z całego okresu spędzonego na wyspie. Życie z Piętaszkiem sprawiło, iż Robinson znowu zaczął się śmiać i znowu nabrał chęci do życia na bezludnej wyspie. Piętaszek swą duszą i sercem dziecka nastawiłó Robinsona optymistycznie do świata, życia i wyspy. Robinson słuchał Piętaszka jak najpiękniejszej muzyki, gdy poraz pierwszy od przeszło dziesięciu lat usłyszał głos ludzki. Nie był juz sam i miał z kim porozmawiac. Dodatkowym plusem było tez to, że Pietaszek był wierny Robinsonowi i zawsze mógł na nim polegać. Piętaszek był wesołym bohaterem. Żył w przyjaźni z każdym. Może miał smutne życie, ale i tak cieszył się życiem.