Opisz jak ubierał się na co-dzień i do walki średniowiecznej rycerz.jakie zwyczaje rycerskie zostały opisane w powieści Krzyżacy
YouAreMyDayDream
W Krzyzakach autor pisze ze dla rycerza, damy były świętością. Klękali przed nimi, toczyli o nie pojedynki. Każdy rycerz mógł wybrać jedną damę i złożyć jej rycerskie ślubowanie, które polegało na tym, że na całym świecie będzie ogłaszał jaka jego dama serca jest piękna, mądra i szlachetna. Obiecał przy tym wierność i poświęcenie. Rycerzem mógł zostać szlachcic, który przedtem służył u rycerza jako giermek lub zasłużyła na to odważnym czynem. Obrońcą króla mógł zostać też chłop, pod warunkiem, że zasłuży na to poprzez bohaterski czyn. Wtedy król czynił go szlachcicem, a później rycerzem. Na rycerza mógł pasować król lub inny rycerz. Średniowieczny rycerz nosił ciężką zbroję. Hełm z przyłbicą chronił twarz i całą głowę. Jedną ręką trzymał bardzo ciężki miecz, a drugą chorągiew oraz tarczę. Miecz był najważniejszy dla rycerza. Rozrywkami rycerzy były turnieje rycerskie i pojedynki. Większość rycerzy nie potrafiła ani czytać, ani pisać. Byli oni stworzeni do walki i ochrony króla
Wyposażenie i ubiór rycerza wyglądał następująco: rycerz miał 3 konie, konia jucznego na którym znajdował się rynsztunek przydatny do walki, na następnym koniu zwanym rumakiem rycerz uczestniczył w walce, był to specjalnie wytresowany koń który nie bał się głośnych okrzyków podczas bitwy, trzecim koniem był wierzchowcem na którym poruszał się rycerz w drodze na miejsce bitwy. Za nim poruszał się giermek który musiał o to wszystko dbać. Rycerze zawsze kojarzeni są ze zbroją. Pierwszym rodzajem takiej ochrony była zbroja kolcza (zbudowana z zaplecionych kółeczek) następnie wyparła ją zbroja płytowa (zbudowana z metalowych płyt) często także stosowano zbroje płytową nałożoną na kolcza. Jako ochrona służyła także tarcza i hełm. Podczas walki posługiwano się (szarża) długą (ok. 4 m.) kopią służącą tylko do przebijania zbroi. Następnie rycerz wyciągał miecz , topór lub inny przedmiot którym następnie walczył. Przy pasie nosił zawsze mizerykordie, czyli mały niewielki sztylet służący do zadawania śmiertelnych ciosów.
Rycerzem mógł zostać szlachcic, który przedtem służył u rycerza jako giermek lub zasłużyła na to odważnym czynem. Obrońcą króla mógł zostać też chłop, pod warunkiem, że zasłuży na to poprzez bohaterski czyn. Wtedy król czynił go szlachcicem, a później rycerzem. Na rycerza mógł pasować król lub inny rycerz.
Średniowieczny rycerz nosił ciężką zbroję. Hełm z przyłbicą chronił twarz i całą głowę. Jedną ręką trzymał bardzo ciężki miecz, a drugą chorągiew oraz tarczę. Miecz był najważniejszy dla rycerza.
Rozrywkami rycerzy były turnieje rycerskie i pojedynki.
Większość rycerzy nie potrafiła ani czytać, ani pisać. Byli oni stworzeni do walki i ochrony króla
Wyposażenie i ubiór rycerza wyglądał następująco: rycerz miał 3 konie, konia jucznego na którym znajdował się rynsztunek przydatny do walki, na następnym koniu zwanym rumakiem rycerz uczestniczył w walce, był to specjalnie wytresowany koń który nie bał się głośnych okrzyków podczas bitwy, trzecim koniem był wierzchowcem na którym poruszał się rycerz w drodze na miejsce bitwy. Za nim poruszał się giermek który musiał o to wszystko dbać. Rycerze zawsze kojarzeni są ze zbroją. Pierwszym rodzajem takiej ochrony była zbroja kolcza (zbudowana z zaplecionych kółeczek) następnie wyparła ją zbroja płytowa (zbudowana z metalowych płyt) często także stosowano zbroje płytową nałożoną na kolcza. Jako ochrona służyła także tarcza i hełm. Podczas walki posługiwano się (szarża) długą (ok. 4 m.) kopią służącą tylko do przebijania zbroi. Następnie rycerz wyciągał miecz , topór lub inny przedmiot którym następnie walczył. Przy pasie nosił zawsze mizerykordie, czyli mały niewielki sztylet służący do zadawania śmiertelnych ciosów.