izaijacek62
Pinokio nie był zbyt mądry, chętnie kłamał, ulegał szybko złym wpływom, nie chciał się uczyć. Za wszelką cenę pragnął dobrego i wygodnego życia. Nie lubił oczywiście nic co wiązało się z pracą. Pajac był typowym egoistą myślącym tylko i wyłącznie o sobie. Po długiej tułaczce i licznych ciężkich doświadczeniach Pinokio odnajduje i ratuje z kłopotów swego ojca. Na zmianę osobowości oraz charakteru pajaca miały wpływ jego doświadczenia życiowe. Niesforny Pinokio bardzo chciał stać się dobrym i zamienić się w chłopca, ale na przeszkodzie wciąż stawały mu jego własne wady: lenistwo, lekkomyślność, skłonność do kłamstwa, egoistyczne myślenie tylko o sobie. Pod koniec powieści Pinokio zmienił się, pracował, chętnie poświęcał się dla dobra innych. Już nie myślał tylko o sobie i dopiero wtedy poczuł się szczęśliwym. Pozbył się złych przywar i przybrał dzięki Wróżce ludzką postać, która stwierdziła, że pajac spełnia już jej wymagania, a przede wszystkim marzenia starego Dżeppetto, który pragnął mieć syna. [LINK] Dobre uczynki Pinokia: - pracował na utrzymanie ojca, - samodzielnie uczył się czytać i pisać, - wyrzekł się nowego ubranka, aby przeznaczone na jego kupno pieniądze oddać chorej wróżce.
2 votes Thanks 4
jestemświetnaiładna
Pinokio nie był zbyt mądry, chętnie kłamał, ulegał szybko złym wpływom, nie chciał się uczyć. Za wszelką cenę pragnął dobrego i wygodnego życia. Nie lubił oczywiście nic co wiązało się z pracą. Pajac był typowym egoistą myślącym tylko i wyłącznie o sobie. Po długiej tułaczce i licznych ciężkich doświadczeniach Pinokio odnajduje i ratuje z kłopotów swego ojca. Na zmianę osobowości oraz charakteru pajaca miały wpływ jego doświadczenia życiowe. Niesforny Pinokio bardzo chciał stać się dobrym i zamienić się w chłopca, ale na przeszkodzie wciąż stawały mu jego własne wady: lenistwo, lekkomyślność, skłonność do kłamstwa, egoistyczne myślenie tylko o sobie. Pod koniec powieści Pinokio zmienił się, pracował, chętnie poświęcał się dla dobra innych. Już nie myślał tylko o sobie i dopiero wtedy poczuł się szczęśliwym ... MYŚLĘ ŻE POMOGŁAM pa :)
Po długiej tułaczce i licznych ciężkich doświadczeniach Pinokio odnajduje i ratuje z kłopotów swego ojca. Na zmianę osobowości oraz charakteru pajaca miały wpływ jego doświadczenia życiowe. Niesforny Pinokio bardzo chciał stać się dobrym i zamienić się w chłopca, ale na przeszkodzie wciąż stawały mu jego własne wady: lenistwo, lekkomyślność, skłonność do kłamstwa, egoistyczne myślenie tylko o sobie. Pod koniec powieści Pinokio zmienił się, pracował, chętnie poświęcał się dla dobra innych. Już nie myślał tylko o sobie i dopiero wtedy poczuł się szczęśliwym. Pozbył się złych przywar i przybrał dzięki Wróżce ludzką postać, która stwierdziła, że pajac spełnia już jej wymagania, a przede wszystkim marzenia starego Dżeppetto, który pragnął mieć syna.
[LINK]
Dobre uczynki Pinokia:
- pracował na utrzymanie ojca,
- samodzielnie uczył się czytać i pisać,
- wyrzekł się nowego ubranka, aby przeznaczone na jego kupno pieniądze oddać chorej wróżce.
Po długiej tułaczce i licznych ciężkich doświadczeniach Pinokio odnajduje i ratuje z kłopotów swego ojca. Na zmianę osobowości oraz charakteru pajaca miały wpływ jego doświadczenia życiowe. Niesforny Pinokio bardzo chciał stać się dobrym i zamienić się w chłopca, ale na przeszkodzie wciąż stawały mu jego własne wady: lenistwo, lekkomyślność, skłonność do kłamstwa, egoistyczne myślenie tylko o sobie. Pod koniec powieści Pinokio zmienił się, pracował, chętnie poświęcał się dla dobra innych. Już nie myślał tylko o sobie i dopiero wtedy poczuł się szczęśliwym ... MYŚLĘ ŻE POMOGŁAM pa :)