Dążył do wprowadzenia zasady dynastyczności tronu polskiego i zapewnienia sukcesji jednemu z synów oraz uzyskania godności cesarskiej dla rodu Wettinów. Pozbawiony szerszych koncepcji politycznych, oparł się na magnaterii, związany do 1734 ze stronnictwem Potockich, do 1752 - Czartoryskich i do końca panowania z koterią H. von Brhla, za którego pośrednictwem sprawował rządy w Polsce. Mimo długoletniego panowania nie nauczył się języka polskiego, większość czasu spędzał w Dreźnie. W pierwszych latach panowania dążył, popierany przez "Familię" , do wprowadzenia reform fiskalno-wojskowych. Mimo zgody Austrii i Rosji na zwiększenie liczebności wojska w okresie wojny rosyjsko-tureckiej 1736-1739 i drugiej wojny austriacko-pruskiej o Śląsk 1744-1745, reformy nie doszły do skutku z powodu zrywania sejmów. W polityce zagranicznej August oparł się na trwałym sojuszu z Rosją, co zapewniło mu spokojne panowanie w Polsce i prowadzenie, jako elektorowi saskiemu, w miarę niezależnej polityki w stosunku do Austrii i Prus. W wojnach o Śląsk początkowo sojusznik Prus, później Austrii, lawirując między obydwoma państwami umożliwił Prusom jego zajęcie. W czasie wojny siedmioletnie 1756-1763, po klęsce pod Pirną i opanowaniu Saksonii przez Prusaków, zmuszony do opuszczenia Drezna, przebywał w Warszawie do czasu zawarcia pokoju w Hubertsburgu (1763). Klęska militarna Saksonii w wojnie siedmioletniej, włączenie Śląska do Prus, zmiana polityki rosyjskiej w stosunku do Prus, przekreśliły plany Augusta na sukcesję tronu polskiego.
Lata panowania Augusta w Polsce charakteryzowały się walką koterii magnackich i ogólną dezorganizacją państwa. Znawca sztuki, muzyki i architektury. Galeria Drezdeńska zawdzięcza mu wiele cennych nabytków. Z jego inicjatywy dokończono budowę Pałacu Saskiego i rozbudowano Zamek Królewski w Warszawie.
Dążył do wprowadzenia zasady dynastyczności tronu polskiego i zapewnienia sukcesji jednemu z synów oraz uzyskania godności cesarskiej dla rodu Wettinów. Pozbawiony szerszych koncepcji politycznych, oparł się na magnaterii, związany do 1734 ze stronnictwem Potockich, do 1752 - Czartoryskich i do końca panowania z koterią H. von Brhla, za którego pośrednictwem sprawował rządy w Polsce. Mimo długoletniego panowania nie nauczył się języka polskiego, większość czasu spędzał w Dreźnie. W pierwszych latach panowania dążył, popierany przez "Familię" , do wprowadzenia reform fiskalno-wojskowych. Mimo zgody Austrii i Rosji na zwiększenie liczebności wojska w okresie wojny rosyjsko-tureckiej 1736-1739 i drugiej wojny austriacko-pruskiej o Śląsk 1744-1745, reformy nie doszły do skutku z powodu zrywania sejmów.
W polityce zagranicznej August oparł się na trwałym sojuszu z Rosją, co zapewniło mu spokojne panowanie w Polsce i prowadzenie, jako elektorowi saskiemu, w miarę niezależnej polityki w stosunku do Austrii i Prus. W wojnach o Śląsk początkowo sojusznik Prus, później Austrii, lawirując między obydwoma państwami umożliwił Prusom jego zajęcie. W czasie wojny siedmioletnie 1756-1763, po klęsce pod Pirną i opanowaniu Saksonii przez Prusaków, zmuszony do opuszczenia Drezna, przebywał w Warszawie do czasu zawarcia pokoju w Hubertsburgu (1763). Klęska militarna Saksonii w wojnie siedmioletniej, włączenie Śląska do Prus, zmiana polityki rosyjskiej w stosunku do Prus, przekreśliły plany Augusta na sukcesję tronu polskiego.
Lata panowania Augusta w Polsce charakteryzowały się walką koterii magnackich i ogólną dezorganizacją państwa. Znawca sztuki, muzyki i architektury. Galeria Drezdeńska zawdzięcza mu wiele cennych nabytków. Z jego inicjatywy dokończono budowę Pałacu Saskiego i rozbudowano Zamek Królewski w Warszawie.