bardzo proszę o rozwiązanie tego zadania. gwarantuje rewanż. z góry thx.!:D
Artur0000
Itwa pod Opis rozegrała się tuż przed 12 października 539 roku p.n.e. w środkowej Mezopotamii (obecnie okolice Bagdadu) między wojskami nowobabilońskimi, dowodzonymi przez syna króla Nabonida, Baltazara, a najeżdżającą Babilonię armią perską dowodzoną przez Cyrusa. Była to jedyna duża bitwa kampanii babilońskiej Cyrusa.
Baltazar, który miał słabszą armię, usiłował uniemożliwić wojskom perskim przejście na drugi brzeg Tygrysu. W tym celu na polecenie ojca obstawił wojskiem cały brzeg w pobliżu miasta Opis. Dzięki osobistej odwadze Cyrusa wojsko perskie przeszło przez rzekę prawie bez użycia łodzi. Siły babilońskie zostały całkowicie rozbite, Baltazar prawdopodobnie zginął, a Nabonid uciekł.
Po bitwie Cyrus zniszczył doszczętnie Opis, aby pokazać innym miastom, w tym stolicy Nabonida, Babilonowi, że opór nie ma sensu. Po bitwie Cyrus podzielił armię na dwie części - sam 12 października zajął bez walki Sippar, Babilon zaś poddał się dowodzonym przez Gobryasa wojskom perskim 13 października. Los Babilonii został przypieczętowany.
data: 480 r. p.n.e. dowódca Persów: Kserkses dowódca Ateńczyków: Temistokles
Ateńczycy zdecydowali opuścić swoje miasto i udać się na południe kraju, by tam walczyć z wrogiem. Zaczęto przygotowania do kolejnej bitwy, która miała rozpocząć się za około dziesięć lat, budowano flotę grecką. W tym czasie Persowie ograbili i spalili doszczętnie Ateny.
Tym razem bitwa odbyła się w cieśninie pomiędzy wyspą Salaminą. Mimo iż Persowie mieli więcej okrętów wojennych, jednak Grecy przewyższali ich sztuką walki. Ich statki były wąskie, płytko zanurzone w wodzie, bardzo szybkie, poruszające się dzięki pracy wioseł. Na dziobie poniżej linii, do której docierała woda, umocowano belkę obkutą metalem (taran), aby przebić burtę statków nieprzyjaciela. Statki greckie podpływały bardzo blisko perskich, aby żołnierze mogli przeskoczyć na nie i tam toczyć walkę (jak wiadomo, Persowie posługiwali się głównie łukami, które akurat w bezpośrednich walkach były nieskuteczne) oraz aby uderzać taranem w burty statków perskich czy zwyczajnie siłą uderzenia zatapiać je. Poza tym Grecy doskonale znali teren bitwy: wszystkie prądy i wiatry morskie oraz warunki nieprzyjazne walkom. Okręty perskie zaczęły się wycofywać w panice, często wzajemnie się zatapiając. Spowodowało to pogorszenie sytuacji Persów, których los był już z góry przewidziany. Większość Persów zginęła podczas wycofywania się niż w czasie walki z Grekami. Temistokles triumfował. Kserksesa nie było pośród żołnierzy. Jeszcze przed walką postawiono mu namiot na górze wznoszącej się naprzeciwko Salaminy, z której "miał obserwować zwycięstwo Persów i nagradzać zwycięskich dowódców". Tak się jednak nie stało.
Baltazar, który miał słabszą armię, usiłował uniemożliwić wojskom perskim przejście na drugi brzeg Tygrysu. W tym celu na polecenie ojca obstawił wojskiem cały brzeg w pobliżu miasta Opis. Dzięki osobistej odwadze Cyrusa wojsko perskie przeszło przez rzekę prawie bez użycia łodzi. Siły babilońskie zostały całkowicie rozbite, Baltazar prawdopodobnie zginął, a Nabonid uciekł.
Po bitwie Cyrus zniszczył doszczętnie Opis, aby pokazać innym miastom, w tym stolicy Nabonida, Babilonowi, że opór nie ma sensu. Po bitwie Cyrus podzielił armię na dwie części - sam 12 października zajął bez walki Sippar, Babilon zaś poddał się dowodzonym przez Gobryasa wojskom perskim 13 października. Los Babilonii został przypieczętowany.
data: 480 r. p.n.e.
dowódca Persów: Kserkses
dowódca Ateńczyków: Temistokles
Ateńczycy zdecydowali opuścić swoje miasto i udać się na południe kraju, by tam walczyć z wrogiem. Zaczęto przygotowania do kolejnej bitwy, która miała rozpocząć się za około dziesięć lat, budowano flotę grecką. W tym czasie Persowie ograbili i spalili doszczętnie Ateny.
Tym razem bitwa odbyła się w cieśninie pomiędzy wyspą Salaminą. Mimo iż Persowie mieli więcej okrętów wojennych, jednak Grecy przewyższali ich sztuką walki. Ich statki były wąskie, płytko zanurzone w wodzie, bardzo szybkie, poruszające się dzięki pracy wioseł. Na dziobie poniżej linii, do której docierała woda, umocowano belkę obkutą metalem (taran), aby przebić burtę statków nieprzyjaciela. Statki greckie podpływały bardzo blisko perskich, aby żołnierze mogli przeskoczyć na nie i tam toczyć walkę (jak wiadomo, Persowie posługiwali się głównie łukami, które akurat w bezpośrednich walkach były nieskuteczne) oraz aby uderzać taranem w burty statków perskich czy zwyczajnie siłą uderzenia zatapiać je. Poza tym Grecy doskonale znali teren bitwy: wszystkie prądy i wiatry morskie oraz warunki nieprzyjazne walkom. Okręty perskie zaczęły się wycofywać w panice, często wzajemnie się zatapiając. Spowodowało to pogorszenie sytuacji Persów, których los był już z góry przewidziany. Większość Persów zginęła podczas wycofywania się niż w czasie walki z Grekami. Temistokles triumfował. Kserksesa nie było pośród żołnierzy. Jeszcze przed walką postawiono mu namiot na górze wznoszącej się naprzeciwko Salaminy, z której "miał obserwować zwycięstwo Persów i nagradzać zwycięskich dowódców". Tak się jednak nie stało.