Zmontowane agregaty stanowią wyroby gotowe. Ich przyjęcie do magazynu powinno być wykazane na koncie zespołu 6 "Wyroby gotowe". Przychody ze sprzedaży ujmuje się na koncie "Sprzedaż produktów". Wyceny wyrobów gotowych trzeba dokonać po koszcie wytworzenia lub w cenach ewidencyjnych.
UZASADNIENIE
Ewidencja kosztów wyrobów gotowych z zastosowaniem układu rodzajowego pozwala jedynie na uproszczoną wycenę produktów, i to tylko w przypadku jednorodnej produkcji. Dlatego lepszym rozwiązaniem dla spółki byłoby prowadzenie ewidencji kosztów zarówno w zespole 4, jak i w zespole 5. Taki sposób ewidencji stwarza większe możliwości analizy i kontroli kosztów.
Wycena wyrobów gotowych
Zmontowane agregaty prądotwórcze zalicza się do rzeczowych aktywów obrotowych jako wytworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby) zdatne do sprzedaży, które ujmuje się w księgach rachunkowych według kosztów wytworzenia.
Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.
Wyroby gotowe mogą być w ciągu roku wyceniane również w oparciu o stałe ceny ewidencyjne. Należy wtedy ustalać dodatkowo odchylenia od cen ewidencyjnych, wykazywane na koncie "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych".
Na dzień bilansowy wartość składników rzeczowych aktywów obrotowych, wyrażoną w cenach ewidencyjnych, doprowadza się do poziomu ceny nabycia lub wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. Nie dotyczy to produktów gotowych, produktów w toku i półproduktów, jeżeli do ich ewidencji stosuje się koszty planowane, w tym normatywne, różnice zaś między planowanymi a rzeczywistymi kosztami wytworzenia są nieznaczne.
Przyjęcie wyrobów gotowych do magazynu
Po zakończeniu produkcji (zmontowaniu agregatów) następuje przeniesienie kosztów bezpośrednich zebranych na koncie "Koszty działalności produkcyjnej" na konto "Wyroby gotowe".
Wartość produkcji w toku można wykazać w analityce do konta "Wyroby gotowe".
Co to jest koszt wytworzenia?
W myśl art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości koszt wytworzenia produktu obejmuje:
l koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem,
l uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu.
Do kosztów bezpośrednich zalicza się:
l wartość zużytych materiałów bezpośrednich,
l koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją,
l inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny.
Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, która odpowiada poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych.
Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, z uwzględnieniem planowych remontów.
RADA
Zmontowane agregaty stanowią wyroby gotowe. Ich przyjęcie do magazynu powinno być wykazane na koncie zespołu 6 "Wyroby gotowe". Przychody ze sprzedaży ujmuje się na koncie "Sprzedaż produktów". Wyceny wyrobów gotowych trzeba dokonać po koszcie wytworzenia lub w cenach ewidencyjnych.
UZASADNIENIE
Ewidencja kosztów wyrobów gotowych z zastosowaniem układu rodzajowego pozwala jedynie na uproszczoną wycenę produktów, i to tylko w przypadku jednorodnej produkcji. Dlatego lepszym rozwiązaniem dla spółki byłoby prowadzenie ewidencji kosztów zarówno w zespole 4, jak i w zespole 5. Taki sposób ewidencji stwarza większe możliwości analizy i kontroli kosztów.
Wycena wyrobów gotowych
Zmontowane agregaty prądotwórcze zalicza się do rzeczowych aktywów obrotowych jako wytworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby) zdatne do sprzedaży, które ujmuje się w księgach rachunkowych według kosztów wytworzenia.
Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.
Wyroby gotowe mogą być w ciągu roku wyceniane również w oparciu o stałe ceny ewidencyjne. Należy wtedy ustalać dodatkowo odchylenia od cen ewidencyjnych, wykazywane na koncie "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych".
Na dzień bilansowy wartość składników rzeczowych aktywów obrotowych, wyrażoną w cenach ewidencyjnych, doprowadza się do poziomu ceny nabycia lub wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. Nie dotyczy to produktów gotowych, produktów w toku i półproduktów, jeżeli do ich ewidencji stosuje się koszty planowane, w tym normatywne, różnice zaś między planowanymi a rzeczywistymi kosztami wytworzenia są nieznaczne.
Przyjęcie wyrobów gotowych do magazynu
Po zakończeniu produkcji (zmontowaniu agregatów) następuje przeniesienie kosztów bezpośrednich zebranych na koncie "Koszty działalności produkcyjnej" na konto "Wyroby gotowe".
Wartość produkcji w toku można wykazać w analityce do konta "Wyroby gotowe".
Co to jest koszt wytworzenia?
W myśl art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości koszt wytworzenia produktu obejmuje:
l koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem,
l uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu.
Do kosztów bezpośrednich zalicza się:
l wartość zużytych materiałów bezpośrednich,
l koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją,
l inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny.
Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, która odpowiada poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych.
Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, z uwzględnieniem planowych remontów.