Question

Oceń leśnictwo Polskie.

Answer 1

Kompleksy leśne od wieków odgrywały bardzo istotną rolę dla ludzi i zwierząt. Dostarczały wielu produktów, były miejscem schronienia dla zwierzyny. Dla człowieka były przede wszystkim źródłem pozyskania drewna na opał, runa leśnego jako żywność i oczyszczały środowisko ze szkodliwych toksyn w atmosferze. Definiując pojecie lasu (kompleksu leśnego) mamy na myśli zespół organizmów roślinnych i zwierzęcych, które funkcjonują na określonym terenie. Na świecie mamy różne formy kompleksów leśnych, poczynając od lasów tropikalnych (gatunki drzew to między innymi: bambus, kauczukowiec, palmy, heban), przez lasy monsunowe (spotykane na obszarze występowania wiatrów monsunowych, gatunki drzew to między innymi: eukaliptusy, bambusy, drzewa tekowe, sandałowe), lasy zwrotnikowe (w klimacie gorącym i suchym spotykamy miedzy innymi: sekwoje, palmy, cyprysy), lasy  iglaste (tutaj spotykamy tylko drzewa z igłami, odporne na wahania temperatur, między innymi: sosna, jodła, świerk), lasy liściaste (zrzucają liście, to miedzy innymi lipa, klon, dąb, wierzba). O rozmieszczeniu formacji leśnych decyduje przede wszystkim klimat i gleba, a także gospodarka człowieka (sztuczne nasadzanie drzew na terenach zdegradowanych). Położenie Polski w strefie umiarkowanej sprawia, iż występują kompleksy leśne na znacznych obszarach, jako lasy liściaste, mieszane i iglaste. Pod pojęciem lesistości rozumiemy udział kompleksów leśnych w ogólnej powierzchni terenu bądź ogólną powierzchnię lasów, jaka przypada na jednego mieszkańca globu; współcześnie wynosi ona 32%. Polska należy do krajów gdzie lesistość jest na średnim poziomie, rząd wielkości 35-50% (przy czym w Europie największą lesistość ma Szwecja i Finlandia —ponad 65%, zaś najmniejszą ma Wielka Brytania, Portugalia — poniżej 5%); wpływa na to wiele czynników przyrodniczych, społecznych i gospodarczych w danym państwie. Przez lata naukowcy badali wpływ lasów na życie człowieka, całego ekosystemu, widząc ogromny związek pomiędzy przyrodą a oddziaływaniem ludzi. Doceniono przede wszystkim drewno jako budulec w przemyśle drzewnym i budowlanym, niegdyś mający zastosowanie przy wytapianiu metali, czy budowie statków (wiek XIX). Z czasem intensyfikacja rozwoju gałęzi przemysłowych i postęp cywilizacyjny wymusił rabunkową gospodarkę leśną, co wiązało się z masowym wycinaniem lasów na terenie Polski, zwłaszcza na początku XX wieku.. Dopiero połowa XX wieku przyniosła stopniowe zahamowanie wycinki lasów na masową skalę, dzięki wzrostowi świadomości ekologicznej Polaków i dostrzeżeniu znaczenia lasów dla przyszłych pokoleń (do głosu dochodzili ludzie z kręgów ekologicznych, którzy wpływali na działania władz państwa w zakresie ochrony lasów). Dzięki działaniom proekologicznym zaczęto zakładać parki narodowe czy strefy chronionego krajobrazu. Mniejsza wycinka lasów była też efektem znacznego udziału w energetyce surowców skalnych (zaczęto korzystać w przemyśle energetycznym z dużych zasobów węgla kamiennego i brunatnego ze względu na ich wydajność i kaloryczność). Władze państwowe w Polsce podobnie jak w innych krajach Europy zaczęły prowadzić racjonalną gospodarkę leśną, co wiązało się między innymi z akcjami zalesiania nieużytków czy likwidacją szkodników w kompleksach leśnych. Stąd też współcześnie w terminologii funkcjonuje pojęcie leśnictwo, określane jako dział gospodarki narodowej państwa, którego celem jest użytkowanie lasów w sposób zrównoważony, tak by pozyskiwać ich naturalne zasoby i jednocześnie nie niszczyć naturalnych ekosystemów. Kompleksy leśne są cennym źródłem wielu produktów, dlatego też odgrywają ogromne znaczenie w przyrodzie i gospodarce. Biorąc pod uwagę znaczenie przyrodnicze lasów (funkcje przyrodnicze) należy wymienić przede wszystkim:pochłanianie szkodliwego dwutlenku węgla i innych zanieczyszczeń z atmosfery i wytwarzanie niezbędnego do życia tlenu (efekt fotosyntezy), co współcześnie przy tak znacznym rozwoju przemysłu na terenie Polski odgrywa ogromną rolę; często spotykamy sztucznie nasadzane kompleksy leśne wokół dużych aglomeracji miejskich lub naturalne parkischronienie dla zwierzyny, umożliwiając życie wielu gatunkom zwierząt często zagrożonych wyginięciem (często tworzono parki narodowe z naturalnymi ekosystemami dla endemitów)zapobieganie zjawisku erozji gleby, poprzez wiązanie korzeniami drzew i poszyciem leśnym cząstek gleby, jednocześnie zapobiegając utracie substancji mineralnych z glebyregulacja obiegu wody w przyrodzie — drzewa mogą utrzymywać wilgoć atmosferyczną i opóźniać parowanie, pełnia funkcję retencyjną i zatrzymują wodę w glebiesą naturalnymi stoperami wiatrów, ważne zwłaszcza podczas silnych porywów wiatruZnaczenie gospodarcze lasów:z lasów otrzymujemy drewno przede wszystkim w celach opałowych, także stosowane w budownictwie;  ilość pozyskanej masy drzewnej jest zależna od tzw. grubizny; drewno ma także zastosowanie w przemyśle meblarskim, przemyśle papierniczym, celulozowym, jako drobnica użytkowa, stolarstwielasy dostarczają runa leśnego (przede wszytki grzybów, jagód, jeżyn) będącego  niekiedy źródłem utrzymania dla ludzi i wykorzystywanego w przemyśle spożywczympozyskujemy również korek i żywicę mającą wszelkie zastosowanielasy są terenami łowieckimi (odstrzały regulowane)jako tereny rekreacyjne odgrywają coraz większą rolę, zwłaszcza w pobliżu dużych aglomeracji miejskich, gdzie ludzie szybko chcą odetchnąć świeżym powietrzem z dala od miejskiego gwaru i zanieczyszczeń.kompleksy leśne dają ludziom pracę, co współcześnie odgrywa bardzo ważną rolę dla polskiej gospodarki. Powyższe przykłady pokazują jak wiele korzyści można czerpać z lasów, pod warunkiem, iż są wykorzystywane w sposób przemyślany (zrównoważony rozwój gospodarki leśnej). Analizując lesistość Polski na przestrzeni lat można zauważyć, iż jej wskaźnik ulegał zmianie w różnych latach, co było wywołane czynnikami politycznymi i gospodarczymi w Polsce. W wieku XVIII lesistość w naszym kraju wynosiła 37%, co było dosyć dobrym wskaźnikiem w tamtych czasach w Europie. Należy pamiętać, iż wiek XVIII to jeszcze niezbyt intensywny rozwój gałęzi przemysłowych, a drewno nie było aż tak pożądanym surowcem w przemyśle. Dopiero wiek XIX przyniósł intensywny wzrost gospodarczy, rozwój kolei (drewno niezbędne do budowy torów), górnictwa węglowego, co wiązało się z dużym zapotrzebowaniem na drewno. Te czynniki zadecydowały o masowych wycinkach lasów, w wyniku czego lesistość Polski znacznie spadła. I wojna światowa przyczyniła się do zniszczeń kompleksów leśnych (wskaźnik lesistości wynosił na początku XX wieku 23%). Kolejne lata to okres II wojny światowej i dalsze zniszczenia lasów; wówczas drewno było wykorzystywane przez okupanta w przemyśle zbrojeniowym (na koniec działań zbrojnych wskaźnik lesistości Polski wynosił zaledwie 21%). Korzystając z danych GUS ( rok 2004) i Małego Rocznika Statystycznego  (rok 2000) możemy porównać lesistość i pozyskanie drewna w Polsce na przestrzeni lat, rozpoczynając od roku 1946 — lesistość 21 %, pozyskanie drewna  to 11,3 mln m3