Sprawa Polski w epoce napoleońskiej, budziła w Polakach nadzieję na odbudowę państwa. Trzeci rozbiór był dla obywateli Polski ogromnym wstrząsem politycznym i moralnym, dlatego też budziły się pytania czy wraz z upadkiem państwa polskiego nie nastąpił kres narodu polskiego. Napoleon Bonaparte szyko zabłysnął na arenie międzynarodowej co przykuło uwagę Polaków. Po upadku insurekcji kościuszkowiej część działaczy politycznych, wojskowych udała się na emigrację, wielu z nich znalazło się wtedy na terytorium Francji. W 1797r powstały tam Legiony Polskie, które liczyły około 7 tysięcy żołnierzy, miały się stać zalążkiem przyszłego wojska polskiego. Polacy liczyli że walka legionów polskich u boku Francuzów, skłoni dyplomację francuską do podjęcia sprawy polskiej. Jednak nadzieję legionistów zawiódł sam Napoleon twierdząc że polskie postulaty nie mogą liczyć na realizację i tylko utrudnią jego rokowania. Bonaparte uznał że pomagając nam inne państwa uznają to za dowód wspierania przez niego niepodległościowych aspiracji Polaków. Dlatego wysłał resztki legionów do tłumienia powsań niewolników. Tragiczny los legionów, sprawił że wilu Polaków utraciło wiarę w pomoc Francji. W 1807 roku Napoleon przyjął z innymi zaborcami Polski ugodowe rozwiązanie. Utworzył on bowiem Księstwo Warszawskie z ziem z II i III zaboru pruskiego. Dzięki temu chłopi odzyskali wolność, wprowadził on konstytucję, która wprowadziła do księstwa francuzkie wzorce ustrojowe.
Prawem cywilnym Księstwa Warszawskiego był Kodeks Napoleona. Księstwo dostarczało Napoleonowi żołnierzy do walki przez co w wojnie z Hiszpanii nie ginęli Francuzi a Polacy. Trudności gospodarcze, krzyzys finansowy państwa i danina krwi jaką składały polskie pułki w Hiszpanii nie wydawały się dużą opłatą za opiekę Napoleona. W 1809 roku Wielka Brytania przekonała Austrie do wystąpienia przeciw Napoleonowi nastąpiła wojna polsko-austriacka. W 1812 po klęsce Napoleona na terytorium Księstwa Warszawskiego wkroczyły Wojska Rosyjskie i dały kres księstwu. Prawnie jednak księstwo przestało istnieć w 1815 roku w skutek decyzji kongresu wiedeńskiego.
Sprawa Polski w epoce napoleońskiej, budziła w Polakach nadzieję na odbudowę państwa. Trzeci rozbiór był dla obywateli Polski ogromnym wstrząsem politycznym i moralnym, dlatego też budziły się pytania czy wraz z upadkiem państwa polskiego nie nastąpił kres narodu polskiego. Napoleon Bonaparte szyko zabłysnął na arenie międzynarodowej co przykuło uwagę Polaków. Po upadku insurekcji kościuszkowiej część działaczy politycznych, wojskowych udała się na emigrację, wielu z nich znalazło się wtedy na terytorium Francji. W 1797r powstały tam Legiony Polskie, które liczyły około 7 tysięcy żołnierzy, miały się stać zalążkiem przyszłego wojska polskiego. Polacy liczyli że walka legionów polskich u boku Francuzów, skłoni dyplomację francuską do podjęcia sprawy polskiej. Jednak nadzieję legionistów zawiódł sam Napoleon twierdząc że polskie postulaty nie mogą liczyć na realizację i tylko utrudnią jego rokowania. Bonaparte uznał że pomagając nam inne państwa uznają to za dowód wspierania przez niego niepodległościowych aspiracji Polaków. Dlatego wysłał resztki legionów do tłumienia powsań niewolników. Tragiczny los legionów, sprawił że wilu Polaków utraciło wiarę w pomoc Francji. W 1807 roku Napoleon przyjął z innymi zaborcami Polski ugodowe rozwiązanie. Utworzył on bowiem Księstwo Warszawskie z ziem z II i III zaboru pruskiego. Dzięki temu chłopi odzyskali wolność, wprowadził on konstytucję, która wprowadziła do księstwa francuzkie wzorce ustrojowe.
Prawem cywilnym Księstwa Warszawskiego był Kodeks Napoleona. Księstwo dostarczało Napoleonowi żołnierzy do walki przez co w wojnie z Hiszpanii nie ginęli Francuzi a Polacy. Trudności gospodarcze, krzyzys finansowy państwa i danina krwi jaką składały polskie pułki w Hiszpanii nie wydawały się dużą opłatą za opiekę Napoleona. W 1809 roku Wielka Brytania przekonała Austrie do wystąpienia przeciw Napoleonowi nastąpiła wojna polsko-austriacka. W 1812 po klęsce Napoleona na terytorium Księstwa Warszawskiego wkroczyły Wojska Rosyjskie i dały kres księstwu. Prawnie jednak księstwo przestało istnieć w 1815 roku w skutek decyzji kongresu wiedeńskiego.