Dramat romantyczny, odmiana dramatu charakterystyczna dla idei romantyzmu, odrzucając klasyczne reguły dramatu nawiązywała do teatru szekspirowskiego, hiszpańskiego, melodramatu. Dramat romantyczny łączy cechy gatunkowe trady-cyjnych rodzajów literackich, odznacza się fragmentarycznością budowy, zespoleniem wątków realistycznych z fantastycz-nymi, splotem tragizmu z komizmem i patosu z groteską. Autorzy dramatu romantycznego przedstawiali własną wizję świata, historię traktowali z pewną swobodą, stosowali różne techniki dramaturgiczne w ramach jednego utworu, prezentowali sprzeczności dążeń, motywacji i światopoglądów. Dramat romantyczny przeciwstawił się dyscyplinie kompozycyjnej gatunków klasycznych, zatarte granice miedzy poszczególnymi składnikami stały się poetycką wykładnią świata, w którym zamiast harmonii dominuje dysonans, a wieloznaczność zdarzeń tworzy trudne do rozstrzygnięcia problemy. Do wielkich dzieł tego gatunku należą m.in. Hernani W. Hugo, Dziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego, Nie-Boska komedia Z. Krasińskiego. Nierespektowanie możliwości technicznych sceny i konwencji widowiska teatralnego przez auto-rów uniemożliwiało przez długie lata inscenizację tych dzieł, udanym przedsięwzięciem były w okresie międzywojennym spektakle L. Schillera. Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Język polski” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Elżbieta Olinkiewicz, Katarzyna Radzymińska, Halina Styś. ISBN 83-87977-20-9. Rok wydania 1999.
Dramat romantyczny, odmiana dramatu charakterystyczna dla idei romantyzmu, odrzucając klasyczne reguły dramatu nawiązywała do teatru szekspirowskiego, hiszpańskiego, melodramatu. Dramat romantyczny łączy cechy gatunkowe trady-cyjnych rodzajów literackich, odznacza się fragmentarycznością budowy, zespoleniem wątków realistycznych z fantastycz-nymi, splotem tragizmu z komizmem i patosu z groteską.
Autorzy dramatu romantycznego przedstawiali własną wizję świata, historię traktowali z pewną swobodą, stosowali różne techniki dramaturgiczne w ramach jednego utworu, prezentowali sprzeczności dążeń, motywacji i światopoglądów. Dramat romantyczny przeciwstawił się dyscyplinie kompozycyjnej gatunków klasycznych, zatarte granice miedzy poszczególnymi składnikami stały się poetycką wykładnią świata, w którym zamiast harmonii dominuje dysonans, a wieloznaczność zdarzeń tworzy trudne do rozstrzygnięcia problemy.
Do wielkich dzieł tego gatunku należą m.in. Hernani W. Hugo, Dziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego, Nie-Boska komedia Z. Krasińskiego. Nierespektowanie możliwości technicznych sceny i konwencji widowiska teatralnego przez auto-rów uniemożliwiało przez długie lata inscenizację tych dzieł, udanym przedsięwzięciem były w okresie międzywojennym spektakle L. Schillera.
Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Język polski” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Elżbieta Olinkiewicz, Katarzyna Radzymińska, Halina Styś. ISBN 83-87977-20-9. Rok wydania 1999.