Question

Napisz opowiadanie z dialogiem. na temat: "Moja przygoda w parku".

Potrzebuje na jutro!

DAJE NAJ!!!

Answer 1

      Pewnego wiosennego dnia moja koleżanka zadzwoniła do mnie i oznajmiła

- Przyjeżdzam do parku naszego o 13.00- powiedziała Hania

-Dobrze postaram się przyjechać

Ubrałam się i oznajmiłam mamie

-Ide do parku- powiedziałam mamie

- dobrze tylko wróc o sensownej godzinie- odpowiedziała mama

- dobrze to paaa- oznajmiłam

      Gdy szłam do parku niebo nie było już jasne , robiło się ciemnie ale sie cieszyłam że spotkam sie z koleżanka Gdy przyszłam nie bylo jeszcze jej więc usiadłam na ławce i czekałam

- Nrescie przyszłaś - powiedziałam

- przepraszam ale musiałam zjeść obiad - oznajmiła koleżanka

- nie się nie stało , w co sie pobawimy -spytałam

- Może w berka - spytała kolezanka hania

- No dobrze- stanowczo odpowiedziała

Czas leciał nam szybko , bawiliśmy się aż tu nagle zaczą padać deszcz. Nie mogłam uwieżyć no i musielismy iść do domu .Zabrałam Hanie do mojego domu by w taką ulewe nie szła bo miała dalej o demnie . gdy przyszliśmy zadzwoniliśmy do jej mamy i zrobiliśmy sobie ciepłe kakao.

To była naprawde niesamowita ,smieszna przgoda w parku

 

 

 

Answer 2

     Kilka dni temu wybrałam się z grupą przyjaciół do parku, który znajdował się koło lasu. Postanowiliśmy, że w ten cudowny weekendowy dzień zabawimy się w chowanego. Nikt jednak nie przypuszczał, że ten dzień będzie tak zaskakującyy.

   Ja, Tomek i  Maja schowaliśmy się a Karolina miała nas szukać. Chyba trochę przesadziliśmy. Zaczęliśmy się przemieszczać, a żę park był obszerny po chwili straciłam kontakt z szystkimi. Nagle usłszałam głos wołającego Tomka:

-Maja-krzyknął-jesteś tu?

-to ja Ala-odezwałam się i pobiegłam w jego stronę.

Po chwili dobiegłam postanowiłam wraz  z Tomkiem zastanowić się w którą stronę iść by wrócić. Kiedyś byłam tu z dziadkiem i pamiętałam, że niedaleko powinna być malutka chatka. Powiedziałam Tomkowi by mi zaufał i poszedł za mną. Po chwili usłyszałam z daleka jakieś krzyki:

- Tu jestem! Czy ktoś mnie słyszy?-krzyczała Majka

Już po chwili wiedziałam, że to Maja. Siedziała na ławce obok chatki. 

-gdzie jst Karolina? A jeśli coś jej się stało?-powiedziała Maja.

Zdaliśmy sobie sprawę, że to wcale nie jest już zabawa. Postanowiliśmy szukać Karoliny. Nagle poczuliśmy krople deszczu na twarzy i wiedzieliśmy, że zbliża się burza, bo niebo poszarzało. Z paniki zaczeliśmy biec jak potem okazało się w dobrą stronę. Po drodze spotkaliśmy pana Jana, który pokazał nam drogę powrotną, którą dobrze znał, bo biega tu codziennie z psem.  Karolina, najmłodsza z nas siedziała przestraszona przy wyjściu z parku, gdy nas zobaczyła bardzo się cieszyła. Postanowiliśmy już nigdy nie będziemy się bawić w chownego na takim dużym terenie, bo to bardzo niebezpieczne. 

     Myśle, że dobrze że to wszysko tak właśnie się skończyło, bo mogło być o wiele gorzej.