Napisz notatke do " Krzak dzikiej róży " Jana Kasprowicza krotko zwiezle i na temat
margolcia90
Konstrukcja sonetu oparta zostala na zasadzie kontrastu barw: od szarosci tatrzansich skal, ciemnych smrenow, zdecydowanie odroznia sie jaskrawa czerwien rozanych kwiatow. w wierszu graja, znacza impresjonistycznie ujmowane kolory, ktore powoduja zmiennosc i dynamike pejzazu. w dwoch pierwszych strofach krzak dzikiej rozy jest niczym odwazny zdobywca, ktory nie obawia sie nieprzychylonosci scenerii i otoczenia, staje sie w nim barwnym akcentem. sytacja liryczna ma miejsce o poranku. jest cicho. uzywajac barwnych palm, poeta maluje krajobraz. ukazuje piekno i moc nagich, szarych skal, spotegowana przez emocjonalnie nacechowane slowa. na to spokojne mgiste plotno, pelne niezdecydowanych i pastelowych barw artysta kladzie nastepnie krople dzikiego, czerwonego koloru- tytulowy kwiat rozy. zgodnie z prawem koloru, krzak ow rozrasta sie w oczach czytelnika, wbijajac sie w nieprzyjazne skaly. kontrastujacy kolor jest nosnikiem energii, ale i trudu, jaki musi sobie zadac kwiat, by moc rozsnac wsrod "wezowisk". jednoczesnie przyroda sprawia, ze kwiat staje sie "senny, zadumany, samotny" i tuli sie do sciany, by ukryc sie przed burza. sprochniala limba symbolizuje niemoc, poddanie sie silom przyrody lecz jednoczesnie ukazuje ogromna wewnetrzna sile, ktorej byc moze jej zabraklo. burz usmiercila limbe,a oszczedzila krzak rozy. w ten sposob mowi nam o szacunku przed silami natury i daje nam nadzieje na to, ze po kazdej burzy przychodzi spokoj.
w dwoch pierwszych strofach krzak dzikiej rozy jest niczym odwazny zdobywca, ktory nie obawia sie nieprzychylonosci scenerii i otoczenia, staje sie w nim barwnym akcentem.
sytacja liryczna ma miejsce o poranku. jest cicho. uzywajac barwnych palm, poeta maluje krajobraz. ukazuje piekno i moc nagich, szarych skal, spotegowana przez emocjonalnie nacechowane slowa. na to spokojne mgiste plotno, pelne niezdecydowanych i pastelowych barw artysta kladzie nastepnie krople dzikiego, czerwonego koloru- tytulowy kwiat rozy. zgodnie z prawem koloru, krzak ow rozrasta sie w oczach czytelnika, wbijajac sie w nieprzyjazne skaly. kontrastujacy kolor jest nosnikiem energii, ale i trudu, jaki musi sobie zadac kwiat, by moc rozsnac wsrod "wezowisk". jednoczesnie przyroda sprawia, ze kwiat staje sie "senny, zadumany, samotny" i tuli sie do sciany, by ukryc sie przed burza.
sprochniala limba symbolizuje niemoc, poddanie sie silom przyrody lecz jednoczesnie ukazuje ogromna wewnetrzna sile, ktorej byc moze jej zabraklo.
burz usmiercila limbe,a oszczedzila krzak rozy. w ten sposob mowi nam o szacunku przed silami natury i daje nam nadzieje na to, ze po kazdej burzy przychodzi spokoj.