Napisz krótka recenzję Balladyny.Tylko nie kopiujcie z neta ,bo musze wymyslic ,a nie mam czasu .Wymyslcie coś ;))
Madziulagim
Akcja tego dramatu rozgrywa się Koło jeziora Gopło. Królowa jeziora, Goplana zakochuje się w chłopie, Grabcu, który jest ukochanym Balladyny- córki starej wdowy. Goplana, dowiadując się o tym, wysyła swoje sługi- Skierkę i Chochlika, by pilnowali Grabca i pokierowali powozem księcia Kirkora (syna króla Popiela) tak by zawitał do domu wdowy. Gdy tak się Staje książe zakochuje się w obu jej córkach: Alinie i Balladynie. Nie może wybrać tej, z którą się ożeni. Wtedy wdowa, pod wpływem czarów Skierki wymyśla, że wyjdzie za niego ta, która przyniesie więcej malin. W czasie zbierania, w lesie Balladyna zabija młodszą Alinę i wraca do domu, a matce i Kirkorowi mówi, że siostra uciekła z jakimś przybłędą. Przez kłamstwo to spoczywa na jej czole „blizna nieprawdy”. Na Zamek bierze swoją matkę. Zaraz po ślubie książe wyjeżdża i zostawia ją z dowódcą swojej straży. Po jakimś czasie Balladyna wyrzuca z zamku swoją matkę, przez co tamta Staje się bezdomną. Zabija też króla Popiela, który wie o zbrodni popełnionej na siostrze, Alinie. Gdy Kirkor wraca pod Zamek księżniczka atakuje go, a wygrywając bitwę obejmuje tron. Zaczyna sprawować wtedy sądy. Przychodzi do niej Człowiek imieniem Filon, a nie wiedząc, kim jego Pani jest opowiada historię o dwóch siostrach, czyli o niej samej. Przedstawia też dowody rzeczowe w sprawie. Następnym świadkiem jest jej Matka, już ślepa. Nie wiedząc, z kim rozmawia, opowiada historię podobną do Filona. W obu tych przypadkach, pod naporem kanclerza królowa wydaje Wyrok:: „śmierć za śmierć” i wtedy uderza w nią Piorun, a ona umiera. Bóg wydaje wtedy Wyrok na sprawiedliwie osądzonej zbrodniarce.
Sztukę tę wyreżyserował Jan Machulski, znany Reżyser i Aktor, a wystawił Bałtycki Teatr Dramatyczny z Koszalina. Grali w niej: Agnieszka Grzybowska, Agnieszka Pawlak, Katarzyna Ulicka-Pyda, Marta Klubowicz, Halina Ziembińska, Adam Biernat, Artur Czerwiński, Piotr Dzięcielski, Ireneusz Kaskiewicz, Piotr Krótki, Jacek Piotrowski, Wojciech Rogowski, Artur Sokołowski. Scenografia, wykonana przez Bogusława Samotiuka była dosyć skąpa. Składała się z maty, na której były wyświetlane zdjęcia, filmy i wiszących na niej czerwonych pasów imitujących krew. Ważniejszą rolę odgrywały stroje, zrobione przez Zofię de Ines. Były bardzo estetyczne i różnorodne (niektóre dopracowane w szczegółach, a niektóre proste, zapożyczone z teraźniejszości). Były w nich wykorzystane symboliczne Kolory (biel, czerń i czerwień). Aktorzy grali bardzo dobrze i profesjonalnie- oddawali Nastrój tragedii. Muzyka podtrzymywała atmosferę i niekiedy pokazywała prawdy moralne wątków sztuki. Została stworzona i wykonana przez Renatę Przemyk, a Anna Saraniecka napisała do niej tekst.
Królowa jeziora, Goplana zakochuje się w chłopie, Grabcu, który jest ukochanym Balladyny- córki starej wdowy. Goplana, dowiadując się o tym, wysyła swoje sługi- Skierkę i Chochlika, by pilnowali Grabca i pokierowali powozem księcia Kirkora (syna króla Popiela) tak by zawitał do domu wdowy. Gdy tak się Staje książe zakochuje się w obu jej córkach: Alinie i Balladynie. Nie może wybrać tej, z którą się ożeni. Wtedy wdowa, pod wpływem czarów Skierki wymyśla, że wyjdzie za niego ta, która przyniesie więcej malin.
W czasie zbierania, w lesie Balladyna zabija młodszą Alinę i wraca do domu, a matce i Kirkorowi mówi, że siostra uciekła z jakimś przybłędą. Przez kłamstwo to spoczywa na jej czole „blizna nieprawdy”. Na Zamek bierze swoją matkę. Zaraz po ślubie książe wyjeżdża i zostawia ją z dowódcą swojej straży.
Po jakimś czasie Balladyna wyrzuca z zamku swoją matkę, przez co tamta Staje się bezdomną. Zabija też króla Popiela, który wie o zbrodni popełnionej na siostrze, Alinie.
Gdy Kirkor wraca pod Zamek księżniczka atakuje go, a wygrywając bitwę obejmuje tron.
Zaczyna sprawować wtedy sądy. Przychodzi do niej Człowiek imieniem Filon, a nie wiedząc, kim jego Pani jest opowiada historię o dwóch siostrach, czyli o niej samej. Przedstawia też dowody rzeczowe w sprawie. Następnym świadkiem jest jej Matka, już ślepa. Nie wiedząc, z kim rozmawia, opowiada historię podobną do Filona. W obu tych przypadkach, pod naporem kanclerza królowa wydaje Wyrok:: „śmierć za śmierć” i wtedy uderza w nią Piorun, a ona umiera. Bóg wydaje wtedy Wyrok na sprawiedliwie osądzonej zbrodniarce.
Sztukę tę wyreżyserował Jan Machulski, znany Reżyser i Aktor, a wystawił Bałtycki Teatr Dramatyczny z Koszalina.
Grali w niej: Agnieszka Grzybowska, Agnieszka Pawlak, Katarzyna Ulicka-Pyda, Marta Klubowicz, Halina Ziembińska, Adam Biernat, Artur Czerwiński, Piotr Dzięcielski, Ireneusz Kaskiewicz, Piotr Krótki, Jacek Piotrowski, Wojciech Rogowski, Artur Sokołowski.
Scenografia, wykonana przez Bogusława Samotiuka była dosyć skąpa. Składała się z maty, na której były wyświetlane zdjęcia, filmy i wiszących na niej czerwonych pasów imitujących krew.
Ważniejszą rolę odgrywały stroje, zrobione przez Zofię de Ines. Były bardzo estetyczne i różnorodne (niektóre dopracowane w szczegółach, a niektóre proste, zapożyczone z teraźniejszości). Były w nich wykorzystane symboliczne Kolory (biel, czerń i czerwień).
Aktorzy grali bardzo dobrze i profesjonalnie- oddawali Nastrój tragedii.
Muzyka podtrzymywała atmosferę i niekiedy pokazywała prawdy moralne wątków sztuki. Została stworzona i wykonana przez Renatę Przemyk, a Anna Saraniecka napisała do niej tekst.