Na obszarze Polski występują gleby strefowe i astrefowe. Gleby strefowe są charakterystyczne tylko dla danej strefy klimatyczno-roślinnej. Natomiast gleby astrefowe występują także w innych strefach.
Gleby strefowe:
-bielicowe- wytworzone na podłożu piaszczysto-żwirowym porośniętym lasem iglastym. Mało żyzne.
-brunatne i płowe- powstały na glinach polodowcowych z udziałem roślinności lasów liściastych i mieszanych. Średnio żyzne.
-czarnoziemy- wyształcone na lessach porośniętych roślinnością stepową. Zajmują 1 % pow. Polski. Bardzo żyzne.
Gleby astrefowe:
-mady- powstają na osadach rzecznych, w zalewanych częściach dolin oraz deltach. Żyzne.
-rędziny- występują na obszarach zbudowanych ze skał węglanowych. Żyzne, ale trudne w uprawie (fragmenty skał w poziomie próchnicznym).
-czarne ziemie- powstały na terenach niegdyś zabagnionych, porośniętych roślinnością łąkową. Dość żyzne.
-torfowe - występują na terenach stale podmokłych. Wytworzone w wyniku akumulacji szczątków roślinności bagiennej.
-górskie - słabo wykształcone. Ich rozwój hamują warunki klimatyczne- niska temperatura i niekorzystne ukształtowanie terenu.
Gleby są ważnym zasobem naturalnym Polski. Bez nich nie byłaby możliwa uprawa roślin. Są jednym z czynników kształtujących dochody rolnictwa. Ważne jest ich właściwe wykorzystywanie. Żyzne powinny być wykorzystywane pod uprawę roślin o dużych wymaganiach glebowych. Nie powinno się ich wykorzystywać do innych celów niż rolnicze. Pod zabudowę oraz działalność pozarolniczą należy przeznaczać obszary o słabych, mało żyznych glebach.
Na obszarze Polski występują gleby strefowe i astrefowe. Gleby strefowe są charakterystyczne tylko dla danej strefy klimatyczno-roślinnej. Natomiast gleby astrefowe występują także w innych strefach.
Gleby strefowe:
-bielicowe- wytworzone na podłożu piaszczysto-żwirowym porośniętym lasem iglastym. Mało żyzne.
-brunatne i płowe- powstały na glinach polodowcowych z udziałem roślinności lasów liściastych i mieszanych. Średnio żyzne.
-czarnoziemy- wyształcone na lessach porośniętych roślinnością stepową. Zajmują 1 % pow. Polski. Bardzo żyzne.
Gleby astrefowe:
-mady- powstają na osadach rzecznych, w zalewanych częściach dolin oraz deltach. Żyzne.
-rędziny- występują na obszarach zbudowanych ze skał węglanowych. Żyzne, ale trudne w uprawie (fragmenty skał w poziomie próchnicznym).
-czarne ziemie- powstały na terenach niegdyś zabagnionych, porośniętych roślinnością łąkową. Dość żyzne.
-torfowe - występują na terenach stale podmokłych. Wytworzone w wyniku akumulacji szczątków roślinności bagiennej.
-górskie - słabo wykształcone. Ich rozwój hamują warunki klimatyczne- niska temperatura i niekorzystne ukształtowanie terenu.
Gleby są ważnym zasobem naturalnym Polski. Bez nich nie byłaby możliwa uprawa roślin. Są jednym z czynników kształtujących dochody rolnictwa. Ważne jest ich właściwe wykorzystywanie. Żyzne powinny być wykorzystywane pod uprawę roślin o dużych wymaganiach glebowych. Nie powinno się ich wykorzystywać do innych celów niż rolnicze. Pod zabudowę oraz działalność pozarolniczą należy przeznaczać obszary o słabych, mało żyznych glebach.