Question

Na dzisiaj! :(

Człowiek wobec losu. Rozwiń temat, analizując podane fragmenty Króla Edypa Sofoklesa w odwołaniu do całóości tragedii oraz mitu, na którym się opiera. Zwróć uwagę na postawy bohaterów.

wiem że ten temat pojawil sie juz tutaj kilka razy ale w sumie jest wszedzie to samo, wiec chcialabym prosic o cos nowego ;]

Answer 1

Pisałam sama :) takze spoko mozesz pisac :) W antyku twierdzono, ze ludzkie życie jest marne i przemijalne. Człowiek na ziemi w żaden sposób nie może osiągnąć pełni szczęścia. Pewne jest, że nad każdym ciąży przeznaczenie z góry ustalone już przez bogów. Antyczną koncepcje ludzkiego życia możemy poznać na podstawie tragedii Sofoklesa. Autor w Stasimonie IV szczególnie odniósł się do zdeterminowanego losu człowieka, mając na uwadze fatum Edypa. Sam początek pieśni chóru otwiera pełna tragizmu apostrofa do ludzi „O śmiertelnych pokoleniach, życie wasze to cień cienia” Oznacza to, że wszystkie wartości ziemskie w obliczu sił wyższych są po prostu znikome i nic nie warte. Według chóru człowiek układając sobie własne życie, nie jest świadomy że w każdym momencie wszystko może ulec radykalnej zmianie. Raptownie może zdążyć się tak, że człowiek staje przed tragiczną rzeczywistością, która jest sytuacją bez wyjścia. Tak właśnie było z losem króla Edypa. Bohater, ponieważ pochodził z rodu Labdakidów od urodzenia skazany był na bezlitosne fatum. Wychowany przez kochających go rodziców pragnął być szczęśliwym i dobrym człowiekiem. Jednak los przyniósł mu inny bieg wydarzeń. Gdy dowiedział się o tragicznej i brutalnej klątwie jego świat zmienił się diametralnie. Bezskutecznie próbował oszukać przeznaczenie. Gdy zrodził się w nim hybris- grzech pychy i arogancji, mimo wszystko, wierzył że jest w stanie wszystko zmienić. Dlatego właśnie postanowił zostawić rodzinę, nie chciał skazywać ich na niebezpieczeństwo. Dopadło go jednak `tragiczne zbłądzenie`, które wypełniło się gdy bohater sam nie zdając sobie z tego sprawy, zabił napotkanego człowieka. Wypełnił przez to przepowiednie- zabił biologicznego ojca. Jednak Edyp nadal nie poddawał się. Był pewny siebie mimo `ironii tragicznej`, która nieustannie krok, po kroku jego działań zbliża go do własnej klęski. Nie słuchał słów Tarezjasza, który próbował odwieść go od poszukiwania zabójcy Lajosa. Nadal chcąc byś sprawiedliwym i rozsądnym władcą, wymierzył karę zabójcy. Tak naprawdę skazując samego siebie. Na podstawie tragicznego losu Edypa możemy stwierdzić, że szczęście ziemskie może być jedynie chwilowe. Bohater poprzez z góry przegrane starania nie zmienił woli bogów. Mimo to jednak przez pewien czas osiągnął wiele dobrego. Miał w sobie autorytet jako władca. Darzono go szacunkiem i cieszył się poważaniem. Jednak z biegiem czasu poznając prawdę, sam stwierdził, że lepiej się nie urodzić niż przeżywać tak tragiczne zdarzenia. Przez to dochodzimy do wniosków, że po chwilowym szczęściu bohatera, bogowie zsyłając na niego niedole pragnęli, żeby jego bardziej go zabolała. Można zestawić go na zasadzie kontrastu- Edyp szczęśliwy i Edyp tragiczny, ponoszący klęskę. Tak radykalna zmiana sprawiła mu ogromny ból i cierpienie. Patrząc na taki bieg wydarzeń współczujemy bohaterowi. Dopada nas katharsis- oczyszczenie. Zmusza nas do namysłu i roztrzęsienia. Niedola Edypa może wywołać w nas pytanie: Czy i nade mną cięży jakieś fatum? Dzięki niemu możemy zastanowić się nad sensem własnego życia oraz nad faktem ze na każdego z nas może paść jakieś przeznaczenie. Uczy nas, że człowiek mimo nieustannego wysiłku nie jest w stanie sprzeciwić się woli bogów. Jest w stosunku do nich bezradny. Jedyną rzeczą jaką możemy zrobić jest wyciągnięcie wniosków z tragizmu bohaterów antycznych. Nie tylko Edypa ale również takich postaci jak Antygona, Hektor czy Achilles każdy z nich jest w stanie dać nam od siebie lecz tylko od nas będzie zależeć jak to wykorzystamy