Dzieje Tristana i Izoldy to przede wszystkim opowieśc o nieszczęśliwej, tragicznej miłości bohaterów tytułowych. Byli sobie oni przeznaczeni, a jednak nie dane im był wspólne zycie ani połączenie sie węzłem małzeńskim. Wypity przez pomyłkę napój miłosny połączył ich serca na zawsze, jednak Izolda musiała zostac zoną króla Marka, pana i władcy Tristana. Od tej chwili całe zycie pary kochanków było jednym wielkim pasmem cierpień miłosnych i rozpaczliwych prób bycia razem wbrew okolicznością. Miłośc okazała się uczuciem mocniejszym od nich samych, od zdrowego rozsądku, silniejszym od wszelkich przeszkód i niebezpieczeństw. Zakochani zmuszeni więc byli oszukiwac prawowitego małżonka, stosowac różne wybiegi i bezustannie ryzykowac własnym życiem. Koniec historii jest łatwy do przewidzenia: wygnany z kraju Tristan umiera od ran i z zalu za ukochaną, Izoldzie żas pęka serce z rozpaczy po śmierci kochanka. Dopiero po ich śmierci miłośc triumfuje. Z grobu Tristana wyrasta głóg i wnika do grobu Izoldy. To symbol wiecznej, niezniszczalnej i prawdziwej miłości. Dzieje Tristana i Izoldy to prawdziwy hymn o miłości-najsilniejszym , najpotężniejszym uczuciu na ziemi. Historia pary kochanków stała się czędtym motywem utworów literackich wszystkich epok, do dzisiaj prozaicy i poeci nawiązują do tej tragicznej legendy.
Dzieje Tristana i Izoldy to przede wszystkim opowieśc o nieszczęśliwej, tragicznej miłości bohaterów tytułowych. Byli sobie oni przeznaczeni, a jednak nie dane im był wspólne zycie ani połączenie sie węzłem małzeńskim. Wypity przez pomyłkę napój miłosny połączył ich serca na zawsze, jednak Izolda musiała zostac zoną króla Marka, pana i władcy Tristana. Od tej chwili całe zycie pary kochanków było jednym wielkim pasmem cierpień miłosnych i rozpaczliwych prób bycia razem wbrew okolicznością. Miłośc okazała się uczuciem mocniejszym od nich samych, od zdrowego rozsądku, silniejszym od wszelkich przeszkód i niebezpieczeństw. Zakochani zmuszeni więc byli oszukiwac prawowitego małżonka, stosowac różne wybiegi i bezustannie ryzykowac własnym życiem. Koniec historii jest łatwy do przewidzenia: wygnany z kraju Tristan umiera od ran i z zalu za ukochaną, Izoldzie żas pęka serce z rozpaczy po śmierci kochanka. Dopiero po ich śmierci miłośc triumfuje. Z grobu Tristana wyrasta głóg i wnika do grobu Izoldy. To symbol wiecznej, niezniszczalnej i prawdziwej miłości. Dzieje Tristana i Izoldy to prawdziwy hymn o miłości-najsilniejszym , najpotężniejszym uczuciu na ziemi. Historia pary kochanków stała się czędtym motywem utworów literackich wszystkich epok, do dzisiaj prozaicy i poeci nawiązują do tej tragicznej legendy.