Dorośli nigdy nie potrafią sami zrozumieć. A dzieci bardzo męczy konieczność stałego objaśniania. Gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca. Zawsze ulega się urokowi tajemnicy. Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko ... Dorośli są zakochani w cyfrach. To bardzo przykre zapomnieć przyjaciela. Czasem odłożenie pracy na później nie przynosi szkody. Lecz w wypadku baobabu jest to zawsze katastrofą. Wiesz, gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca. Jeśli ktoś kocha kwiat, który jest jedyny na milionach i milionach planet, to mu wystarcza do szczęścia patrzenie na gwiazdy i mówi sobie: „Gdzieś tam jest mój kwiat".
Świat łez jest taki tajemniczy. Kwiaty mają w sobie tyle sprzeczności. Należy wymagać tego, co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku. Ja mam prawo żądać posłuszeństwa, ponieważ moje rozkazy są rozsądne. Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. Jeśli potrafisz dobrze siebie osądzić, będziesz naprawdę mądry. Albowiem według próżnych każdy spotkany człowiek jest ich wielbicielem. Próżni słyszą tylko pochwały. Rozkaz jest rozkazem. Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnym, popełniamy małe kłamstwa.
Wśród ludzi jest się także samotnym. Ludzie? Jak sądzę istnieje sześciu czy siedmiu ludzi. Widziałem ich przed laty. Lecz nigdy nie wiadomo, gdzie można ich odnaleźć. Wiatr nimi miota. Nie mają korzeni - to im bardzo przeszkadza. „Jakaż to zabawna planeta - pomyślał Mały Książę. - zupełnie sucha, spiczasta i słona, a ludziom brak fantazji. Powtarzają to, co im się mówi..." „Oswoić" znaczy „stworzyć więzy". Mowa jest źródłem nieporozumień. Nie ma rzeczy doskonałych Życie jest jednostajne. Wszystkie kury są do siebie podobne i wszyscy ludzie są do siebie podobni. Poznaje się tylko to, co się oswoi. Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. Zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej. Jedynie dzieci wiedzą, czego szukają. Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela. Woda może także przynieść korzyść sercu... To, co upiększa dom czy gwiazdy, czy pustynie jest niewidzialne. Lecz oczy są ślepe. Szukać należy sercem. Decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez. Tego, co najważniejsze, okiem zobaczyć nie można...
Dorośli nigdy nie potrafią sami zrozumieć. A dzieci bardzo męczy konieczność stałego objaśniania.
Gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.
Zawsze ulega się urokowi tajemnicy.
Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko ...
Dorośli są zakochani w cyfrach.
To bardzo przykre zapomnieć przyjaciela.
Czasem odłożenie pracy na później nie przynosi szkody. Lecz w wypadku baobabu jest to zawsze katastrofą.
Wiesz, gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.
Jeśli ktoś kocha kwiat, który jest jedyny na milionach i milionach planet, to mu wystarcza do szczęścia patrzenie na gwiazdy i mówi sobie: „Gdzieś tam jest mój kwiat".
Świat łez jest taki tajemniczy.
Kwiaty mają w sobie tyle sprzeczności.
Należy wymagać tego, co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku.
Ja mam prawo żądać posłuszeństwa, ponieważ moje rozkazy są rozsądne.
Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. Jeśli potrafisz dobrze siebie osądzić, będziesz naprawdę mądry.
Albowiem według próżnych każdy spotkany człowiek jest ich wielbicielem.
Próżni słyszą tylko pochwały.
Rozkaz jest rozkazem.
Zdarza się czasem, że chcąc być dowcipnym, popełniamy małe kłamstwa.
Wśród ludzi jest się także samotnym.
Ludzie? Jak sądzę istnieje sześciu czy siedmiu ludzi. Widziałem ich przed laty. Lecz nigdy nie wiadomo, gdzie można ich odnaleźć. Wiatr nimi miota. Nie mają korzeni - to im bardzo przeszkadza.
„Jakaż to zabawna planeta - pomyślał Mały Książę. - zupełnie sucha, spiczasta i słona, a ludziom brak fantazji. Powtarzają to, co im się mówi..."
„Oswoić" znaczy „stworzyć więzy".
Mowa jest źródłem nieporozumień.
Nie ma rzeczy doskonałych
Życie jest jednostajne.
Wszystkie kury są do siebie podobne i wszyscy ludzie są do siebie podobni.
Poznaje się tylko to, co się oswoi.
Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół.
Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.
Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś.
Zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej.
Jedynie dzieci wiedzą, czego szukają.
Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.
Woda może także przynieść korzyść sercu...
To, co upiększa dom czy gwiazdy, czy pustynie jest niewidzialne.
Lecz oczy są ślepe. Szukać należy sercem.
Decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez.
Tego, co najważniejsze, okiem zobaczyć nie można...