Kto się dzieli swoimi refleksjami na temat rozmowy z aktorem? Jakie uczucia towarzyszą tym wspomnieniom.
Rozmowa z aktorem Właśnie wyszedł przed chwilą- jeszcze jego papieros pokójdymem napełnia- jeszcze cienie od gestów- jeszcze ten dym nad świecą. Z głośnika płynie Bach. Chmurami pełnia. Teraz chodzę i chodzę i przypominam sobie jego słowa, i jak las podateński szumi w mej głowie ta rozmowa. Mówił o roli; że chciałby-powiada-widownię stroić jak skrzypce sie stroi (nasz narodowy instrument), że czasem śni mu się tak; Na scenie jest parę świec i więcej nic- lecz w blasku tych małych świec jakaś serdeczna sprawa, jakaś sztuka pt;np Warszawa i słowa w sztuce poczynają biec jak chmury złote,które wiatr wiosenny goni- aż zachwycona widownia powstaje z miejsc, aż pochodniami są płomyczki świec I jedno jest pewne; Aktor i Oni -Czy napiszesz mi taką rolę? -Spróbuje.Odejdź z nadzieją. Sztuka jest wieczną wiosną. sztuka jest ciepłym wiatrem, Od którego śniegi topnieją
Pomóżciee!!!
dzieli się : widz który oglądał sztukęczy cośw czym aktro brał udział
odczucia : podniecenie . zachwycienie . lekkie napięcie