marzenak1974
Hades-miejsce spoczynku umarłych rządzi tam Hades syn Kronosa i Rei oraz jego żona Perysefona córka Demeter. W Hadesie była rzeka przez którą zmarli dostawali się przez bramę, umarłym wsadzano pod język monetę była to opłata za popłynięcie łodzią bramy Hadesu pilnował Cerber trójgłowy pies.
2 votes Thanks 4
krzysiusz
Hades jest przerażający i mroczny.Panuje w nim nieprzyjemna atmosfera jest przepełniony ciemnością.Hades opływało pięć rzek, które stanowiły granicę tego królestwa. Były to: Styks, Rzeka Smutku, Rzeka Płaczu i Żalu, Rzeka Płomienista i rzeka Lete. Całe terytorium Hadesu podzielone było na następujące krainy: Pola Elizejskie, Krainę Cieni, Wyspy Błogosławionych i Szczęśliwych oraz Tartar. Bram Hadesu strzegł trzygłowy pies Cerber z wężami na karku. Jego panią była Hekate. Wszystkie dusze zmarłych przewożone były przez rzekę Styks przez starca Charona, który pobierał za swoją pracę opłatę jednego obola. Śmiertelni musieli wypić łyk wody z rzeki Lete, po czym udawali się przed tron Hadesa na sąd. W zależności od życia i wyroku dusze zmarłych udawały się w różne rejony państwa podziemnego. Najlepsze dusze bytowały na Polach Elizejskich, złoczyńcy wykonywali w Tartarze bezsensowne i ciężkie prace. Ludzie, którzy za życia nie byli ani dobrzy, ani źli, trafiali na równinną łąkę pełną asfodeli, gdzie błąkali się bez radości i bez smutku, wiodąc żywot mętny i mglisty.
Bram Hadesu strzegł trzygłowy pies Cerber z wężami na karku. Jego panią była Hekate. Wszystkie dusze zmarłych przewożone były przez rzekę Styks przez starca Charona, który pobierał za swoją pracę opłatę jednego obola. Śmiertelni musieli wypić łyk wody z rzeki Lete, po czym udawali się przed tron Hadesa na sąd. W zależności od życia i wyroku dusze zmarłych udawały się w różne rejony państwa podziemnego. Najlepsze dusze bytowały na Polach Elizejskich, złoczyńcy wykonywali w Tartarze bezsensowne i ciężkie prace. Ludzie, którzy za życia nie byli ani dobrzy, ani źli, trafiali na równinną łąkę pełną asfodeli, gdzie błąkali się bez radości i bez smutku, wiodąc żywot mętny i mglisty.