Question

Jan Paweł II - dlaczego nazywamy go ,,Świadkiem nadziei'' ?

Krótka biografia i dłuższa odpowiedź na to pytanie (z cytatami).

Answer 1

Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Jego rodzicami byli Emilia Kaczorowska i Karol Wojtyła. Już od wczesnego dzieciństwa los nie był dla niego łaskawy, ponieważ w wieku 9 lat stracił matkę, a w 1932 roku na szkarlatynę umiera jego brat. Wkrótce potem przyszły papież przeprowadza się do Krakowa. W 1941 r. umiera jego ojciec. Rok później Karol Wojtyła wstępuje do seminarium duchownego, by już po kilku latach, w wieku 38 lat zostać biskupem. W 1964 zostaje arcybiskupem, a po trzech latach zyskuje godność kardynała.
2 października Karol Wojtyła jedzie do Rzymu na konklawe, gdzie po dwóch tygodniach wstępuje na tron Piotrowy, przyjmując imię Jan Paweł II. Od 16 października 1978 roku przez 27 lat pełni swoją funkcję, stając się największym autorytetem dla wszystkich ludzi, a zarazem sługą miłosierdzia Bożego.
Od 2001 roku w Polsce obchodzony jest dzień papieski, każdego roku pod innym hasłem: „Pontyfikat Przełomów” „Jan Paweł II - Świadek Nadziei” „Jan Paweł II- Apostoł Jedności” „ Jan Paweł II - Pielgrzym Pokoju” „ Jan Paweł II - Orędownik Prawdy”. Na obecny rok episkopat polski zatwierdził hasło:„Jan Paweł II - Sługa Miłosierdzia”. I właśnie tę jego cechę postaram się omówić, w swojej pracy. Postaram się przywołać te epizody z życia papieża, które potwierdzą, iż papież – Polak był sługą miłosierdzia.
Jan Paweł II w całym nauczaniu, mówiąc o człowieku, który jest drogą Kościoła, ukazywał nie tylko Boga bogatego w miłosierdzie, ale także człowieka, który jest naszym bratem, a nade wszystko dzieckiem Boga-Stwórcy i bratem Chrystusa Odkupiciela. Tę prawdę zawarł nie tylko w słowie, ale także w całym swoim stosunku do człowieka.
Szczególnym wyrazem miłosierdzia, a nawet warunkiem, który czyni człowieka zdolnymi do podejmowania czynów miłosierdzia, jest przebaczenie. Pod tym względem Jan Paweł II jest dla nas wspaniałym przykładem. Jedną z najbardziej wyrazistych sytuacji w jego pontyfikacie jest ta, gdy papież jedzie z wizytą do więzienia, w którym przebywa Ali Agca – człowiek, który dokonał na niego zamachu. Papież rozmawia z nim dosyć długo i podejmuje decyzję, która zadziwia cały świat - przebacza mu.
Jednak w praktykowaniu miłosierdzia okazywanego przez przebaczenie win, Jan Paweł II idzie jeszcze dalej. Nie ogranicza się tylko do tego, że przebacza swoim winowajcom, pragnie dokonać czegoś trudniejszego - prosić o wybaczenie. W 2000 roku papież stoi pod krzyżem i prosi o przebaczenie win popełnionych w historii i w naszej współczesności przez ludzi kościoła.
Działania Jana Pawła II wpływają inspirująco na innych ludzi. To dzięki niemu odrodziła się polska organizacja „Caritas” podejmująca wiele inicjatyw społecznych. Organizacja ta co roku zbiera do puszek środki na cele charytatywne, zbiera też żywność oraz ubrania i środki codziennego użytku, które przekazywane są na potrzeby ludzi ubogich zamieszkujących nie tylko Polskę, ale i tereny Afryki i innych kontynentów.
Owocem pielgrzymki Ojca Świętego do Ojczyzny w 1999 roku stało się powołanie Fundacja Episkopatu Polski „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która do dziś służy tysiącom młodych Polaków, pochodzących ze środowisk ubogich. Dzięki pomocy fundacji młodzi ludzie mogą dalej rozwijać swoje zdolności intelektualne, mają możliwość nauki w gimnazjach i liceach, a przeszło trzystu podjęło naukę na wyższych uczelniach. Fundacja stała się żywym pomnikiem Jana Pawła II.
Następnym przykładem może być pielgrzymka Jana Pawła II do Brazylii. Tam papież spotyka się z ludźmi najbardziej pokrzywdzonymi: Indianami, więźniami, trędowatymi, robotnikami. Wstrząśnięty do głębi nędzą mieszkańców zdejmuje z palca pierścień, przekazuje go duszpasterzowi, prosząc o to, aby sprzedał go na potrzeby biednych.
Jan Paweł II wiele razy zachęcał władze państwowe i instytucje przeciwdziałające narkomanii i alkoholizmowi. Podczas spotkania z uczestnikami międzynarodowej konferencji na temat „ Narkomania i alkoholizm przeciwko życiu” Papież mówił: „Nie można, drodzy bracia, walczyć z narkomanią i alkoholizmem ani też skutecznie leczyć ich ofiar i pomagać im w powracaniu do zdrowia, jeśli nie odbudowuje się najpierw wartości, jakimi są dla człowieka miłość i życie, tylko one bowiem mogą nadać pełen sens naszemu istnieniu, zwłaszcza gdy są przeżywane w świetle wiary religijnej. Na poczucie wyobrażenia, które tak często dręczy narkomanów, społeczeństwo nie można i nie powinno reagować się obojętnością (..), potrzebne jest odważne i zdecydowane działanie”. Papież wielokrotnie troszczył się o problem, z jakim zmagają się narkomani i alkoholicy.
Jan Paweł II wielokrotnie udowadniał, że miłosierdzie jest jedną z najważniejszych wartości, świadczą jego działania. W orędziu do sekretarza generalnego ONZ papież apelował o wolność religijną, która jest podstawą praw ludzkich, rozmawiał z matką zamachowca, podczas której pocieszał ją, że przebaczył jej synowi i błogosławił mu.
W 50 rocznicę wybuchu II wojny światowej, wystosował list, w którym przypominał o tym tragicznym wydarzeniu, a zarazem zaapelował do wszystkich ludzi, wzywając do zwalczania uprzedzeń oraz do zwalczania wszelkich oznak rasizmu.
Jan Paweł II był niezwykle wrażliwy na cierpienie ludzi schorowanych, między innymi dlatego ustanowił 11 lutego dniem chorych.
Nieustannie, szczególnie podczas pielgrzymek do krajów trzeciego świata, nawoływał do walki z głodem.
Jan Paweł II na trzy lata przed swoją śmiercią, pisząc jak co roku wielkoczwartkowy list do kapłanów powiedział:„Starajmy się być prawdziwymi sługami miłosierdzia”. Mówił to w oparciu o własne doświadczenie, którego wzór dawał światu publicznie i to w sposób, którym zjednywał sobie wszystkich.
Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego nie jest przypadkowe, ponieważ zagrożona jest godność człowieka przez brak miłosiernej miłości. Co może ją uratować? MIŁOSIERNA MIŁOŚĆ I CYWILIZACJA MIŁOŚCI, O KTÓRĄ STALE WOŁAŁ JAN PAWEŁ II.
Dzieło, które zapoczątkował Jan Paweł II jest bardzo potrzebne współczesnemu człowiekowi, a szczególnie nam – Polakom, nie tylko dlatego, że pierwsi mamy uczyć się od niego przebaczania win i proszenia o wybaczenie, ale i dlatego, że mamy możliwość obcowania z miejscami i pamiątkami po wielkim Polaku. W czasach, w których obserwujemy tak wiele przejawów nienawiści, braku akceptacji, kłótni i wzajemnego opluwania, postawa Jana Pawła II budzi w nas poczucie, iż my również możemy zmienić swoje życie, możemy wzorować się na Ojcu Świętym, przede wszystkim okazując miłość i miłosierdzie innym.

Answer 2

Jan Paweł II, Karol Józef Wojtyła, urodził się 18 V 1920 w Wadowicach. Zmarł 02 IV 2005 w Rzymie. Został wybrany papieżem na konklawe w dn. 16.10.1978 Teolog, filozof, etyk. Po maturze w Wadowicach studiował w latach 1938-39 filologie polską na Uniw. Jagiellońskim. Był aktorem (Studio 39, Teatr Rapsodyczny) Podczas okupacji 1940-44 pracował fizycznie w kamieniołomach Zakładów Chemicznych Solvay w Krakowie. W latach 1912-45 uczestniczył w tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ, W roku 1946 ukończył teologie i otrzymał święcenia kapłańskie. Studia teologiczne kontynuował na Angelicum w Rzymie pod kierunkiem R Garrigou-Lagrange'a.(doktorat Zagadnienie wiary w dziełach św. Jana od Krzyża 1948) Po powrocie do kraju w latach 1948-51 pracował jako wikariusz w Niegowici k. Bochni, oraz w Krakowie (duszpasterz akademicki w Krakowie) W 1953 habilitował się na UJ (Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maxa Schelera, wyd. wraz z innymi tekstami w 1959) Od 1954 prowadził wykłady z teologii moralnej i historii doktryn etycznych na KUL. (w latach 1956-78 kierownik tejże katedry) Uprawiał też silnie zintelektualizowaną twórczość literacką (pod pseudonimami Andrzej Jawień, Stanisław Andrzej Gruda, Piotr Jasień) Poświęconą zagadnieniom relacji historycznych, narodowych, i etycznym, podejmujących dialog z tradycją polskiej literatury romantycznej. (A. Mickiewicz, J. Słowacki, C. Norwid) W 1958 mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. 30 XII 1963 został mianowany arcybiskupem i metropolitą krakowskim. Uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II (uważany za jednego z autorów konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym (Gaudium et spes) W roku 1967 został kardynałem. Jako arcybiskup krakowski dokonał reorganizacji struktur archidiecezji, zreformował kurie, zainicjował synody: archidiecezjalny i metropolitalny. Popiera ruch ekumeniczny i dialog międzyreligijny (m.in, z Żydami); mecenas nauki i kultury oraz autorytet moralny dla wiernych i działaczy opozycji demokratycznej, której inicjatywy wspierał. Pełnił ważne funkcje w Kościele, W Polsce (m.in. wice-przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski) i w świecie (brał udział w przygotowaniu encykliki Pawła VI Humanae vitae. Wielokrotnie wybierany do Rady Sekretariatu Synodu Biskupów). 16 X 1978 wybrany na papieża (jako pierwszy od 458 lal papież, spoza Italii), przyjął imię Jan Paweł II na znak pragnienia kontynuacji dziedzictwa 3 bezpośrednich poprzedników (Jana XXIII, Pawła VI, i Jana Pawła I). W czasie Jego pontyfikatu ogłoszono Katechizm Kościoła katolickiego (1992, wyd. pol, 1994), przeprowadzono reformę prawa kanonicznego (Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego 1983 i Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich) Poprzez reorganizację Kurii Rzymskiej nastąpił proces  umiędzynarodowienia kolegium kardynalskiego. Przyspieszenia nabrał dialog ekumeniczny (np, encyklika Ut unum sint) i miedzy religijny. Papież po raz pierwszy w dziejach, złożył wizytę w synagodze (1986) i w meczecie (2001) Z jego inicjatywy zorganizowano w Asyżu Światowy Dzień Modlitwy o Pokój (1986) Wzięli w nim udział przedstawiciele niemal wszystkich religii świata. J.P.II, wzmocnił posoborową Instytucję Synodu Blskupów (po raz pierwszy odbyły się synody kontynentalne, 2-krotnie Synod dla Europy oraz synody: dla Afryki, obu Ameryk,Azji i Australii), Papież wprowadził do kalendarza Kościoła powszechnego kilka nowych uroczystości, m.in. Światowy Dzień Młodzieży, i Światowy Dzień Chorego. Był również reformatorem religijnym, zmodyfikował tradycyjną modlitwę różańcową (do dając do niej 5 tajemnic światła), ożywił kult Bożego Miłosierdzia (ustanowienie Święta Miłosierdzia). Szczególną cechą pontyfikatu Jan Paweł II , było pielgrzymowanie; papież odbył 104 podróże zagraniczne, m.in.: do Izraela, muzułmańskiej Syrii, prawosławnej Grecji, na Kubę i do państw byłego ZSRR (Ukraina, Litwa, Łotwa, Estonia, Gruzja, Kazachstan, Armenia) oraz ok. 150 pielgrzymek na terenie Włoch. Papież kilkakrotnie odwiedził też Polskę: 1979, 1983, 1987, 1991 (2-krotnie), 1995 (nieoficjalnie), 1997, 1999 i 2002. Podczas jego pontyfikatu Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską (1989), podpisano również konkordat (1993 ratyfikacja 1998).Zagraniczne pielgrzymki J.P.II miały także zdaniem wielu komentatorów, konsekwencje społeczno-polityczne. Papieżowi przypisuje się wpływ na procesy demokratyzacji w krajach rządzonych przez dyktatury (np, Filipiny, Haiti, Chile, i Paragwaj), a zwłaszcza na upadek komunizmu (przyczyniły się do tego jego pielgrzymki do Polski, poparcie udzielone Solidarności, oraz nauczanie, w którym wiele miejsca poświęcał prawom człowieka), W uznaniu zasług dla RP w roku 1993 J.P.II został odznaczony Orderem Orła Białego. Istotne znaczenie miały papieskie inicjatywy, których celem było za prowadzenie pokoju, np. podczas wojny w Zatoce Perskiej i na Bałkanach. W czasie pontyfikatu papieża J.P.II poważnie wzrósł autorytet papiestwa (również polityczne ), a Stolica Apostolska nawiązała stosunki dyplomatyczne z wieloma państwami (m.in. z Izraelem, USA i Rosją). Papież 2-krotne odwiedził siedzibę ONZ w Nowym Jorku (1979, 1995). W dniu 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Wierni dostrzegli pewien niezwykły związek. Zamach miał miejsce 13 maja, dokładnie o tej samej godzinie i minucie, co pierwsze objawienie Matki Boskiej w Fatimie w roku 1917. Potem wielokrotnie cierpiał z powodu różnorodnych dolegliwości będących następstwem postrzału. Papież nigdy nie ukrywał swoich niedomagań przed wiernymi, ukazując wszystkim oblicze zwykłego człowieka poddanego cierpieniu. Istotnym elementem papieskiej wizji rozwoju chrześcijaństwa były kanonizacje i beatyfikacje. Wśród blisko 2 rys. świętych i błogosławiony wyniesionych na ołtarze przez J.P.II było 9 świętych z Polski: królowa Jadwiga, Kinga, M.H. Kowalska (siostra Faustyna), M. Kolbe, A. Chmielowskl, R. Kalinowski, Jan Sarkander, M. Grodziecki i Jan z Dukli. Z innych krajów m.in. Teresa Benedykta od Krzyża (E. Stein), ojciec Pio i biogostawieni Fra Angelico , Jan Duns Szkot, Matka Teresa z Kalkuty, Jan Escriva de Balaguer, założyciel Opus Dei. Oraz ofiary nazizmu (m.in. 108 polskich męczenników) i komunizmu (m.in. 26 męczenników greko-katolickich), Również  wyniesiona na ołtarze została pierwsza w dziejach Kościoła para małżeńska Maria i Luigi Beltrame Quattrocchi. Jan Paweł II ogłosił św. Teresę od Dzieciątka Jezus Doktorem Kościoła, a świętych Cyryla i Metodego, Brygidę, Katarzynę Sieneńską i E. Stein współ-patronami Europy. Papież cieszył się w świecie duża popularnością, w spotkaniach z nim uczestniczą tłumy wiernych (doceniały to także media, przyznając mu tytuł Człowieka Roku, np. 1995 ?Time") Jednocześnie jego nauka budziła opór niektórych środowisk w Kościele (zwłaszcza w Europie Zach.), zarzucających mu konserwatyzm etyczny (bezkompromisowe stanowisko wobec aborcji, antykoncepcji i rozwodów) Również konserwatyzm religijny: (propagowanie kultu maryjnego, sprzeciw wobec kapłaństwa kobiet, apologię celibatu). W historię Kościoła J.P. wpisał się m.in. jako autor idei nowej ewangelizacji, orędownik pojednania religijnego, sprawiedliwości społecznej, i godności człowieka. Również jako papież Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, który dokonał rachunku sumienia i publicznie wyznał winy Kościoła oraz, przyczynił się do integracji katolicyzmu w skali świata. (np. w jubileuszu młodych wzięło udział 2 mln uczestników). W 2004 papież został uhonorowany nagrodą Karola Wielkiego. J.P.II jest autorem 14 encyklik (w tym także kilku encyklik społecznych): Redemptor hominis (1979), Dives in misericordia (1980), Laborem exercens (1981) Slavorum Apostoli (1985), Dominum et Vivificantem (1986), Redemptoris Mater (1987), Sollicitudo rei socialis (1987) Redemptoris missio (1990), Centesimus annus (1991), Veritatis splendor (1993) Evangelium vitae (1995), Ut unum sini (1995), Fides et ratio (1998), Ecclesia de Eucharistia (2003). Inne jego dokumenty to 15 adhortacji (m.in. Familiaris consor-tio 1981, Christifideles laici 1988, Ecclesia in Europa) i wiele listów apostolskich, np.: Tertio millennio adveniente, Ordinatio sacerdotalis (o udzielaniu świeceń kapłańskich wyłącznie mężczyznom), Dies Domini, Novo millennio ineunte oraz listy o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia, Do rodzin, kobiet, dzieci, czy artystów. Wydał także: ?U podstaw odnowy? - studium o realizacji Vaticanum II (1972), rekolekcje wygłoszone dla Pawła VI - Znak,  któremu sprzeciwiać się będą (1976), Przekroczyć próg nadziei (1994, wyd. pol. 1994), duchową autobiografię Dar i Tajemnica (1996, wyd. pol. 1996), poemat Tryptyk rzymski (2003, wyd. pol. 2003), duchową autobiografie dotyczącą czasów kiedy byt biskupem krak. Wstańcie, chodźmy! (2004, wyd. pol. 2004) oraz Pamięć i tożsamość (2005, wyd. pol. 2005) będącą próbą chrześcijańskiego spojrzenia na historię XX w. Na podstawie wywiadu udzielonego A. Frossardowi powstała książka Nie lękajcie się! (1982, wyd. pol. 1982). Pontyfikat J.P. byt jednym z najdłuższych w historii Kościoła. J.P., przeciwny wojnie w Iraku (rozpoczęła się III 2003), przyczynił się, zdaniem komentatorów do tego, że nie traktowano tego konfliktu jako zderzenia cywilizacji". W ostatnich miesiącach życia Jan Paweł II  - wzbudzał powszechny szacunek stosunkiem do własnego cierpienia. Umierał właściwie na oczach świata. W tym czasie modlili się za niego wyznawcy innych religii(zwłaszcza żydzi i muzułmanie). Jego pogrzeb był wielką manifestacją jedności (uczestniczyło w nim, wg różnych szacunków, 2-5 mln osób, w tym wielu przedstawicieli innych wyznań i religii, oraz oficjalne delegacje z ok. 150 państw) Zebrani domagali się od Kościoła rychłej kanonizacji. Po śmierci J.P.II nazywany został Wielkim. 13 V 2005 pap. Benedykt XVI ogłosił decyzję o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego swego poprzednika. Poglądy filozoficzne J.P.II to przede wszystkim filozofia człowieka. Jego stanowisko to personalizm perfekcjonistyczny. (tj.uznający za istotne doskonalenie się osoby, przyznający zarazem istotne miejsce życiu małżeńskiemu i rodzinnego). Za punkt wyjścia J.P. obrał bezpośrednie doświadczenie człowieka i w tym sensie jest to podejście fenomenologiczne. Jednak za podstawową daną owego świadczenia uznawał wolny czyn osoby, , więc odpowiedzialny i podlegający ocenie moralnej. Człowiek jest zatem jako istota działająca i rozwijająca się moralnie. Ponieważ jedynym źródłem bezpośredniego doświadczenia moralnego jest zjawisko sumienia, dostępne jedynie w fenomenologicznej analizie przeżywania, tylko taka analiza może umożliwić prawidłowe ujęcie osoby ludzkiej. Podstawowe dla myśli J.P.II jest odróżnienie czynu i uczynnienia - tego, co ktoś świadomie czyni, i tego, co się w nim czy z nim tylko dzieje. Odróżnienie to wymaga odwołania się do przeżycia, analizy osobowej struktury samostanowienia. Natura społeczna znajduje swe najbardziej pierwotne i naturalne urzeczywistnienie i wyraz w małżeństwie i rodzinie. W małżeństwie i rodzicielstwie, w oblubieńczym sensie ciała, ukazuje się najwyraźniej dar całego człowieka jako sens miłości. W swych encyklikach (przede wszystkim Laborem exercens, Sollicitudo rei sodalis, Centesimus annus) J.P.II sformułował oparte na tej antropologii zasady porządkuspołecznego. Ustrój społeczny musi pogodzić różnorakie dążenia ludzkie z  dobrem wspólnym we współdziałaniu wspólnoty wolności i solidarności, zwłaszcza w trosce o słabszych, poszanowaniu prawa naturalnego i godności osoby. Relatywizm etyczny prowadzi do jawnego lub ukrytego totalitaryzmu. Inne ważne prace filozoficzne: Miłość i odpowiedzialność (1960, wyd. 3 1982), Problem teorii moralności, w nurcie zagadnień posoborowych (1969), Wykłady lubelskie [1954-57] (1986), Zagadnienie podmiotu moralności (1991).