joniczan
Marcin z Opawy, Marcin Polak (ur. pomiędzy 1215, a 1220 w Opawie, zm. krótko po 22 czerwca 1278 w Bolonii)
Pochodził ze śląskiej Opawy. W 1261 został penitencjarzem i kapelanem papieża Aleksandra IV i jego następców. Na prośbę Klemensa IV napisał historię powszechną – Chronicon pontificum et imperatorum (kronika papieży i cesarzy – w późnym średniowieczu najpopularniejszy zarys dziejów od czasów Chrystusa do 1277 (mimo licznych fałszów historycznych). Był też autorem kompendium wiedzy kanoniczej Margarita Decreti, napisał także Sermones de tempore et de sanctis i zbiór kazań. Był jednym ze współautorów Liber Pontificalis.Nominowany przez Mikołaja III na arcybiskupa gnieźnieńskiego w dniu 22 czerwca 1278 r. w Viterbo. Jego nominacja przerwała wakat, trwający od czasu śmierci arcybiskupa Janusza w 1271 r. Zmarł krótko po tej konsekracji, będąc w drodze do Polski (nie zdążył nawet dotrzeć do Gniezna), w Bolonii, gdzie został pochowany w bazylice św. Dominika
0 votes Thanks 0
changed1Fryderyk Alembek swoją edukację rozpoczął wstępując do karmelitów bosych w Krakowie. Następnie w 1616, chcąc kontynuować zdobywanie wiedzy, zapisał się na studia w Akademii Krakowskiej. Najpierw studiował na wydziale sztuk wyzwolonych, gdzie w 1620 otrzymał bakalaureat. Również na tym wydziale przez następne dwa lata prowadził wykłady. Po kilku latach Fryderyk Alembek postanowił zrezygnować z pełnionej funkcji. Jego rozbrat z nauką nie trwał długo. Powrócił na uczelnię i rozpoczął studia teologiczne. To zaowocowało tytułami doktorateologii i filozofii, które otrzymał wiosną 1634. Jeszcze wcześniej bo w 1620 przyjął niższe święcenia, dzięki czemu otrzymał probostwo w Żurawicy, które sprawował aż do śmierci. Następnie w1624 został wyświęcony na kapłana.Jego kariera jako duchownego rozwijała się bardzo dynamicznie. Dnia 26 października 1634 został dziekanem przemyskim, a niedługo później honorowym kanonikiem kapituły katedralnej. Jako dziekan, dokonał Fryderyk Alembek, wizytacji swojego dekanatu. Została ona zakończona w 1642. Doprowadziła do uporządkowania archiwów diecezjalnych, ustalenia stanu prawnego beneficjów i dostarczała informacje opisujące kościoły. W 1653 został mianowany protonotarjuszem apostolskim. Cztery lata później uzyskał tytuł sekretarza króla Jana Kazimierza. W tym samym roku w przemyskiej kapitule awansował na godność kantora. Sprawował również rolę oficjała i wikariusza, pomagając w ten sposób dwóm biskupom przemyskim: Piaseckiemu iTrzebickiemu. Pełnił również funkcje państwowe.W roku 1650 działał w królewskiej komisji dla załagodzenia sporu między biskupami ruskimi.
Pochodził ze śląskiej Opawy. W 1261 został penitencjarzem i kapelanem papieża Aleksandra IV i jego następców. Na prośbę Klemensa IV napisał historię powszechną – Chronicon pontificum et imperatorum (kronika papieży i cesarzy – w późnym średniowieczu najpopularniejszy zarys dziejów od czasów Chrystusa do 1277 (mimo licznych fałszów historycznych). Był też autorem kompendium wiedzy kanoniczej Margarita Decreti, napisał także Sermones de tempore et de sanctis i zbiór kazań. Był jednym ze współautorów Liber Pontificalis.Nominowany przez Mikołaja III na arcybiskupa gnieźnieńskiego w dniu 22 czerwca 1278 r. w Viterbo. Jego nominacja przerwała wakat, trwający od czasu śmierci arcybiskupa Janusza w 1271 r. Zmarł krótko po tej konsekracji, będąc w drodze do Polski (nie zdążył nawet dotrzeć do Gniezna), w Bolonii, gdzie został pochowany w bazylice św. Dominika