słodkalaPSALM XLVII Omnes gentes, plaudite manibus 1. Kleszczmy rękoma wszyscy zgodliwie, Wszyscy śpiewajmy Panu chętliwie, Panu nad pany, Panu groźnemu, Królowi wszego świata możnemu.
2. Ten niedobyte podał nam grody, Ten pod nas możne podbił narody, Dał nam w dziedzictwo i w używanie Włość Jakubowę, swoje kochanie. 3. Oto w swój kościół w wesołym pieniu, Oto wstępuje w głośnym trąbieniu; Dajcie cześć Panu, dajcie naszemu, Śpiewajcie Bogu, Bogu wiecznemu!
4. Ten władnie światem sam niezmierzonym, Temu śpiewajcie pieniem uczonym; Wszytkim narodom Ten rozkazuje I wiecznie na swym tronie króluje.
5. Mocarze ziemscy k' Niemu przystali, Królowie królem swym Go wyznali; Wielka cześć Jego, cześć niezmierzona, Niebem nie może być ogarniona.
Omnes gentes, plaudite manibus 1.
Kleszczmy rękoma wszyscy zgodliwie,
Wszyscy śpiewajmy Panu chętliwie,
Panu nad pany, Panu groźnemu,
Królowi wszego świata możnemu.
2.
Ten niedobyte podał nam grody,
Ten pod nas możne podbił narody,
Dał nam w dziedzictwo i w używanie
Włość Jakubowę, swoje kochanie.
3.
Oto w swój kościół w wesołym pieniu,
Oto wstępuje w głośnym trąbieniu;
Dajcie cześć Panu, dajcie naszemu,
Śpiewajcie Bogu, Bogu wiecznemu!
4.
Ten władnie światem sam niezmierzonym,
Temu śpiewajcie pieniem uczonym;
Wszytkim narodom Ten rozkazuje
I wiecznie na swym tronie króluje.
5.
Mocarze ziemscy k' Niemu przystali,
Królowie królem swym Go wyznali;
Wielka cześć Jego, cześć niezmierzona,
Niebem nie może być ogarniona.