Przerzutnie: Jednaką myśl tak w szcześciu, jako i w żałobie zawżdy niesiesz. Ale dosytem mierzysz i przyrodzonemi potrzebami. Upatrując, ale wzrok śmiertelnej źrzenice tępy na to
W "Trenie XI", autor, stosując przerzutnię ("Żałości! Co mi czynisz? Owa już oboje mam stracić: i pociechę, i baczenie swoje?"), zmienia postawę; pragnie wyjść z kryzysu.
Nadają ekspresji, wyrażają emocje, utwory stają się jakby posarpane i przypominają szloch, lament.
Przerzutnie: Jednaką myśl tak w szcześciu, jako i w żałobie zawżdy niesiesz.
Ale dosytem mierzysz i przyrodzonemi potrzebami.
Upatrując, ale wzrok śmiertelnej źrzenice tępy na to
W "Trenie XI", autor, stosując przerzutnię ("Żałości! Co mi czynisz? Owa już oboje mam stracić: i pociechę, i baczenie swoje?"), zmienia postawę; pragnie wyjść z kryzysu.
Nadają ekspresji, wyrażają emocje, utwory stają się jakby posarpane i przypominają szloch, lament.