Za powstawanie obrazu w aparacie cyfrowym odpowiada, podobnie jak w tradycyjnym, obiektyw będący soczewką bądź zestawem soczewek. Skupia on światło na światłoczułym medium, z którego informacje o fotografowanym obrazie przekazywane są do dalszej obróbki. Nie ma tam jednak kliszy. W trakcie robienia zdjęcia obrazu w postaci analogowej zostaje on przekształcony na ciąg danych liczbowych opisujących fotografowaną scenę. Za proces przetwarzania obrazu na jego postać elektroniczną odpowiedzialny jest moduł o nazwie CCD (ang. Charged Coupled Device). Składa się on z elementów, z których każdy odpowiada pojedynczemu punktowi otrzymywanego później obrazu cyfrowego zdjęcia (piksela). Ich zadaniem jest zamiana zmierzonych wartości natężenia promieni światła w analogowe impulsy elektryczne. Sygnały te są następnie przekazywane do przetwornika analogowo-cyfrowego, w którym są zmieniane w informacje w postaci cyfrowej. W zależności od intensywności promienia światła każdy punkt otrzymuje odpowiednią wartość odcienia szarości z przedziału od 0 do 255 (włącznie z czernią i bielą). W kolorowych aparatach cyfrowych wykorzystuje się dodatkowo filtry koloru, które są umieszczane przed układem CCD. Promienie światła przechodzą kolejno przez filtr czerwony, zielony i niebieski. W tym czasie uzyskiwane są wartości przechodzącego światła trzech barw podstawowych RGB (ang. red, green, blue). Na koniec analogowy sygnał elektryczny po zmianie w informacje w postaci cyfr otrzymuje dodatkowo dane na temat tych barw, które wspólnie składają się na odpowiedni kolor danego punktu.
Zdjęcie w aparacie typu Lustrzanka:
Lustrzanka cyfrowa wyposażona jest w jeden obiektyw ( i wbudowane w korpus lustro, które kieruje światło padające przez obiektyw na matówkę ( gdzie tworzy się obraz fotografowanego obiektu) i dalej, przez pryzmat pentagonalny , do wizjera .
Wyjątek stanowią aparaty z nieruchomym lustrem półprzepuszczalnym (np. Sony α55 i α33): część światła odbija się od lustra i trafia do układu AF, a część od początku pada na migawkę (zaś po jej otwarciu – na matrycę). Taka konstrukcja znacząco zmniejsza opóźnienie między wciśnięciem spustu, a otwarciem migawki aparatu. Eliminuje także drgania pochodzące od podnoszącego się lustra, w momencie wykonywania zdjęcia, co ma duże znaczenie przy średnich czasach naświetlania (od ok. 1/60s do ok. 1s). Podobny efekt uzyskuje się stosując mechanizm blokady podniesionego lustra (ang. MLU, Mirror Lock-Up) przed zrobieniem zdjęcia.
Aby umożliwić swobodną obserwację obrazu przez obiektyw przy różnych wartościach liczby przysłony, w lustrzankach stosuje się układ automatycznej przysłony, która przez większość czasu pozostaje całkowicie otwarta, a przymyka się do nastawionej wartości samoczynnie po podniesieniu lustra, tuż przed wyzwoleniem migawki.
Zdjęcie w aparacie cyfrowym:
Za powstawanie obrazu w aparacie cyfrowym odpowiada, podobnie jak w tradycyjnym, obiektyw będący soczewką bądź zestawem soczewek. Skupia on światło na światłoczułym medium, z którego informacje o fotografowanym obrazie przekazywane są do dalszej obróbki. Nie ma tam jednak kliszy. W trakcie robienia zdjęcia obrazu w postaci analogowej zostaje on przekształcony na ciąg danych liczbowych opisujących fotografowaną scenę. Za proces przetwarzania obrazu na jego postać elektroniczną odpowiedzialny jest moduł o nazwie CCD (ang. Charged Coupled Device). Składa się on z elementów, z których każdy odpowiada pojedynczemu punktowi otrzymywanego później obrazu cyfrowego zdjęcia (piksela). Ich zadaniem jest zamiana zmierzonych wartości natężenia promieni światła w analogowe impulsy elektryczne. Sygnały te są następnie przekazywane do przetwornika analogowo-cyfrowego, w którym są zmieniane w informacje w postaci cyfrowej. W zależności od intensywności promienia światła każdy punkt otrzymuje odpowiednią wartość odcienia szarości z przedziału od 0 do 255 (włącznie z czernią i bielą). W kolorowych aparatach cyfrowych wykorzystuje się dodatkowo filtry koloru, które są umieszczane przed układem CCD. Promienie światła przechodzą kolejno przez filtr czerwony, zielony i niebieski. W tym czasie uzyskiwane są wartości przechodzącego światła trzech barw podstawowych RGB (ang. red, green, blue). Na koniec analogowy sygnał elektryczny po zmianie w informacje w postaci cyfr otrzymuje dodatkowo dane na temat tych barw, które wspólnie składają się na odpowiedni kolor danego punktu.
Zdjęcie w aparacie typu Lustrzanka:
Lustrzanka cyfrowa wyposażona jest w jeden obiektyw ( i wbudowane w korpus lustro, które kieruje światło padające przez obiektyw na matówkę ( gdzie tworzy się obraz fotografowanego obiektu) i dalej, przez pryzmat pentagonalny , do wizjera .
Wyjątek stanowią aparaty z nieruchomym lustrem półprzepuszczalnym (np. Sony α55 i α33): część światła odbija się od lustra i trafia do układu AF, a część od początku pada na migawkę (zaś po jej otwarciu – na matrycę). Taka konstrukcja znacząco zmniejsza opóźnienie między wciśnięciem spustu, a otwarciem migawki aparatu. Eliminuje także drgania pochodzące od podnoszącego się lustra, w momencie wykonywania zdjęcia, co ma duże znaczenie przy średnich czasach naświetlania (od ok. 1/60s do ok. 1s). Podobny efekt uzyskuje się stosując mechanizm blokady podniesionego lustra (ang. MLU, Mirror Lock-Up) przed zrobieniem zdjęcia.
Aby umożliwić swobodną obserwację obrazu przez obiektyw przy różnych wartościach liczby przysłony, w lustrzankach stosuje się układ automatycznej przysłony, która przez większość czasu pozostaje całkowicie otwarta, a przymyka się do nastawionej wartości samoczynnie po podniesieniu lustra, tuż przed wyzwoleniem migawki.
Zdjęcie:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:SLR_cross_section.svg&filetimestamp=20070122021720
Mam nadzieję że o to chodziło i że pomogłem oraz liczę na naj ;)