Question

Hej potrzebuję pilnie historię archidiecezji gnieźnijskiej i coś na temat biskupa Józefa Kowalczyka??????????

Błagam ludzie z mojej diecezji pomóżcie:):):)

Answer 1

http://www.archidiecezja.pl/historia_archidiecezji/archidiecezja/sredniowiecze.html

Miłego czytania :P

 

Abp Józef Kowalczyk urodził się dnia 28 sierpnia 1938 r. w Jadownikach Mokrych koło Tarnowa, jako syn Stanisława (+ 1979) i Katarzyny z domu Łucarz (+ 1988). Ochrzczony w kościele parafialnym NMP Wniebowziętej w Wietrzychowicach dnia 4 września 1938 r. W 1952 r. ukończył szkołę podstawową w Jadownikach Mokrych i w roku następnym rozpoczął naukę w gimnazjum w Radłowie. Egzamin maturalny zdał w 1955 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Radłowie.

Dnia 1 września 1956 r. rozpoczął studia i formację w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie, gdzie rektorem był ks. prof. dr Józef Łapot, wicerektorami ks. dr Jan Obłąk i ks. Henryk Gulbinowicz, prefektem ks. dr Julian Wojtkowski, a ojcami duchownymi ks. Henryk Poczobut SJ i ks. Stanisław Szymański SJ. Dnia 14 stycznia 1962 r. w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Józefa Drzazgi. Tego samego roku otrzymał nominację na wikariusza parafii Świętej Trójcy w Kwidzynie. Swoją mszę św. prymicyjną odprawił dnia 28 stycznia 1962 r. w kościele parafialnym Niepokalanego Serca NMP w Jadownikach Mokrych. Jako wikariusz w Kwidzynie (1.2.1962-25.06.1963) katechizował klasy siódme (II-VI 1962), a następnie klasy szóste (IX 1962-VI 1963) oraz wszystkie klasy w szkołach w Bądkach (4 km od Kwidzyna) i w Rozpędzinach (4,5 km od Kwidzyna).

W październiku 1963 r. podjął studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie, a 24 lutego 1965 r. wyjechał do Rzymu, aby podjąć studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego. W tym czasie, oprócz studiów zasadniczych, kończy kurs kanonicznej praktyki administracyjnej przy Kongregacji Soboru (dzisiaj Kongregacja Kleru), podejmuje współpracę (1967) z Sekretariatem Generalnym Synodu Biskupów w Rzymie oraz uczęszcza na studium przy Tajnym Archiwum Watykańskim (ukończone dyplomem archiwisty).

W 1968 r. uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego na podstawie rozprawy: De extraordinario confirmationis ministro. Comparatio inter disciplinam Ecclesiae latinae et Ecclesiarum orientalium (Nadzwyczajny szafarz bierzmowania. Studium porównawcze między dyscypliną Kościoła łacińskiego i Kościołów wschodnich), napisanej pod kierunkiem prof. Urbano Navarrete SJ. W tym samym roku rozpoczął trzyletnie Studium w Rocie Rzymskiej, zakończone w 1971 r. tytułem adwokata Roty Rzymskiej.

Dnia 19 grudnia 1969, z rekomendacji kard. Stefana Wyszyńskiego, podjął stałą pracę w Kongregacji do spraw Dyscypliny Sakramentów, kierowanej przez kard. Antonio Samoré. W tym czasie współdziałał w organizowaniu Sekretariatu Synodu Biskupów, kierowanego przez bp. Władysława Rubina i wspierał sekcję rzymską Ogólnopolskiego Komitetu Beatyfikacji Ojca Maksymiliana Kolbe, kierowaną przez bp. Szczepana Wesołego; towarzyszył abp. Luigi Poggi, nuncjuszowi apostolskiemu do spraw specjalnych, w podróżach do Polski (1976-1978) i został członkiem Zespołu Stolicy Apostolskiej ds. Stałych Kontaktów roboczych z przedstawicielami rządu PRL.

Dnia 10 lutego 1977 otrzymał godność Kapelana Jego Świątobliwości, a dnia 2 stycznia 1987 – Prałata Honorowego Jego Świątobliwości. W 1987 r. został mianowany kanonikiem rzeczywistym Warmińskiej Kapituły Katedralnej w Olsztynie.

Dnia 18 października 1978 z polecenia Ojca Świętego Jana Pawła II został przeniesiony z Kongregacji do spraw Dyscypliny Sakramentów i Kultu Bożego do Sekretariatu Stanu i otrzymał misję utworzenia Sekcji Polskiej. Tego samego roku został mianowany przez Sekretarza Stanu kard. Jeana Villota przewodniczącym Komisji ds. Publikacji pism Karola Wojtyły sprzed powołania go na Biskupa Rzymu. Funkcję tę pełnił aż do 2000 r.

W 1981 r. brał czynny udział w ustanowieniu Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II i opracowaniu jej statutu. Został powołany na członka Rady Administracyjnej i nadal pełni tę funkcję.

Jako kierownik Sekcji Polskiej Sekretariatu Stanu, brał udział w licznych zagranicznych pielgrzymkach Ojca Świętego Jana Pawła II: Dominikana, Meksyk i Bahamy (25.1-1.2.1979), Polska (2-10.6.1979), Zair, Kongo, Kenia, Ghana, Górna Wolta i Wybrzeże Kości Słoniowej (2-12.5.1980),   Francja (30.05-2.06.1980), Niemcy (15.11-19.11.1980), Pakistan, Filipiny, Guam, Japonia i stan Alaska w USA (16-27.2.1981), Wielka Brytania (28.05-2.06.1982), Rio de Janeiro - Brazylia, Argentyna (10-13.06.1982);  Hiszpania (31.10-9.11.1982), Polska (16-23.6.1983), Szwajcaria (12-17.6.1984), Kanada (9-21.9.1984), Hiszpania, Dominikana i Portoryko (10-13.10.1984), Holandia, Luksemburg, Belgia (11-21.05.1985),  Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Zair, Kenia i Maroko (8-19.8.1985), Kolumbia i Santa Lucia (1-8.7.1986), Urugwaj, Chile i Argentyna (31.3-13.4.1987), Polska (8-14.6.1987), Urugwaj, Boliwia, Peru (Lima), Paragwaj (7-19.05.1988), Madagaskar, Reunion, Zambia i Malawi (28.4-6.5.1989) oraz Hiszpania (19-21.8.1989).

Dnia 17 lipca 1989 r. zostały wznowione stosunki dyplomatycznych między Stolicą Apostolską i Polską Rzeczpospolitą Ludową, a dnia 26 sierpnia 1989 r. bullą Jana Pawła II został mianowany nuncjuszem apostolskim w Polsce i podniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Heraklei.

Święcenia biskupie przyjął dnia 20 października 1989 r. w Bazylice św. Piotra z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa: Fiat voluntas Tua. Z Rzymem pożegnał się 23 listopada 1989 r. i przyleciał do Polski, gdzie na warszawskim lotnisku „Okęcie” został przywitany przez kard. Józefa Glempa, Prymasa Polski, abp. Bronisława Dąbrowskiego, sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski, ks. prał. Celestino Migliore, audytora Nuncjatury Apostolskiej w Warszawie oraz przedstawicieli władz kościelnych i państwowych

Dnia 26 listopada 1989 r., uroczystą mszą św. w warszawskiej katedrze św. Jana Chrzciciela rozpoczął misję Nuncjusza Apostolskiego wobec Kościoła katolickiego w Polsce, a dnia 6 grudnia 1989 r. złożył w Belwederze listy uwierzytelniające na ręce prezydenta Polski, gen. Wojciecha Jaruzelskiego, w obecności ministra spraw zagranicznych prof. Krzysztofa Skubiszewskiego, rozpoczynając swoją misję wobec państwa oraz jako dziekana Korpusu Dyplomatycznego w Polsce.

Jako nuncjusz apostolski corocznie przewodniczy Mszy św. koncelebrowanej w rocznicę inauguracji pontyfikatu, a jako dziekan Korpusu Dyplomatycznego w pierwszych dniach nowego roku składa życzenia Głowie Państwa Polskiego, bierze udział w powitaniach i pożegnaniach głów państw przyjeżdżających do Polski w formie oficjalnej. Uczestniczy także na zaproszenie w posiedzeniach parlamentu i innych instytucji państwowych oraz innych uroczystościach państwowych. Oficjalnie żegna też w Nuncjaturze Apostolskiej ambasadorów kończących swoją misję w Polsce (w czasie pełnionej misji organizuje ponad 360 takich uroczystości).

W czasie swojej misji doprowadził do przywrócenia ordynariatu polowego Wojska Polskiego w 1991 r. oraz przygotował całościową reorganizację kościelnych struktur administracyjnych w Polsce, która dokonała się bullą Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus, z dnia 25 marca 1992 r. Jej mocą erygowano 8 nowych metropolii i 13 nowych diecezji oraz rozwiązano unię personalną między archidiecezjami gnieźnieńską i warszawską. 31 maja 1996 r. Jan Paweł II utworzył również metropolię bizantyńsko-ukraińską (grecko-katolicką) w Polsce, w której skład weszła archidiecezja przemysko-warszawska oraz nowoutworzona diecezja wrocławsko-gdańska, a wprowadzenie tych decyzji w życie zlecił Nuncjuszowi Apostolskiemu w Polsce. Kolejne dopełnienie reformy strukturalnej Kościoła miało miejsce w 2004 r. i polegało na ustanowieniu dwóch nowych diecezji (bydgoskiej i świdnickiej) oraz jednej nowej metropolii (łódzkiej). Zakończenie zaś tej reformy miało miejsce 18 grudnia 2009 r., gdy tytuł Prymasa Polski powrócił do arcybiskupów gnieźnieńskich durante munere.

Negocjował tekst umowy konkordatowej i 28 lipca 1993 r. podpisał Konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską. Wymiany dokumentów ratyfikacyjnych dokonano w Watykanie 25 marca 1998 r. i miesiąc później konkordat wszedł w życie.

Brał udział w przygotowaniach i towarzyszył Ojcu Świętemu w czasie papieskich pielgrzymek do Polski: Jana Pawła II, 1-9.6.1991 (Koszalin, Rzeszów, Przemyśl, Lubaczów, Kielce, Radom, Łomża, Białystok, Olsztyn, Włocławek, Płock, Warszawa), podczas której papież dokonał inauguracji II Synodu Plenarnego Polski, ogłosił błogosławionymi Józefa Sebastiana Pelczara, Bolesławę Marię Lament, Rafała Melchiora Chylińskiego oraz ogłosił ustanowienie diecezji białostockiej i diecezji drohiczyńskiej; 13-16.8.1991 (Kraków, Wadowice, Częstochowa, Jasna Góra), podczas której papież dokonał beatyfikacji Anieli Salawy oraz uczestniczył w VI Światowym Dniu Młodzieży; 22.5.1995 (Skoczów, Bielsko-Biała, Żywiec); 31.5-10.6.1997 (Wrocław, Legnica, Gorzów Wielkopolski, Gniezno, Poznań, Kalisz, Częstochowa, Zakopane, Ludźmierz, Kraków, Dukla, Krosno), w ramach której zakończono 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny we Wrocławiu; odbyła się też  kanonizacja św. Jadwigi Królowej i św. Jana z Dukli oraz beatyfikacja Bernardyny Marii Jabłońskiej i Marii Karłowskiej; 5-17.6.1999 (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa), podczas której papież wziął udział w zamknięciu II Synodu Plenarnego Kościoła w Polsce, kanonizował św. Kingę, beatyfikował Stefana Wincentego Frelichowskiego, Reginę Protmann, Edmunda Stanisława Bojanowskiego, Antoniego Juliana Nowowiejskiego i 108 polskich męczenników z czasów II wojny światowej oraz złożył wizytę w gmachu Sejmu Rzeczypospolitej, gdzie spotkał się z Sejmem i Senatem RP, Premierem Jerzym Buzkiem oraz Korpusem Dyplomatycznym; 16.19.8.2002 (Kraków, Kalwaria Zebrzydowska), podczas której papież konsekrował świątynię Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach oraz beatyfikował Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, Jana Wojciecha Balickiego, Jana Beyzyma oraz Sancję Marię Janinę Szymkowiak; oraz Benedykta XVI: 25-28.5.2006 (Warszawa, Częstochowa, Kraków, Wadowice, Kalwaria Zebrzydowska, Łagiewniki, Oświęcim).

W Nuncjaturze Apostolskiej gościł: Jan Paweł II podczas swoich pielgrzymek do Polski (1991, 1999), Benedykt XVI podczas pielgrzymki do Polski w 2006 oraz kard. Angelo Sodano, Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej (29.4-1.5.1998), który poświęcił kaplicę i nowe pomieszczenia przedstawicielstwa dyplomatycznego.

Konsekrował następujących biskupów: Jana Chrapka (1992), Antoniego Dydycza (1994, Andrzeja Dzięgę (2002), Mariana Gołębiewskiego (1996), Romualda Kamińskiego (2005), Ryszarda Kasynę (2005), Mariusza Leszczyńskiego (1998), Wiesława Meringa (2003), Krzysztofa Nitkiewicza (2009), Tadeusza Płoskiego (2004) i Wacława Świerzawskiego (1992).

Uczestniczył w pracach mających na celu powołanie wydziałów teologicznych na uniwersytetach państwowych w Opolu (1994), Olsztynie (1999), Katowicach (2000), Toruniu (2001), Szczecinie (2004) oraz przy przekształceniu warszawskiej Akademii Teologii Katolickiej w Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego (1999).

Otrzymał doktoraty honoris causa Akademii Rolniczej w Krakowie (1999, wygłosił wykład „Praca jako problem etyczny w świetle encykliki Jana Pawła II Laborem exercens”), Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2000, wygłosił wykład „Dyplomacja Stolicy Apostolskiej w ewangelicznej posłudze Kościoła”), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (2001, wygłosił wykład „Nowa konstytucja Państwa Watykańskiego”) i Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (2004) oraz  Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2011, wygłosił wykład „Dyplomacja papieska Jana Pawła II”).

Jest honorowym obywatelem Sandomierza (1992), Kwidzyna (1993), Chojnic (1994) oraz powiatu tarnowskiego (2009) i gminy Wietrzychowice (2001).

 

Odznaczony:

Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta (2010);  Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2006), Wielkim Krzyżem Orderu Republiki Portugalskiej (2008), Krzyżem Pro Piis Meritis Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego (Kawalerów Maltańskich) (2002), Wielkim Orderem św. Zygmunta Diecezji Płockiej (1999) oraz Medalem Milito pro Christo Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego (2009).

Laureat odznaki honorowej Bene Merito za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej, przyznaną przez Ministra Spraw Zagranicznych RP (2009), nagrody „Orli Laur”, przyznanej przez kapitułę konsulów honorowych w Polsce (2005) oraz godności Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej i statuetki „Złotego Hipolita” od Towarzystwa im. H. Cegielskiego (2006); tytułu honorowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II Deo et Patriae deditus (Bogu i Ojczyźnie oddany) (2010), Medalu Uniwersytetu Opolskiego (1994).

Przyjęty do Konfraterni Zakonu św. Pawła Pustelnika (OO. Paulinów) na Jasnej Górze (2010).

Był inicjatorem budowy w rodzinnej miejscowości (Jadowniki Mokre) Ośrodka Opiekuńczo-Rehabilitacyjnego dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz Izby Pamięci Pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II przy tym ośrodku (2008). Wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę odbyło się w 1999 r., a otwarcie nastąpiło w 2003 r.

 

Answer 2

jedna z 14 metropolii obrządku łacińskiego w polskim Kościele katolickim. Najstarsza metropolia w Polsce. W jej skład wchodzą:

archidiecezja gnieźnieńska diecezja bydgoska diecezja włocławska    .Metropolia Gnieźnieńska jest pierwszą metropolią w Polsce założoną 1000 roku w trakcie zjazdu gnieźnieńskiego, kiedy to cesarz Otton III odbył pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie.

 

 

 

Józef Kowalczyk - ur. ur. 28 sierpnia 1938 w Jadownikach Mokrych

polski biskup rzymskokatolicki, nuncjusz apostolski w Polsce w latach 1989–2010, arcybiskup metropolita gnieźnieński i prymas Polski od 2010.

jako syn Stanisława i Katarzyny z domu Łucarz. 4 września 1938 został ochrzczony w Wietrzychowicach.