Question

Geneza i analiza hymnu polskiego !
proszę o dokładną wypowiedź ! ;d

Answer 1

Hymn Polski powstał latem 1797 roku,jego autorem jest Józef Wybicki.Napisał on tę pieśń,ponieważ był niezwykle wzruszony widokiem i postawą wojska polskiego.

W hymnie mowa jest o wielkich i wybitnych osobach:o Janie Henryku Dąbrowskim,który prowadził Polaków do swej ojczyzny,o Napoleonie Bonaparte,który był wzorem,który uczył jak walczyc by zwyciężac.

Pieśń ta towarzyszyła Polakom w czasie walki o wolnośc,zagrzewała ich do boju,budziła w nich nadzieję na niepodległośc ojczyzny.

Dziś pieśń ta śpiewana jest podczas wielu uroczystości państwowych,na apelach szkolnych,czy tak jak ostatnio po tragedii w Smoleńsku.

Answer 2

Hymn narodowy jest pieśnią patriotyczną o zasięgu ogólnonarodowym, stanowiącą obok flagi i godła najważniejszy symbol państwowy zapisany w konstytucji i ściśle określony ustawą. Nie inaczej jest z Polskim hymnem. Pieśń Legionów Polskich we Włoszech bo tak pierwotnie brzmiała nazwa Mazurka Dąbrowskiego została napisana przez Józefa Wybickiego w Reggio między 16, a 19 lipca 1979 roku. Powodem do jej napisania stał się wymarsz polskich legionistów z Włoch w kierunku Polski razem z kampanią napoleońską i uroczystości temu towarzyszące. Podkładem muzycznym stał się tradycyjny Polski mazurek podlaski który idealnie komponował się wraz ze słowami w jedną spójną marszową pieśń. Przez wiele lat Mazurek Dąbrowskiego przechodził metamorfozę słowną i strukturalną. Zamieniono liczne wyrazy i przestawiono zwrotki także dzisiejsza wersja dość mocno różni się od oryginału. Po wkroczeniu armii Napoleona w 1806 roku do Warszawy wydany został pierwodruk hymnu. Pieśń śpiewana była podczas powstania listopadowego (1830), styczniowego (1863), szybko została więc zakazana w zaborze rosyjskim i pruskim, co wzmocniło przywiązanie ludu polskiego do tej pieśni. Apogeum popularności pieśń ta osiągnęła przez jej przekłady na języki obce, m.in. francuski w 1829 r., niemiecki w 1830 r., angielski w 1833 r. i parafrazy obcojęzyczne. Zyskała przez to wielką popularność międzynarodową. Przez wiele lat „Mazurek” współzawodniczył z kilkoma innymi pieśniami pretendującymi do miana hymnu narodowego :w latach 1860-62 z "Boże, coś Polskę" Antoniego Felińskiego, od 1848 roku z "Chorałem" Kornela Ujejskiego i po roku 1910 z "Rotą" Marii Konopnickiej. Jednak w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości żadna z wyżej wymienionych pieśni patriotycznych nie została oficjalnie uznana za hymn państwowy. Mazurek dąbrowskiego w drodze głosowania w dniu 26.II.1927 został urzędowo zatwierdzony jako narodowy hymn państwowy.Przede wszystkim dlatego że zawarta w celnej formule wstępnego dwuwiersza myśli o trwaniu narodu mimo utraty bytu państwowego. Tekst został napisany jasnym językiem, przy użyciu oszczędnych środków stylistycznych; wyrażał bowiem nadzieje legionistów, zarówno oficerów, jak i prostych żołnierzy, związane z odzyskaniem niepodległości. Pieśń trafiała więc do wszystkich ludzi niezależnie od klasy społecznej czy pochodzenia, jednoczyła naród w jeden wspólny organizm. Z żołnierskiej pobudki "Mazurek" awansował do rangi pieśni narodowej, stał się bliski nie tylko żołnierzom-tułaczom szukającym drogi do ojczyzny, ale także ulubioną pieśnią Polaków żyjących w niewoli. Mazurek wyrażał bunt całego narodu Polskiego przeciwko niewoli i uciskaniu przez zaborców, wskazywał dawne wielkie czyny Polaków w walkach z przeciwnościami losu i z najeźdźcami, ukazywał bohaterskie czyny między innymi Czarneckiego. Zagrzewał do walki wyzwalał narodowe przywiązanie i dfawał nadzieję że tak jak kiedyś Polacy są w stanie pokonać wszelkie przeciwności losu. Pieśń ta zmieniła pojmowanie przez Polaków pojęcia narodu, która do tej pory był tylko państwem, a dzięki Mazurkowi stał się ideą wyższą, która odzwierciedla się w nas.
Hymn narodowy wraz z polskim żołnierzem- tułaczem obiegł wszystkie niemal place boju na trzech kontynentach świata, śpiewany był w chwilach radosnych i smutnych, w przełomowych momentach bitew, niejednokrotnie jako ostatnie słowo ginących bohatersko za oswobodzenie ojczyzny. Kiedy akcja konspiracyjna objęła całą Polskę, przodowała w niej stolica. Zdarzyło się, że w czasie zjazdu terenowych kierowników walki podziemnej w Warszawie, włączono się na ulicy Nowy Świat w program radiostacji niemieckiej. Z ulicznych głośników niespodziewanie, po przemówieniu w języku polskim, rozległy się dźwięki „Jeszcze Polska nie zginęła”. W czasie powstania warszawskiego wiele razy hymn i inne znaki narodowe pomagały w przezwyciężeniu braków w wyposażeniu bojowym. Idące do niewoli niemieckiej szeregi powstańcze maszerowały śpiewając „Jeszcze Polska nie zginęła”!
Z wiary w niezniszczalność narodu wzięły swój początek polskie formacje wojskowe, tworzone z inicjatywy Związku Patriotów Polskich. I tym razem hymn „Jeszcze Polska nie zginęła” towarzyszył Polakom. Przykładem wrażenia, jakie wywarły dźwięki hymnu polskiego na obczyźnie, są wspomnienia utrwalone przez Marcjannę Fornalską w „Pamiętniku matki”.
Nawet niektóre oddziały nosiły nazwę: „Jeszcze Polska nie zginęła”. Z ogromnym uczuciem słuchano melodii „Jeszcze Polska nie zginęła” na każdym wyzwalanym skrawku ziem polskich. Towarzyszyła ona wiernie walczącym oddziałom, a następnie pierwszym wysiłkom odbudowy zniszczonego kraju. Władze naczelne Polski Ludowej uznały „Mazurek Dąbrowskiego” za hymn polski. Potwierdził to minister oświaty rozporządzeniem z 20 czerwca 1948r.
Uważam, że w hymnach narodowych odzwierciedla się charakter narodu. Dla niektórych przewodnim motywem jest zapał do walki z tyranami i najeźdźcami, dla innych żądza potęgi i panowania, pragnienie sławy i honoru oraz poczucie obowiązku patriotycznego i miłości do ojczyzny. W porównaniu z innymi hymnami narodowymi polski hymn, głoszący wiarę we własne siły, zasadę obrony koniecznej i ideę powrotu do wydartej przemocą ojczyzny: