Question

Front ludowy jako opazycja antysenacyjna 1935-1936 referat

Answer 1

Front Ludowy to tworzona w okresie międzywojennym przez zrzeszone w III Międzynarodówce partie komunistyczne koalicja z partiami socjalistycznymi i socjaldemokratycznymi. Łącząc się, przejmowały władzę w państwie w sposób demokratyczny, tworząc wspólny rząd koalicyjny. Fronty ludowe z założenia miały być odpowiedzią komunistów na rozwój ruchu faszystowskiego w krajach europejskich. Pomysł ten, stworzony przez Stalina, a lansowany przez sekretarza generalnego Międzynarodówki, Bułgara Georgi Dymitrowa miał zastosowanie m.in. we Francji i Hiszpanii, gdzie partie Frontu Ludowego przejęły władzę.

Koalicja wyborcza frontu ludowego została utworzona w roku 1935 z partii politycznych takich jak: Republikańska Lewica Katalonii, Unia Republikańska, PSOE (Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza), PCE (Komunistyczna Partia Hiszpanii), POUM (Robotnicza Partia Marksistowskiej Unifikacji), Unionistów anarchistycznych ideologii i Unii UGT. Chociaż nie byli częścią koalicji, mieli poparcie w innych ugrupowaniach lewicy takich jak anarchistyczna unia CNT. Celem tej koalicji było przeciwstawienie się w wyborach siłom prawicy, która od początku 1933 roku stawała się coraz bardziej radykalna i zaczęła nabierać cech autorytarnych i faszystowskich.

Program Frontu Ludowego określał jako ogólny cel przywrócenie polityki reformy i rehabilitacje polityczną i administracyjną represjonowanych przez rewolucję październikową. Kluczowymi punktami programu są:

Amnestia za przestępstwa polityczne po 1933 r. Ulga podatkowa dla wsi i intensyfikacja kredytów rolnych. Przyspieszenie reformy rolnej i przegląd eksmisji. Rozwój robót publicznych i planów budowy szkół. Płaca minimalna i przegląd prawa społecznego.

W wyborach z 16 lutego 1936 roku, Front Ludowy wygrał małą ilością głosów, lecz za sprawą prawa wyborczego zdominował nowy parlament. Z 4,65 milionami głosów uzyskał 278 posłów. Rząd, utworzony wyłącznie z polityków partii republikańskich reformatorów, nie miał w swoim składzie robotników ani przedstawicieli prawicy i dążył do przywrócenia reformy z 1933 roku, ale został zmiażdżony przez masy. Bezpośrednie niebezpieczeństwo rewolucji społecznej sprawiło, że prawica się coraz bardziej sprzeciwiała i była za rządem autorytarnym, który prowadzony przez Calvo Sotelo i wspierany przez Falange, zdobył wsparcie militarne. 18 lipca wybuchł bunt prowadzony przez Francisco Franco i nowo-wybrany rząd musiał opuścić kraj.