kanka91
Wiadomo że ma 36 lat i jest arystokratą, a ponad to uważa się za poetę. Żeni się ale małżeństwo hrabiego jest jednak nieszczęśliwe - wkrótce po ślubie uczucie męża do żony wygasa, potrafi jej nawet powiedzie ,,Czuję że powinienem cię kochać'' Hrabia jest człowiekiem którego nie można oceni jednoznacznie. Wątpliwości budzi szczególnie jego postawa moralna - odpowiedzialność za śmierć żony i obłęd syna ciąży mu przez cały czas na sumieniu i nie pozwalają spokojnie żyć. Jest też poetą, ale poetą złym, któremu nie było dane dorosnąć do swojej misji, jego p9oezja to dar szatański, nie boski. Nie potrafi tworzyć prawdziwej poezji, ponieważ jego natchnienie to udawanie, fałsz, sztuczność. Głos mówiący, że Henryk ,,dramat układa'' z ludzkich nieszczęść, to dobitna negatywna ocena twórczości Henryka-poety. Typowy dla bohatera romantycznego jest jego wew. przełom - tak też dzieje się w przypadku męża który po śmierci żony przechodzi prawdziwą metamorfozę. W społecznej części dramatu widzimy go ju7ż jako przywódcę obrońców zamku hrabia Henryk do końca pozostanie arystokratą - szlachetnie urodzonym człowiekiem pogardzającym pospólstwem. W swoim działaniu hrabia Henryk jest zupełnie osamotniony. Brak mu zrozumienia i szacunku dla arystokratów, a więc warstwy, do której należy. Jest rozdarty między wzniosłymi ideami i pragnieniem wielkości a własną słabością, co w końcu - w obliczu nieuchronnej klęski - doprowadza go do samobójstwa. Swą śmiercią rozpaczliwie usiłuje ocalić w sobie człowieczeństwo, jest to ponad pokuta za śmierć żony i syna. Warto wreszcie pamiętać, że mąż jest jedynym spośród arystokratów, który dotrzymuje przysięgi, iż raczej zginie w walce za wiarę i Boga niż skapituluje.
Hrabia jest człowiekiem którego nie można oceni jednoznacznie. Wątpliwości budzi szczególnie jego postawa moralna - odpowiedzialność za śmierć żony i obłęd syna ciąży mu przez cały czas na sumieniu i nie pozwalają spokojnie żyć. Jest też poetą, ale poetą złym, któremu nie było dane dorosnąć do swojej misji, jego p9oezja to dar szatański, nie boski. Nie potrafi tworzyć prawdziwej poezji, ponieważ jego natchnienie to udawanie, fałsz, sztuczność. Głos mówiący, że Henryk ,,dramat układa'' z ludzkich nieszczęść, to dobitna negatywna ocena twórczości Henryka-poety.
Typowy dla bohatera romantycznego jest jego wew. przełom - tak też dzieje się w przypadku męża który po śmierci żony przechodzi prawdziwą metamorfozę. W społecznej części dramatu widzimy go ju7ż jako przywódcę obrońców zamku hrabia Henryk do końca pozostanie arystokratą - szlachetnie urodzonym człowiekiem pogardzającym pospólstwem.
W swoim działaniu hrabia Henryk jest zupełnie osamotniony. Brak mu zrozumienia i szacunku dla arystokratów, a więc warstwy, do której należy. Jest rozdarty między wzniosłymi ideami i pragnieniem wielkości a własną słabością, co w końcu - w obliczu nieuchronnej klęski - doprowadza go do samobójstwa. Swą śmiercią rozpaczliwie usiłuje ocalić w sobie człowieczeństwo, jest to ponad pokuta za śmierć żony i syna. Warto wreszcie pamiętać, że mąż jest jedynym spośród arystokratów, który dotrzymuje przysięgi, iż raczej zginie w walce za wiarę i Boga niż skapituluje.