Wokulski reprezentuje „stracone pokolenie” – był już dorosłym człowiekiem, gdy wybuchło powstanie styczniowe i brał w nim udział. Później przyjął inna postawę – realisty – w jego biografii zmieścił się kawałek romantyzmu i cząstka pozytywizmu – jako bohater literacki ma on elementy oby schematów. Wokulski jako bohater romantyczny: • Bierze on udział w powstaniu styczniowym – poświęca młodość patriotycznej walce, miłość do ojczyzny jest dla niego ważną sprawą. • Miłość do Izabeli napotyka na trudności przede wszystkim, ponieważ ona i Wokulski pochodzą z różnych warstw społecznych. Dlatego jest to od początku romantyczna miłość, dla której przeszkodą staje się konwenans i układy społeczne. • Miłość do Izabeli jest uczuciem wszechogarniającym, paraliżującym umysł Wokulskiego, jedyną jego ideą – jest na tym etapie romantycznym typem kochanka na miarę Gustawa z IV części „Dziadów” • Tragiczne zakończenie miłości powoduje, że Wokulski próbuje popełnić samobójstwo. Zostaje jednak uratowany i na nowo musi podjąć trud życia. • Niejasne, „otwarty” koniec – wysadzając ruiny Wokulski mógł zginąć, a mógł zniknąć, by rozpocząć kolejny etap życia, być może jako kto inny. Tajemniczość, niejasne okoliczności „ śmiertelności”, metamorfoza – to typowe cechy bohatera romantycznego. Wokulski jako bohater realistyczny: • Szacunek dla nauki, pragnienie wiedzy i przyznawanie jej prymatu nad irracjonalizmem. • Wokulski jest silną, przedsiębiorczą jednostka – po powstaniu energicznie bierze się w garść i organizuje sobie życie. Dochodzi do fortuny własną pracą i wysiłkiem. • Wokulski stoi na granicy 2 światów: upadającego świata arystokracji (kraina Izabeli) i „wstępującego” świata kapitalizmu (świat, do którego należy Wokulski jako bogaty kupiec). Pokrywa się to zresztą ze zderzeniem – odchodzącego romantyzmu ( miłość Wokulskiego) i nadchodzącego pozytywizmu ( racjonalizm bohatera). • Wokulski zajmuje się działalnością filantropijną i społeczną – zauważa nędzę i biedotę, stara się jej pomóc – realizuje hasło pracy u podstaw. Elementy „romantyczne” są w przypadku tego bohatera nieco odwrócone: oto będąc młodym rzuca się w wir nauki, w wir walki powstańczej, dopiero potem następuje prywatny wątek biografii, – czyli miłości. W przypadku typowego bohatera romantycznego było za zwyczaj odwrotnie. Wokulski jest osobowością na styku 2 światów, posiada „stare” cechy bohatera romantycznego i „nowe” pozytywisty. Można usłyszeć o nim, że zginął przywalony resztkami feudalizmu. Jest nieco sensu w tym twierdzeniu. Gruzy te – to nie tylko ruiny zamku, to cały system konwenansów i kanonów arystokracji, a uosobieniem ich jest panna Izabela Łęcka – przyczyna tragedii bohatera.
W Wiośnie Ludów brał udział Ignacy Rzecki, Wraca on do tych wydarzeń w swoim pamiętniku. Wspomina wydarzenia z 1848 roku z Węgier oraz swojego przyjaciela Augusta Katza. Rzecki poprzez swój pamiętnik jest drugim narratorem w Lalce, narratorem bardzo interesującym, bo posiadającym często szczególny punkt widzenia. Dzięki jego relacjom poznajemy wydarzenia z przedakcji powieści. Poznajemy biografię nie tylko jego, ale też Stanisława Wokulskiego
Wokulski reprezentuje „stracone pokolenie” – był już dorosłym człowiekiem, gdy wybuchło powstanie styczniowe i brał w nim udział. Później przyjął inna postawę – realisty – w jego biografii zmieścił się kawałek romantyzmu i cząstka pozytywizmu – jako bohater literacki ma on elementy oby schematów.
Wokulski jako bohater romantyczny:
• Bierze on udział w powstaniu styczniowym – poświęca młodość patriotycznej walce, miłość do ojczyzny jest dla niego ważną sprawą.
• Miłość do Izabeli napotyka na trudności przede wszystkim, ponieważ ona i Wokulski pochodzą z różnych warstw społecznych. Dlatego jest to od początku romantyczna miłość, dla której przeszkodą staje się konwenans i układy społeczne.
• Miłość do Izabeli jest uczuciem wszechogarniającym, paraliżującym umysł Wokulskiego, jedyną jego ideą – jest na tym etapie romantycznym typem kochanka na miarę Gustawa z IV części „Dziadów”
• Tragiczne zakończenie miłości powoduje, że Wokulski próbuje popełnić samobójstwo. Zostaje jednak uratowany i na nowo musi podjąć trud życia.
• Niejasne, „otwarty” koniec – wysadzając ruiny Wokulski mógł zginąć, a mógł zniknąć, by rozpocząć kolejny etap życia, być może jako kto inny. Tajemniczość, niejasne okoliczności „ śmiertelności”, metamorfoza – to typowe cechy bohatera romantycznego.
Wokulski jako bohater realistyczny:
• Szacunek dla nauki, pragnienie wiedzy i przyznawanie jej prymatu nad irracjonalizmem.
• Wokulski jest silną, przedsiębiorczą jednostka – po powstaniu energicznie bierze się w garść i organizuje sobie życie. Dochodzi do fortuny własną pracą i wysiłkiem.
• Wokulski stoi na granicy 2 światów: upadającego świata arystokracji (kraina Izabeli) i „wstępującego” świata kapitalizmu (świat, do którego należy Wokulski jako bogaty kupiec). Pokrywa się to zresztą ze zderzeniem – odchodzącego romantyzmu ( miłość Wokulskiego) i nadchodzącego pozytywizmu ( racjonalizm bohatera).
• Wokulski zajmuje się działalnością filantropijną i społeczną – zauważa nędzę i biedotę, stara się jej pomóc – realizuje hasło pracy u podstaw.
Elementy „romantyczne” są w przypadku tego bohatera nieco odwrócone: oto będąc młodym rzuca się w wir nauki, w wir walki powstańczej, dopiero potem następuje prywatny wątek biografii, – czyli miłości. W przypadku typowego bohatera romantycznego było za zwyczaj odwrotnie.
Wokulski jest osobowością na styku 2 światów, posiada „stare” cechy bohatera romantycznego i „nowe” pozytywisty. Można usłyszeć o nim, że zginął przywalony resztkami feudalizmu. Jest nieco sensu w tym twierdzeniu. Gruzy te – to nie tylko ruiny zamku, to cały system konwenansów i kanonów arystokracji, a uosobieniem ich jest panna Izabela Łęcka – przyczyna tragedii bohatera.
W Wiośnie Ludów brał udział Ignacy Rzecki, Wraca on do tych wydarzeń w swoim pamiętniku. Wspomina wydarzenia z 1848 roku z Węgier oraz swojego przyjaciela Augusta Katza. Rzecki poprzez swój pamiętnik jest drugim narratorem w Lalce, narratorem bardzo interesującym, bo posiadającym często szczególny punkt widzenia. Dzięki jego relacjom poznajemy wydarzenia z przedakcji powieści. Poznajemy biografię nie tylko jego, ale też Stanisława Wokulskiego