Na początku 1864 U.S. Grant został awansowany na stopień generała porucznika i oddano mu pod komendę wszystkie armie Unii. Na swoją kwaterę wybrał miejsce stacjonowania Armii Potomacu, pomimo to Meade pozostawał rzeczywistym dowódcą tej armii. Grant pozostawił gen. Williamowi Shermanowi dowództwo większości wojsk działających na zachodzie. Grant zrozumiał, że tocząca się wojna jest wojną totalną i wierzył, że z Lincolnem i Shermanem uda mu się pozbawić konfederatów zaplecza gospodarczego, bo do tego zaczęły się sprowadzać teraz działania wojsk Unii. Dlatego, aby zrealizować swój cel, zaczął stosować taktykę spalonej ziemi. Opracował plan, wg którego skoordynowane ataki z kilku stron uderzą w serce Konfederacji. Grant, Meade i Butler mieli się posuwać w stronę wojsk Lee na Richmond; F. Singel miał zaatakować dolinę Shenandoah; William Shermanmiał uderzyć na Georgię, pokonać Johnstona i zdobyć Atlantę; G. Crook i W. Averell mieli działać przeciwko kolejowym liniom zaopatrzeniowym w zachodniej Wirginii a N. Banks miał uderzyć na Mobile i Alabamę.
W tym okresie siły Unii próbowały uchwycić kontakt z Lee i stoczyły kilka bitew. Próba uderzenia z południa przez Butlera nie powiodła się, a on sam znalazł się w pułapce w tzw. „zakolu stu rzek”. Grant dalej uparcie próbował zniszczyć Lee pomimo ogromnych strat (66 tys. ludzi w 6 tygodni) i ciągle deptał mu po piętach. Udało mu się osaczyć Lee podPetersburgiem[20]. Starcia te zamieniły się w wojnę pozycyjną z licznymi okopami i umocnieniami, a trwały ponad 9 miesięcy.
Poległy żołnierz Konfederacji w bitwie pod Petersburgiem w 1865
Po dwóch nieudanych próbach (pod Sigelem i Hunterem) osiągnięcia kluczowych punktów doliny Shenandoah Grant w końcu znalazł odpowiedniego człowieka do wykonania tego zadania. Philip Sheridan okazał się wystarczająco agresywny, aby przeważyć szalę kampanii na korzyść Unii w 1864. Teraz najważniejszym zadaniem Sheridana było zniszczenie wojsk Jubala Early’ego, którego siły dotarły w pobliże Waszyngtonu. Musiał więc na razie przełożyć na później opanowanie doliny Shenandoah. Early został pokonany w serii kilku bitew, łącznie z ostatnią pod Cedar Creek. Następnie Sheridan kontynuował niszczenie rolniczej i przemysłowej bazy w dolinie Shenandoah, stosując taktykę spalonej ziemi tak, jak później robił to Sherman w Georgii.
W wojnie secesyjnej w Stanach Zjednoczonych, konflikt mógł okazać się w obu kierunkach wady i zalety, które doprowadziły Unii twierdzą zwycięstwo. Unia cieszyła się z zalet nad Konfederacją. Niektóre z tych zalet zawarte przemysłowej i przewagi militarnej, lepszą infrastrukturę, większej populacji i scentralizowany, silny rząd federalny. Niektóre inne zalety były superior przemysłowych możliwośći, bardziej wydajne wsparcie logistyczne, wiekszą potęgą morską.
te czyniki to
Na początku 1864 U.S. Grant został awansowany na stopień generała porucznika i oddano mu pod komendę wszystkie armie Unii. Na swoją kwaterę wybrał miejsce stacjonowania Armii Potomacu, pomimo to Meade pozostawał rzeczywistym dowódcą tej armii. Grant pozostawił gen. Williamowi Shermanowi dowództwo większości wojsk działających na zachodzie. Grant zrozumiał, że tocząca się wojna jest wojną totalną i wierzył, że z Lincolnem i Shermanem uda mu się pozbawić konfederatów zaplecza gospodarczego, bo do tego zaczęły się sprowadzać teraz działania wojsk Unii. Dlatego, aby zrealizować swój cel, zaczął stosować taktykę spalonej ziemi. Opracował plan, wg którego skoordynowane ataki z kilku stron uderzą w serce Konfederacji. Grant, Meade i Butler mieli się posuwać w stronę wojsk Lee na Richmond; F. Singel miał zaatakować dolinę Shenandoah; William Shermanmiał uderzyć na Georgię, pokonać Johnstona i zdobyć Atlantę; G. Crook i W. Averell mieli działać przeciwko kolejowym liniom zaopatrzeniowym w zachodniej Wirginii a N. Banks miał uderzyć na Mobile i Alabamę.
W tym okresie siły Unii próbowały uchwycić kontakt z Lee i stoczyły kilka bitew. Próba uderzenia z południa przez Butlera nie powiodła się, a on sam znalazł się w pułapce w tzw. „zakolu stu rzek”. Grant dalej uparcie próbował zniszczyć Lee pomimo ogromnych strat (66 tys. ludzi w 6 tygodni) i ciągle deptał mu po piętach. Udało mu się osaczyć Lee podPetersburgiem[20]. Starcia te zamieniły się w wojnę pozycyjną z licznymi okopami i umocnieniami, a trwały ponad 9 miesięcy.
Poległy żołnierz Konfederacji w bitwie pod Petersburgiem w 1865Po dwóch nieudanych próbach (pod Sigelem i Hunterem) osiągnięcia kluczowych punktów doliny Shenandoah Grant w końcu znalazł odpowiedniego człowieka do wykonania tego zadania. Philip Sheridan okazał się wystarczająco agresywny, aby przeważyć szalę kampanii na korzyść Unii w 1864. Teraz najważniejszym zadaniem Sheridana było zniszczenie wojsk Jubala Early’ego, którego siły dotarły w pobliże Waszyngtonu. Musiał więc na razie przełożyć na później opanowanie doliny Shenandoah. Early został pokonany w serii kilku bitew, łącznie z ostatnią pod Cedar Creek. Następnie Sheridan kontynuował niszczenie rolniczej i przemysłowej bazy w dolinie Shenandoah, stosując taktykę spalonej ziemi tak, jak później robił to Sherman w Georgii.
mam nadzieje że pomogłoam :*\
W wojnie secesyjnej w Stanach Zjednoczonych, konflikt mógł okazać się w obu kierunkach wady i zalety, które doprowadziły Unii twierdzą zwycięstwo. Unia cieszyła się z zalet nad Konfederacją. Niektóre z tych zalet zawarte przemysłowej i przewagi militarnej, lepszą infrastrukturę, większej populacji i scentralizowany, silny rząd federalny. Niektóre inne zalety były superior przemysłowych możliwośći, bardziej wydajne wsparcie logistyczne, wiekszą potęgą morską.