W średniowieczu było wielu ciekawych ludzi, którzy różnili się charakterami. Osoby, a szczególnie mężczyźni, o podobnych zamiłowaniach, cechach charakteru i osiągnięciach tworzyli pewne grupy – jedną z nich było rycerstwo. Aby osiągnąć to zaszczytne miano należało być niezwykle odważnym, szlachetnym, oddanym swojemu władcy oraz koniecznie trzeba było posiadać swoją ukochaną, o którą się zawsze dbało. Ówcześnie było wielu takich ludzi, ale czy we współczesnym świecie można jeszcze spotkać prawdziwych rycerzy? Uważam, że tak i postaram się to potwierdzić odpowiednimi argumentami. Po pierwsze, są tworzone stowarzyszenia, nazywane bractwami rycerskimi, dla kobiet i mężczyzn, które zajmują się odtwarzaniem obyczajów i realiów średniowiecznych. Członkowie tych organizacji zwołują kilkudniowe spotkania i odwzorowują stroje, broń, organizują turnieje, a także próbują osiągnąć stan duchowy godny rycerza. Dzięki temu mogą poczuć smak szlachetności. Po drugie, obowiązkami średniowiecznego rycerza była walka za wiarę, obrona słabych, uciśnionych, biednych, itp. Uważam, że obecnie taką rolę mogą spełniać różnego rodzaju fundacje, organizacje pomocnicze, dofinansowania, a nawet zwyczajna codzienna, koleżeńska pomoc znajomym. W ludziach, którzy sobie nawzajem pomagają w potrzebie, dominują takie uczucia jak współczucie, zrozumienie, chęć niesienia pomocy, czyli tak samo jak u wielu rycerzy. Kolejnym argumentem będzie, to że, w niektórych współczesnych mężczyznach przejawiają się cechy rycerskie. Traktują wybranki serca jak swoje władczynie. Troszczą się o ich dobro, szczęście, chcą dla nich jak najlepiej. Mają bardzo kulturalne nabyte przyzwyczajenia, np. otwieranie kobiecie drzwi, pomoc w niesieniu ciężkich zakupów. Obecnie takie zachowania są coraz bardziej sporadyczne i kojarzą się z dobrym wychowaniem, dlatego mogą być porównywane do zachowań rycerskich. Biorąc pod uwagę argumenty, które przytoczyłam, stwierdzam, iż potwierdziła się wysunięta przeze mnie hipoteza, że we współczesnym świecie można jeszcze spotkać prawdziwych rycerzy. Mimo to, że zmienił się styl ubierania i zanikają specyficzne umiejętności, takie jak posługiwanie się mieczem, to moim zdaniem, wystarczą cechy rycerskiego charakteru, bo w naszych czasach, bycie dobrym człowiekiem, to ogromne osiągnięcie.
W średniowieczu było wielu ciekawych ludzi, którzy różnili się charakterami. Osoby, a szczególnie mężczyźni, o podobnych zamiłowaniach, cechach charakteru i osiągnięciach tworzyli pewne grupy – jedną z nich było rycerstwo. Aby osiągnąć to zaszczytne miano należało być niezwykle odważnym, szlachetnym, oddanym swojemu władcy oraz koniecznie trzeba było posiadać swoją ukochaną, o którą się zawsze dbało. Ówcześnie było wielu takich ludzi, ale czy we współczesnym świecie można jeszcze spotkać prawdziwych rycerzy? Uważam, że tak i postaram się to potwierdzić odpowiednimi argumentami.
Po pierwsze, są tworzone stowarzyszenia, nazywane bractwami rycerskimi, dla kobiet i mężczyzn, które zajmują się odtwarzaniem obyczajów i realiów średniowiecznych. Członkowie tych organizacji zwołują kilkudniowe spotkania i odwzorowują stroje, broń, organizują turnieje, a także próbują osiągnąć stan duchowy godny rycerza. Dzięki temu mogą poczuć smak szlachetności.
Po drugie, obowiązkami średniowiecznego rycerza była walka za wiarę, obrona słabych, uciśnionych, biednych, itp. Uważam, że obecnie taką rolę mogą spełniać różnego rodzaju fundacje, organizacje pomocnicze, dofinansowania, a nawet zwyczajna codzienna, koleżeńska pomoc znajomym. W ludziach, którzy sobie nawzajem pomagają w potrzebie, dominują takie uczucia jak współczucie, zrozumienie, chęć niesienia pomocy, czyli tak samo jak u wielu rycerzy.
Kolejnym argumentem będzie, to że, w niektórych współczesnych mężczyznach przejawiają się cechy rycerskie. Traktują wybranki serca jak swoje władczynie. Troszczą się o ich dobro, szczęście, chcą dla nich jak najlepiej. Mają bardzo kulturalne nabyte przyzwyczajenia, np. otwieranie kobiecie drzwi, pomoc w niesieniu ciężkich zakupów. Obecnie takie zachowania są coraz bardziej sporadyczne i kojarzą się z dobrym wychowaniem, dlatego mogą być porównywane do zachowań rycerskich.
Biorąc pod uwagę argumenty, które przytoczyłam, stwierdzam, iż potwierdziła się wysunięta przeze mnie hipoteza, że we współczesnym świecie można jeszcze spotkać prawdziwych rycerzy. Mimo to, że zmienił się styl ubierania i zanikają specyficzne umiejętności, takie jak posługiwanie się mieczem, to moim zdaniem, wystarczą cechy rycerskiego charakteru, bo w naszych czasach, bycie dobrym człowiekiem, to ogromne osiągnięcie.