Twórczość Mozarta traktowana jest w dziejach muzyki jako zjawisko szczególne i wyjątkowe. Z całą pewnością można stwierdzić, że muzyka tego kompozytora "podbiła" świat.
Mówi się, że Mozart był tylko gościem na tej ziemi: zarówno w najwyższym duchowym znaczeniu, jak i w zwykłym ludzkim sensie. W życiu wielkich mistrzów muzyka nie jest tylko „książkowym” odzwierciedleniem przeżyć, lecz nijako królestwem rządzącym się własnymi prawami. Jego duchowy i muzyczny rozwój dokonał się więc niezależnie od jego osobistych losów.
Mozart był człowiekiem genialnym. Jego słuch muzyczny, pamięć oraz inteligencja nie mieściły się w kategoriach przeciętnych norm.
Pod kierunkiem ojca, już jako dziecko, w pełni opanował rzemiosło muzyczne. Pisał nuty bardzo szybko, muzykę na papier przelewał od razu w wersji skończonej, doskonałej, bez poprawek i skreśleń. Skomponowal blisko 700 utworów. Gdyby dziś ktokolwiek zechciał zaledwie przepisać (a nie stworzyć) ręcznie wszystkie jego utwory, to oceniono, ze zabrakłoby mu tych 35 lat, które przeżył Mozart, aby to uczynić.Talent Mozarta rozwijał sie więc bardzo szybko. Niewielu jest kompozytorów, którzy w wieku zaledwie kilku lat odbyli tournees do Monachium, Wiednia, Moguncji, Frankfurtu, Brukseli, Paryża, londynu, Mediolanu i Rzymu. Nie zna też historia muzyki innego - poza Mozartem - kompozytora, który w wieku 14 lat dyrygował własnym dziełem.
Los Mozarta postawił jednak w dużej sprzeczności z jego geniuszem - talent nie przyniósł mu dobrobytu. Jeden z najwybitniejszych muzyków świata zmuszony był wielokrotnie i bezskutecznie prosić o pracę.
Mozart w swojej twórczości osiągnął zdumiewającą wszechstronność i swobodę muzyczną. Umiał odnaleźć się we wszystkich gatunkach muzyki, które znacznie rozwinął. Jeśli można w muzyce mówić o idealnej zgodności formy i treści, należy tę umiejetność przypisać właśnie Mozartowi i traktować jego twórczość jako najdoskonalszy wzór muzyki klasycznej. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuje teatr muzyczny. Mozart stworzył własną estetykę operową, wznosząc się ponad schematyczny podział: seria i buffa. Twórczość instrumentalna Mozarta obejmuje przede wszystkim formy cykliczne: symfonie, koncerty i sonaty, oparte na klasycznym schemacie formy sonatowej. Bogaty zbiór stanowi również muzyka kameralna. Związany przez dłuższy czas z dworem biskupim, Mozart pozostawił także utwory religijne. Ukoronowaniem jego twórczości jest słynne Requiem – ostatnie zamówienie, dokończone już po jego śmierci przez jego ucznia Sűsmay`a. Jest to dzieło doskonałe pod względem muzycznym, ale także głęboko religijne, bardzo osobiste, o wstrząsającej sile wyrazu.
Przedwczesna i dramatyczna śmierć kompozytora w wieku zaledwie 35 lat, w niewyjaśnionych do końca okolicznościach, oznacza koniec wielkiego rozdziału w historii muzyki. Jednak muzyka Mozarta wciąż jest żywa, jest synonimem muzycznego piękna i klasycznej harmonii, wzorcem dla pokoleń.
Twórczość Mozarta jest szczytem osiągnięć muzycznych jego epoki. Bez jego muzyki każde kolejne pokolenie byłoby nieskończenie uboższe.
Twórczość Mozarta traktowana jest w dziejach muzyki jako zjawisko szczególne i wyjątkowe. Z całą pewnością można stwierdzić, że muzyka tego kompozytora "podbiła" świat.
Mówi się, że Mozart był tylko gościem na tej ziemi: zarówno w najwyższym duchowym znaczeniu, jak i w zwykłym ludzkim sensie. W życiu wielkich mistrzów muzyka nie jest tylko „książkowym” odzwierciedleniem przeżyć, lecz nijako królestwem rządzącym się własnymi prawami. Jego duchowy i muzyczny rozwój dokonał się więc niezależnie od jego osobistych losów.
Mozart był człowiekiem genialnym. Jego słuch muzyczny, pamięć oraz inteligencja nie mieściły się w kategoriach przeciętnych norm.
Pod kierunkiem ojca, już jako dziecko, w pełni opanował rzemiosło muzyczne. Pisał nuty bardzo szybko, muzykę na papier przelewał od razu w wersji skończonej, doskonałej, bez poprawek i skreśleń. Skomponowal blisko 700 utworów. Gdyby dziś ktokolwiek zechciał zaledwie przepisać (a nie stworzyć) ręcznie wszystkie jego utwory, to oceniono, ze zabrakłoby mu tych 35 lat, które przeżył Mozart, aby to uczynić.Talent Mozarta rozwijał sie więc bardzo szybko. Niewielu jest kompozytorów, którzy w wieku zaledwie kilku lat odbyli tournees do Monachium, Wiednia, Moguncji, Frankfurtu, Brukseli, Paryża, londynu, Mediolanu i Rzymu. Nie zna też historia muzyki innego - poza Mozartem - kompozytora, który w wieku 14 lat dyrygował własnym dziełem.
Los Mozarta postawił jednak w dużej sprzeczności z jego geniuszem - talent nie przyniósł mu dobrobytu. Jeden z najwybitniejszych muzyków świata zmuszony był wielokrotnie i bezskutecznie prosić o pracę.
Mozart w swojej twórczości osiągnął zdumiewającą wszechstronność i swobodę muzyczną. Umiał odnaleźć się we wszystkich gatunkach muzyki, które znacznie rozwinął. Jeśli można w muzyce mówić o idealnej zgodności formy i treści, należy tę umiejetność przypisać właśnie Mozartowi i traktować jego twórczość jako najdoskonalszy wzór muzyki klasycznej. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuje teatr muzyczny. Mozart stworzył własną estetykę operową, wznosząc się ponad schematyczny podział: seria i buffa. Twórczość instrumentalna Mozarta obejmuje przede wszystkim formy cykliczne: symfonie, koncerty i sonaty, oparte na klasycznym schemacie formy sonatowej. Bogaty zbiór stanowi również muzyka kameralna. Związany przez dłuższy czas z dworem biskupim, Mozart pozostawił także utwory religijne. Ukoronowaniem jego twórczości jest słynne Requiem – ostatnie zamówienie, dokończone już po jego śmierci przez jego ucznia Sűsmay`a. Jest to dzieło doskonałe pod względem muzycznym, ale także głęboko religijne, bardzo osobiste, o wstrząsającej sile wyrazu.
Przedwczesna i dramatyczna śmierć kompozytora w wieku zaledwie 35 lat, w niewyjaśnionych do końca okolicznościach, oznacza koniec wielkiego rozdziału w historii muzyki. Jednak muzyka Mozarta wciąż jest żywa, jest synonimem muzycznego piękna i klasycznej harmonii, wzorcem dla pokoleń.
Twórczość Mozarta jest szczytem osiągnięć muzycznych jego epoki. Bez jego muzyki każde kolejne pokolenie byłoby nieskończenie uboższe.
Pozdrawiam.