Question

Czy ktoś mógłby napisać mi dokładny opis skrzypiec i organów? Bardzo byście mi pomogli;)

Answer 1

Skrzypce powstały około 1550 roku, a za ich ojczyznę powszechnie uważa się Włochy. Posiadają cztery struny strojone kwintami: g, d1, a1, e2. N skrzypcach gra się układając instrument na ramieniu.

Najwybitniejszym skrzypkiem wszechczasów, znany z legendarnej gry na tym instrumencie, jest Włoch żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku – Nicolo Paganini. W Polsce najbardziej znanymi skrzypkami byli Henryk Wieniawski, Karol Lipiński w XIX wieku i Wanda Wiłkomirska, Konstanty Andrzej Kulka w XX wieku.

 

Skrzypce należą do grupy instrumentów strunowych – chordofonów, na których gra się smyczkiem. Rodzinie tych instrumentów dały początek różne typy wiol. Wszystkie, mimo że różnią się rozmiarami, mają podobną budowę, podobne kształty i wykonane są z podobnych materiałów. Ich korpus stanowi podłużne, drewniane pudło rezonansowe składające się z dwóch uwypuklonych płyt – górnej i dolnej oraz boczków. Charakterystyczne dla tych instrumentów są boczne wcięcia. By dźwięk powstały przez pociągnięcie struny mógł wydostać się na zewnątrz, na wierzchu wycięto dwa otwory w kształcie litery „f”. Ważnym elementem konstrukcyjnym jest mały kołeczek zwany duszą, który - umieszczony wewnątrz - łączy dwie ściany pudła rezonansowego, przenosząc drgania strun z podstawka na płytę dolną. Na środku płyty pomiędzy otworami tkwi podstawek  two rzący podparcie dla strun. Na górnej części korpusu przytwierdzono szyjkę, którą wieńczy główka w kształcie ślimaka wraz z mechanizmem kołkowym. Na nim napięte są struny. Każdy z tych czterech instrumentów ma cztery struny.

 

Organy znane były już w starożytności. Wielki rozwój tego instrumentu nastąpił w okresie średniowiecza, powszechnie używane były w kościołach już w XVII wieku. Największe udoskonalenia prz­ypa­dają na XV – XVI wiek. Ostateczna budowa organów wykształciła się na przełomie XVII – XVIII wieku.

Organy są największym ze wszystkich instrumentów i należą do grupy instrumentów dętych klawiszowych. Składają się z sze­regu piszcza­łek ( wargo­wych i języko­wych ) różniących się wyso­kością i barwą. Każda z nich wydaje tylko jeden dźwięk o określonej wysokości i barwie. Im niższy dźwięk, tym piszczałka większa. Piszczałki połączone są z klawiaturami za pomocą skomplikowanego systemu przewodów. Po naciśnięciu klawisza wtłoczone powietrze napływa do odpowiedniej piszczałki i powstaje dźwięk. Dawniej pompowano powietrze, stosując kilka miechów obsługiwanych siłą ludzkich mięśni. Obecnie prace ludzi zastępuje silnik mechaniczny. Orga­nista używa jedno­cześnie klawia­tury ręcznej  ( manuały w liczbie od 1 do 5 ) i nożnej ( pedał ). Obok manuałów znajdują się liczne kołki i przyciski. Są to przyrządy rejestrowe służące do stosowania różnych kombinacji brzmieniowych.

Skala tego instrumentu jest rozległa i  w zasadzie może obejmować całą muzyczną skalę dźwięków.

Ze względu na istnienie dużej ilości piszczałek o różnej barwie organy wyróżniają się ogromnymi możliwo­ściami kolorystycznymi.

Najbardziej znane w Polsce organy znajdują się w Katedrze w Oliwie i posiadają 6300 piszczałek.

 

Pierwsze organy skonstruował aleksandryjski mechanik oraz matematyk Ketsibios w III w p.n.e. Były to organy hydrauliczne, które używano w starożytnym Rzymie.

Pierwszym bezspornym dowodem istnienia organów pneumatycznych jest obelisk wzniesiony w Bizancjum w 393 roku za panowania cesarza Teodozjusza I Wielkiego. Widzimy na nim male organy z miechami, deptanymi przez dwóch małych młodzieńców. Bizancjum stanowiło najwcześniejszy ośrodek budownictwa organów.

Pozdrawiam.