Georg Simon Ohm urodził się 16 marca w 1787r. Pochodził z miasteczka Erlangen w Niemczech. W nauce fizyki bardzo pomagał mu jego ojciec, który pracował jako ślusarz. W wieku 16 lat rozpoczął studia z zakresu matematyki i fizyki, a po dwóch latach przerwał naukę, zajmując się odkrywaniem tajemnic fizyki na własną rękę. W między czasie zaczął pracować jako nauczyciel.
Odkryciem, które zapewniło mu sławę i uznanie w świecie nauki, było znalezienie zależności pomiędzy napięciem elektrycznym, natężeniem prądu przepływającego i oporu jaki pokonuje on w przewodnikach. Dzisiaj znane jest to nam jako prawo Ohma (I = U/R).
Ohm wykazał również, że prąd płynący przez kilka przewodników jednocześnie, rozdziela się proporcjonalnie w zależności od oporu poszczególnych przewodów. Do swoich doświadczeń jako źródło prądu wykorzystał odkryty przez Seebecka termoelement, który składał się z dwóch przewodów - miedzianego i bizmutowego. Miejsca zetknięcia tych przewodów zanurzył jedno we wrzącej wodzie, a drugie w lodzie, dzięki czemu uzyskał trwały i równomierny prąd. Ogniwo to włączył w obwód i badał przepływ prądu przez przewodniki o różnej grubości (przekroju) i długości, sprawdzając przy tym różnego rodzaju metale. Podczas tych doświadczeń
ustalił co przyczynia się do zmian oporu - określił wartości oporu właściwego dla poszczególnych metali oraz zależność, że opór elektryczny przewodnika jest proporcjonalny do jego długości i odwrotnie proporcjonalny do jego pola przekroju poprzecznego.
Ohm stwierdził także, że ogrzane metalowe przewodniki stawiają większy opór prądowi, natomiast w przypadku cieczy przewodzące prąd ogrzanie powoduje zmniejszenie oporu. Obok prac badawczych z dziedziny elektryczności, Ohm zajmował się także zagadnieniami akustyki (akustyczne prawo Ohma) i interferencji światła. W 1842 r. nadano mu tytułu członka Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie oraz przyznano medal Londyńskiego Towarzystwa Królewskiego.
Georg Simon Ohm urodził się 16 marca w 1787r. Pochodził z miasteczka Erlangen w Niemczech. W nauce fizyki bardzo pomagał mu jego ojciec, który pracował jako ślusarz. W wieku 16 lat rozpoczął studia z zakresu matematyki i fizyki, a po dwóch latach przerwał naukę, zajmując się odkrywaniem tajemnic fizyki na własną rękę. W między czasie zaczął pracować jako nauczyciel.
Odkryciem, które zapewniło mu sławę i uznanie w świecie nauki, było znalezienie zależności pomiędzy napięciem elektrycznym, natężeniem prądu przepływającego i oporu jaki pokonuje on w przewodnikach. Dzisiaj znane jest to nam jako prawo Ohma (I = U/R).
Ohm wykazał również, że prąd płynący przez kilka przewodników jednocześnie, rozdziela się proporcjonalnie w zależności od oporu poszczególnych przewodów. Do swoich doświadczeń jako źródło prądu wykorzystał odkryty przez Seebecka termoelement, który składał się z dwóch przewodów - miedzianego i bizmutowego. Miejsca zetknięcia tych przewodów zanurzył jedno we wrzącej wodzie, a drugie w lodzie, dzięki czemu uzyskał trwały i równomierny prąd. Ogniwo to włączył w obwód i badał przepływ prądu przez przewodniki o różnej grubości (przekroju) i długości, sprawdzając przy tym różnego rodzaju metale. Podczas tych doświadczeń
ustalił co przyczynia się do zmian oporu - określił wartości oporu właściwego dla poszczególnych metali oraz zależność, że opór elektryczny przewodnika jest proporcjonalny do jego długości i odwrotnie proporcjonalny do jego pola przekroju poprzecznego.
Ohm stwierdził także, że ogrzane metalowe przewodniki stawiają większy opór prądowi, natomiast w przypadku cieczy przewodzące prąd ogrzanie powoduje zmniejszenie oporu. Obok prac badawczych z dziedziny elektryczności, Ohm zajmował się także zagadnieniami akustyki (akustyczne prawo Ohma) i interferencji światła. W 1842 r. nadano mu tytułu członka Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie oraz przyznano medal Londyńskiego Towarzystwa Królewskiego.
Zmarł 7 lipca 1854r.