Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził, więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: "Głos wołającego na pustyni: «Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi». I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże". jak to rozumiesz pomóżcie dam naj ;)
Łk 3,1-6
Ewangelia mówi o tym, że w bardzo konkretnym czasie historycznym Jan, syn Zachariasza usłyszał wezwanie Boga, gdy przebywał na pustyni. W całej okolicznej krainie głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów. Głosił proroctwo Izajasza, by ludzie przygotowali drogę dla przychodzacego Mesjasza.