Stojąc przed lustrem ciszy Barbara z rękami u włosów nalewa w szklane ciało srebrne kropelki głosu.
I wtedy jak dzban - światłem zapełnia się i szkląca przejmuje w siebie gwiazdy i biały pył miesiąca.
Przez ciała drżący pryzmat w muzyce białych iskier łasice się prześlizną jak snu puszyste listki.
Oszronią się w nim niedźwiedzie, jasne od gwiazd polarnych, i myszy się strumień przewiedzie płynąc lawiną gwarną.
Aż napełniona mlecznie, w sen się powoli zapadnie, a czas melodyjnie osiądzie kaskadą blasku na dnie.
Więc ma Barbara srebrne ciało. W nim pręży się miękko biała łasica milczenia pod niewidzialną ręką. Proszę o odpowiedź na pytania z tego wiersza. Kim jest bohaterka wiersza? wyjaśnij tytuł utworu udowodnij że wiersz jest jednym z erotyków czy w tekście odnajdziemy nawiązanie do czasów okupacji i śmierci ?