Kreon był władcą despotycznym i ślepo zapatrzonym w siebie. Przekonany o swoich racjach, nie ulegał sugestiom poddanych czy rodziny. Uważał, że jako król ma zawsze rację, a podwładni powinni jedynie być mu posłuszni. Jego lekkomyślność i brak wyobraźni spowodowały samobójstwo syna, żony i siostrzenicy. Nie pomyślał, jakie skutki mogą mieć jego rozporządzenia. Był bezwzględny wobec wykroczeń, a jego wyrok na Antygonę był wprost okrutny: „I żywcem wrzuć do skalistej jamy. Jadła dam tylko tyle, co konieczne. By miasto całkiem od skazy uchronić... Wywieźć ją każę w bezludne pustkowie”. Uważał też, że kobiety są gorsze od mężczyzn, a przyznanie racji Antygonie byłoby dla Kreona poniżeniem. Wyraża to w słowach: „I nie ulegać niewiast samowoli.(...) Bo hańba doznać od niewiasty klęski”. W konflikcie z Antygoną dał dowód konsekwencji, uporu, bezduszności i despotyzmu. Prawa ludzkie przedkładał nad boskie, a w jego rządach nie było miejsca na religię i tradycję. Był zaślepiony swoją osobą. Uważał, że postąpił dobrze zostawiając ciało Polinejkesa-zdrajcy na pożarcie przez kruki. Dopiero samobójstwo jego syna i żony sprawiło, że król przeanalizował swoje postępowanie i zrozumiał, jakie błędy popełnił „siedząc” na tronie. Tak jak każdy człowiek, Kreon miał też pozytywne cechy. Starał się rządzić sprawiedliwie. Chciał być jak najlepszym władcą, lecz jego poglądy i zasady zmuszały go do bycia w pewnych momentach bezwzględnym i okrutnym
Kreon był władcą despotycznym i ślepo zapatrzonym w siebie. Przekonany o swoich racjach, nie ulegał sugestiom poddanych czy rodziny. Uważał, że jako król ma zawsze rację, a podwładni powinni jedynie być mu posłuszni. Jego lekkomyślność i brak wyobraźni spowodowały samobójstwo syna, żony i siostrzenicy. Nie pomyślał, jakie skutki mogą mieć jego rozporządzenia. Był bezwzględny wobec wykroczeń, a jego wyrok na Antygonę był wprost okrutny: „I żywcem wrzuć do skalistej jamy. Jadła dam tylko tyle, co konieczne. By miasto całkiem od skazy uchronić... Wywieźć ją każę w bezludne pustkowie”. Uważał też, że kobiety są gorsze od mężczyzn, a przyznanie racji Antygonie byłoby dla Kreona poniżeniem. Wyraża to w słowach: „I nie ulegać niewiast samowoli.(...) Bo hańba doznać od niewiasty klęski”. W konflikcie z Antygoną dał dowód konsekwencji, uporu, bezduszności i despotyzmu. Prawa ludzkie przedkładał nad boskie, a w jego rządach nie było miejsca na religię i tradycję. Był zaślepiony swoją osobą. Uważał, że postąpił dobrze zostawiając ciało Polinejkesa-zdrajcy na pożarcie przez kruki. Dopiero samobójstwo jego syna i żony sprawiło, że król przeanalizował swoje postępowanie i zrozumiał, jakie błędy popełnił „siedząc” na tronie. Tak jak każdy człowiek, Kreon miał też pozytywne cechy. Starał się rządzić sprawiedliwie. Chciał być jak najlepszym władcą, lecz jego poglądy i zasady zmuszały go do bycia w pewnych momentach bezwzględnym i okrutnym
Ostatnio skończyliśmy omawiać tą lekturę. ;)
Charakterystyka :
- sprawiedliwy a zarazem surowy
- starał się byś najlepszym władcą
- lubił swoją żądze i dyktaturę
- uważał,że lud powinien wykonywać wszystkie jego polecenia
- był "głuchy" na wszelkie proźby
- władca bardzo nerwowy,działający pod wpływem chwili
- bardzo podejrzliwy
- wierzy w to co robi
- chciał aby jego postawa wywierała respekt,odwagę i stnowczość
- miał twardą i silną ręke
- uważał,że nikt nie może podważyć jego racji
- uporliwy