Analiza i interpretacja wiersza Wisławy Szymborskiej pt. 'Dom wielkiego człowieka'
Costaa
Wisława Szymborska w wierszu pt: "Dom wielkiego człowieka" ukazała kontrast między życiem wielkiego człowieka dawniej a dziś w czasach współczesnych. Dawniej ten "wielki człowiek" żył w domu z ogrodem, werandą. Całe jego życie upłynęło w tym domu, pisał tam list, prowadził dziennik do którego wpisywał swoje myśli. W ogrodzie rosły drzewa: orzech, dąb, wiąz, modrzew, jesion nazywane łacińskimi nazwami. Ścieżki w ogrodzie sam wysypał żwirem, zrobił kamienną ławkę i schodki. Dom wraz z pamiątkami po nim i jego codziennym życiu przetrwały do dziś i mogą to odwiedzać wycieczki składające się z ludzi następnych pokoleń. Gdy umierał swoje myśli powierzył bliskiej sercu osobie, która je zapamiętała. W ten sposób jego życie nie całkiem zgasło. Osoba która była obecna przy jego śmierci przekazywała te myśli dalej i przez to wygląda to tak jakby ten Wielki człowiek żył dalej w pamięci. Natomiast dziś współczesny wielki człowiek żyjąc w bloku pośród nieznanych sąsiadów, w mieszkaniu które choć umeblowane nie ma swojej duszy widzi za swoim oknem więcej chmur niż ludzi. Nawet gdy umiera, to w szpitalu za parawanem i samotnie. Zostaną po nim fotografie, zeschnięte długopisy i mieszkanie podobne do setek innych mieszkań. Szymborska porównała więc życie człowieka wielkiego żyjącego dawno temu i takiegoż wielkiego człowieka żyjącego dziś. Wycieczki które zwiedzają dom wielkiego człowieka widzą marmurową płytę i wszystko co ten człowiek zostawił gdy żył. Natomiast nie będą wchodzić do mieszkania w bloku, podobnego do wielu innych, bo cóż tam mogą zobaczyć, mieszkanie podobne do innych. Wniosek jaki mi się nasuwa to ten, że wielki człowiek żyjący dziś pomimo swego dorobku życiowego w postaci swoich dzieł nie pozostawi żadnych pamiątek dla potomnych o sposobie i warunkach życia w jakich żył wielki człowiek współczesny gdy tworzył swoje wielkie dzieła. Nie będzie więc wycieczek odwiedzających miejsca gdzie żył i tworzył, a także też ogrodu z drzewami, które rosły będą nawet wtedy gdy wielkiego człowieka już nie będzie.