Zgłoś nadużycie!
Wydarzenia zjazdu gnieźnieńskiego sięgają swymi korzeniami roku 995, kiedy to w Czechach doszło do konfliktu Przemyślidów ze Sławnikowicami. Rezultatem był wyjazd braci Sławnikowiców z kraju; jeden z nich, Sobiebor (Sobiesław) przebywał przy boku Chrobrego, natomiast Wojciech, po pobycie w Rzymie, na krótko, powrócił w rodzinne strony, a w 996/997 przybył do Polski. Wraz z bratem Radzimem-Gaudentym i współbratem zakonnym Boguszą-Benedyktem udał się na ziemię pruską, gdzie 23 kwietnia 997 roku poniósł śmierć. Ciało jego zostało wykupione przez Bolesława. .....płacąc złotem ile ważyło . I to właśnie do grobu Wojciecha przybył w 1000 roku cesarz niemiecki, Otto III. Młody imperator o idealnym, uniwersalnym cesarskie, obejmującym całe zachodnie chrześcijaństwo. Jednym z członków tej wspólnoty miała być Sclavinia - Słowiańszczyzna reprezentowana przez Bolesława Chrobrego. Renovatio imperii Romani - odnowa imperium rzymskiego. Względy ideowe, jak i emocjonalny stosunek cesarza do św. Wojciecha był przyczyną owego spotkania. Natomiast władca polski upatrywał w tym okazji to zwiększenia swych szans na koronę królewską, bez wątpienia taka wizyta - w czasach, gdy cesarska wizyta nie była czymś zwyczajnym - podnosiły rangę dworu na którym cesarz zagościł. Do najważniejszych i najtrwalszych decyzji zjazdu w Gnieźnie, podjętych przez cesarza w porozumieniu z papieżem Sylwestrem II, należało powołanie polskiej metropolii kościelnej - arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Podporządkowano mu cztery biskupstwa: w Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Własna metropolia była niezbędnym warunkiem uzysknia przez państwo niezależnosci przynależnej królestwom. Zjazd w Gnieźnie miał miejsce w okresie Wielkiego Postu. Informują o nich cztery źródła: - kronika Galla Anonima; - kronika Thietmara; - rocznik altaheński (Annales Altahenses); - rocznik kwedlinburski (Annales Quedlinburgenses). Symbole zjazdu uhonorowanie Bolesława diademem cesarskim; wręczenie księciu polskiemu włóczni św. Maurycego; darowanie cesarzowi Ottonowi III ramienia św. Wojciecha. Pierwszy z symboli interpretowano rozmaicie: -akt rzeczywistej koronacji lub symboliczne wyrażenie zgody na nią; -akt kreowania księcia polskiego na patrycjusza rzymskiego lub nominację na współrządcę w cesarstwie i następcę Ottona III; -gest wzajemnej przyjaźni ; -akt przyjęcia polskiego księcia do „duchowej rodziny władców” . Natomiast wręczenie włóczni św. Maurycego interpretowano w następujący sposób: -uznanie przez cesarz niezawisłości Polski ; -szczególne wyróżnienie dla księcia, nadanie mu godności patrycjusza rzymskiego; -akt inwestytury lennej; -zacieśnienie związku Polski z cesarstwem, gdyż w dobie średniowiecza nie można mówić o suwerenności Pierwsza wzmianka w włóczni św. Maurycego pochodzi z X w. i znajduje się w kronice Liudpranda z Kremony. Włócznię tą otrzymał król Burgundii Rudolf od Samsona - hrabiego górnej Italii, jako insygnium królestwa włoskiego a zarazem ważny stopień do godności cesarskiej. Włócznię tą odkupił w 935 r. Henryk I, król niemiecki i tak znalazła się ona w dynastii saskiej. Znaczenie symboliczne włóczni św. Maurycego było inne powiązane z autorytetem cesarza i jego prerogatywami. Święta włócznia, jak przekonuje Thietmar, była nieodzownym atrybutem władzy królów niemieckich, lecz wchodziła w skład insygniów koronacyjnych imperatora. Gnieźnieńska włócznia jest dokładną kopią oryginału. Spotkanie Otto III z Bolesławem Chrobrym spowodowało, iż wzrosło znaczenie Polski na arenie międzynarodowej, a postać władcy polskiego była znana na prawie wszystkich dworach europejskich. Wręczenie polskiemu księciu włóczni świętego Maurycego mogło stanowić symboliczny gest poparcia ideowego celów misyjnych polskiego władcy. Otto III zwolnił władców polskich od trybutu płaconego od około 964 r. na rzecz cesarstwa. Trzecim aktem symbolicznym na zjeździe gnieźnieńskim było przekazanie Ottonowi III przez Bolesława Chrobrego relikwii św. Wojciecha. Wymiana relikwii ? (włócznia - ramię świętego). W rezultacie cesarz mianował Bolesława bratem i współpracownikiem cesarstwa i sprzymierzeńcem narodu rzymskiego. Reasumując można stwierdzić, iż symbolika miała duże znaczenie w trakcie zjazdów władców średniowiecznych, wyrażała pewne stany prawne, a także służyła zewnętrznemu ukazaniu ideologii władzy monarszej i stanowiła część ceremoniału dworskiego.
Młody imperator o idealnym, uniwersalnym cesarskie, obejmującym całe zachodnie chrześcijaństwo. Jednym z członków tej wspólnoty miała być Sclavinia - Słowiańszczyzna reprezentowana przez Bolesława Chrobrego. Renovatio imperii Romani - odnowa imperium rzymskiego. Względy ideowe, jak i emocjonalny stosunek cesarza do św. Wojciecha był przyczyną owego spotkania.
Natomiast władca polski upatrywał w tym okazji to zwiększenia swych szans na koronę królewską, bez wątpienia taka wizyta - w czasach, gdy cesarska wizyta nie była czymś zwyczajnym - podnosiły rangę dworu na którym cesarz zagościł.
Do najważniejszych i najtrwalszych decyzji zjazdu w Gnieźnie, podjętych przez cesarza w porozumieniu z papieżem Sylwestrem II, należało powołanie polskiej metropolii kościelnej - arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Podporządkowano mu cztery biskupstwa: w Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Własna metropolia była niezbędnym warunkiem uzysknia przez państwo niezależnosci przynależnej królestwom.
Zjazd w Gnieźnie miał miejsce w okresie Wielkiego Postu. Informują o nich cztery źródła:
- kronika Galla Anonima;
- kronika Thietmara;
- rocznik altaheński (Annales Altahenses);
- rocznik kwedlinburski (Annales Quedlinburgenses).
Symbole zjazdu
uhonorowanie Bolesława diademem cesarskim;
wręczenie księciu polskiemu włóczni św. Maurycego;
darowanie cesarzowi Ottonowi III ramienia św. Wojciecha.
Pierwszy z symboli interpretowano rozmaicie:
-akt rzeczywistej koronacji lub symboliczne wyrażenie zgody na nią;
-akt kreowania księcia polskiego na patrycjusza rzymskiego lub nominację na współrządcę w cesarstwie i następcę Ottona III;
-gest wzajemnej przyjaźni ;
-akt przyjęcia polskiego księcia do „duchowej rodziny władców” .
Natomiast wręczenie włóczni św. Maurycego interpretowano w następujący sposób:
-uznanie przez cesarz niezawisłości Polski ;
-szczególne wyróżnienie dla księcia, nadanie mu godności patrycjusza rzymskiego;
-akt inwestytury lennej;
-zacieśnienie związku Polski z cesarstwem, gdyż w dobie średniowiecza nie można mówić o suwerenności
Pierwsza wzmianka w włóczni św. Maurycego pochodzi z X w. i znajduje się w kronice Liudpranda z Kremony. Włócznię tą otrzymał król Burgundii Rudolf od Samsona - hrabiego górnej Italii, jako insygnium królestwa włoskiego a zarazem ważny stopień do godności cesarskiej. Włócznię tą odkupił w 935 r. Henryk I, król niemiecki i tak znalazła się ona w dynastii saskiej.
Znaczenie symboliczne włóczni św. Maurycego było inne
powiązane z autorytetem cesarza i jego prerogatywami. Święta włócznia, jak przekonuje Thietmar, była nieodzownym atrybutem władzy królów niemieckich, lecz wchodziła w skład insygniów koronacyjnych imperatora.
Gnieźnieńska włócznia jest dokładną kopią oryginału.
Spotkanie Otto III z Bolesławem Chrobrym spowodowało, iż wzrosło znaczenie Polski na arenie międzynarodowej, a postać władcy polskiego była znana na prawie wszystkich dworach europejskich.
Wręczenie polskiemu księciu włóczni świętego Maurycego mogło stanowić symboliczny gest poparcia ideowego celów misyjnych polskiego władcy.
Otto III zwolnił władców polskich od trybutu płaconego od około 964 r. na rzecz cesarstwa.
Trzecim aktem symbolicznym na zjeździe gnieźnieńskim było przekazanie Ottonowi III przez Bolesława Chrobrego relikwii św. Wojciecha. Wymiana relikwii ? (włócznia - ramię świętego). W rezultacie cesarz mianował Bolesława bratem i współpracownikiem cesarstwa i sprzymierzeńcem narodu rzymskiego.
Reasumując można stwierdzić, iż symbolika miała duże znaczenie w trakcie zjazdów władców średniowiecznych, wyrażała pewne stany prawne, a także służyła zewnętrznemu ukazaniu ideologii władzy monarszej i stanowiła część ceremoniału dworskiego.