UNIWERSALIZM CZY PARTYKULARYZM – WSPÓŁCZESNY NIEKONIECZNY ANTAGONIZM WSTĘP Tocząca się od ponad pół wieku i przybierająca na sile dyskusja o przyszłości Europy i świata w kształcie proponowanym przez wcześniejszych i współczesnych polityków, socjologów i filozofów, obok niezliczonej liczby podrzędnych zagadnień i wątków opiera sie głównie na dwóch podstawowych koncepcjach i nurtach myślowych. Pierwszy z nich podejmuje problem zaistniały już w myśli klasycznej1, rozwinięty teoretycznie w postępowej epoce oswiecenia2, zawarty w hasłach równości i braterstwa wszystkich ludzi, a obecnie przybierający formę uniwersalizmu ubranego w hasło globalizmu, bedacego „zbrojnym” ramieniem neoliberalizmu. Druga koncepcja, bardziej zachowawcza i ostrożna, wywodząca się z konserwatywnych systemów myślowych, tradycyjnego humanizmu, zdroworozsądkowego tradycjonalizmu oraz z przywiązania do sprawdzonych wartości, głosi hasła imperatywu szczególnej ochrony i rozwoju najbliższego człowiekowi środowiska, bedacego głównym gwarantem Mycia i rozwoju3. Obok nich istnieje również nurt dokonujący próby skonstruowania takiej teorii, która połączyłaby i stworzyła fuzje tych dwóch poglądów z wykorzystaniem zasad tolerancji, akceptacji niektórych elementów składowych, kompromisu i wzajemnego poszanowania. To właśnie zagadnienie jako poważny współczesny problem zostanie poddane analizie w niniejszym opracowaniu.
odpowiedź na drugie pytanie
Pietà (w polszczyźnie, poza literaturą specjalistyczą dominuje pisownia pieta, z włoskiego pietà – miłosierdzie, litość; z łac. pietas – miłość zgodna z powołaniem) to w sztukach plastycznych przedstawienie Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwego Chrystusa.
Pierwsze przedstawienia tego typu, najczęściej rzeźbione, pojawiły się w Niemczech w I połowie XIV wieku. Następnie w okresie późnego gotyku nastąpiło upowszechnienie się tego wizerunku w całej Europie, a wkrótce stał się on jednym z najczęstszych przedstawień dewocyjnych. Powstały różne odmiany, m.in. Pietà corpusculum (z Chrystusem jako dzieckiem), Pietà anielska z aniołami towarzyszącymi Matce Boskiej.
Jedną z najbardziej znanych jest Pietà watykańska Michała Anioła z bazyliki św. Piotra w Rzymie z 1499. Innym dziełem tego samego rzeźbiarza jest Pietà Rondanini z Castello Sforzesco w Mediolanie czy Pietà Florencka.
W chrześcijaństwie wschodnim, odpowiednikiem piety jest ikona Nie rozpaczaj po mnie Matko.-jeśli o to chodziło
UNIWERSALIZM CZY PARTYKULARYZM
– WSPÓŁCZESNY NIEKONIECZNY ANTAGONIZM
WSTĘP
Tocząca się od ponad pół wieku i przybierająca na sile dyskusja o przyszłości
Europy i świata w kształcie proponowanym przez wcześniejszych i współczesnych
polityków, socjologów i filozofów, obok niezliczonej liczby podrzędnych
zagadnień i wątków opiera sie głównie na dwóch podstawowych koncepcjach i
nurtach myślowych. Pierwszy z nich podejmuje problem zaistniały już w myśli
klasycznej1, rozwinięty teoretycznie w postępowej epoce oswiecenia2, zawarty
w hasłach równości i braterstwa wszystkich ludzi, a obecnie przybierający formę
uniwersalizmu ubranego w hasło globalizmu, bedacego „zbrojnym” ramieniem
neoliberalizmu. Druga koncepcja, bardziej zachowawcza i ostrożna, wywodząca
się z konserwatywnych systemów myślowych, tradycyjnego humanizmu, zdroworozsądkowego
tradycjonalizmu oraz z przywiązania do sprawdzonych wartości,
głosi hasła imperatywu szczególnej ochrony i rozwoju najbliższego człowiekowi
środowiska, bedacego głównym gwarantem Mycia i rozwoju3. Obok nich istnieje
również nurt dokonujący próby skonstruowania takiej teorii, która połączyłaby i
stworzyła fuzje tych dwóch poglądów z wykorzystaniem zasad tolerancji, akceptacji
niektórych elementów składowych, kompromisu i wzajemnego poszanowania.
To właśnie zagadnienie jako poważny współczesny problem zostanie poddane
analizie w niniejszym opracowaniu.
odpowiedź na drugie pytanie
Pietà (w polszczyźnie, poza literaturą specjalistyczą dominuje pisownia pieta, z włoskiego pietà – miłosierdzie, litość; z łac. pietas – miłość zgodna z powołaniem) to w sztukach plastycznych przedstawienie Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwego Chrystusa.
Pierwsze przedstawienia tego typu, najczęściej rzeźbione, pojawiły się w Niemczech w I połowie XIV wieku. Następnie w okresie późnego gotyku nastąpiło upowszechnienie się tego wizerunku w całej Europie, a wkrótce stał się on jednym z najczęstszych przedstawień dewocyjnych. Powstały różne odmiany, m.in. Pietà corpusculum (z Chrystusem jako dzieckiem), Pietà anielska z aniołami towarzyszącymi Matce Boskiej.
Jedną z najbardziej znanych jest Pietà watykańska Michała Anioła z bazyliki św. Piotra w Rzymie z 1499. Innym dziełem tego samego rzeźbiarza jest Pietà Rondanini z Castello Sforzesco w Mediolanie czy Pietà Florencka.
W chrześcijaństwie wschodnim, odpowiednikiem piety jest ikona Nie rozpaczaj po mnie Matko.-jeśli o to chodziło
pozdrawiam:-)